مقدمه:
فرار دختران از خانه در حالی بخشی از آمار آسیب های اجتماعی را به خود اختصاص می‌دهد که بروز ناراحتی‌های روحی و روانی و بیماریهای جسمی را برای اعضای یک جامعه در پی خواهد داشت و از چنان تاثیری بر بر خانواده ها برخوردار است که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند چنان ضربه ای مهلکی بر پیکر آنها وارد کند؛ در این شرایط ، خانواده همه چیز خود را که در طول سالیان زندگی کسب کرده، در معرض فنا و نابودی می‌بیند و آبرو، حیثیت، غرور و هر آن چیزی که مایه مباهات و سربلندی او در اجتماع بوده را از دست رفته می پندارد. و ما در این حال و وضعیت وظیفه خود دانستیم که گوشه‌ای از معضلات اجتماعی را که در حال حاضر در جامعه ما حکم فرماست نشان دهیم و امیدواریم توانسته باشیم که حداقل وظیفه خودرا به عنوان یک شهروند ایرانی نشان داده باشیم.
نتایج یک تحقیق بر روی 120 دختر فراری در تهران نشان می‌دهد که میانگین سنی این دختران 19 سال بوده، 24 درصد آنها محصل، 73 درصد بدون شغل، 3 درصد بی‌سواد، 11 درصد ابتدائی، 51 درصد راهنمائی و 36 درصد متوسطه بوده اند.
از نظر اقتصادی 94 درصد آنها از وضع مناسب و مطلوبی برخوردار بوده اند، 43 درصد انگیزه فرار را داشتن دوست پسر و 34 درصد بدرفتاری والدین ذکر کرده اند.
67 درصد آنها بعد از فرار با مردان غریبه و نا محرم به سر برده‌اند؛ 90درصد مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته‌اند و از 47 درصد آنها ازاله بکارت شده است.
همچنین 77 درصد جامعه آماری فوق، ترای اولین بار توده که دست به چنین عملی زده‌اند و 23 درصد فرار از خانه را برای چندمین بار تکرار کرده‌اند.
نتایج تحقیق «داود حشان»بر روی دختران فراری همچنین نشان می‌دهد که والدین و سایر اعضای خانواده اعم از از برادران و خواهران بزرگتر در تربیت فرزندان و شکل گیری شخصیت آنها نقش مهم و اساسی دارند و از آن جا که شخصیت هر انسانی از کودکی در خانه شکل می‌گیرد،از این رو والدین در تربیت فرزندان خود مسئولیت سنگین و مهمی را بر دوش دارند، بخصوص توجه به دوران کودکی و نوجوانی که دوران بحرانی روحی جوانان است، از اهمیت خاصی برخوردار است و خانواده، محکمترین سنگر برای جلوگیری از سقوط نوجوان بر این اساس والدین به حکم وظیفه ای که بر عهده دارند، موظفند محیطی آرام و با ثبات برای فرزندان خود فراهم کنند و با تدبیر صحیح ، طرح و نقشه ای برای تربیت فرزندان و احیانا بازسا زی آنها داشته باشند و در این راه خانواده ای موفتی است که فرزندان خود را بسازد و رفتار آنها الگوی خوبی برای فرزندان خود باشد.
بر اساس این تحقیق که افراد پرسش شونده از سن 13 تا 27 سال اقدام به فرا ر از خانه کرده اند،می توان نتیجه گرفت که 13 سالگی آغاز دوران نوجوانی است و فرد هنوز در آب و هوای دوران کودکی به سر می برد؛ لذا رفتار نامطلوب والدین در این سنین می توانداثرات بسیار سوئی بر سرنوشت این نوجوانان باقی بگدذارد و از آن جا که اطلاعات داده ها بیان می کند90 درصد جامه آماری، مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته اند و از 47 در صد آنها ازاله بکارت شده،بر این اساس پیش بینی می شود که چه سرنوشتی در انتظار این دختران خواهد بود و زدن بر چسب منحرف، حداقل آن ، در فرهنگ جامعه است و در ادامه، سرزنش و نکوهش و … توانی برای این دسته از نوجوانی باقی نخواهد گذاشت؛ بنابراین باید والدین بسیار مراقب رفتار خود باشند و طرز تربیت فرزندان را بدانند.