سرخارگل (Echinacea purpurea ) گیاهی است علفی، چندساله متعلّق به تیره گل ستاره ایها (Asteraceae ) . سرخارگل یکی از مهمترین گیاهان دارویی در صنایع داروسازی بیشتر کشورهای توسعه یافته است. موّاد مؤثّره این گیاه خاصیّت ضد ویروسی داشته و تقویت کننده سیستم دفاعی بدن (Immunostimulant ) می باشد. منشاء این گیاه شمال آمریکا گزارش شده است و در شمال رودخانه میسوری به صورت انبوه می روید. این گیاه در فلور ایران وجود ندارد و بذر آن برای اوّلین بار در سال 1372 وارد کشور شده است. هدف از انجام این تحقیق چگونگی کشت و تولید سرخارگل بود که با استفاده از نتایج آن بتوان آنرا در مقیاس مناسب کشت و مادّه اوّلیه تولید داروهای حاصل از این گیاه را تأمین کرد. طبق نتایج این تحقیق بذور را باید نیمه اوّل اسفند ماه در خزانه هوای آزاد و به عمق 2 تا 4 سانتی متر کشت کرد. بذور پس از طی دوره سرما نیمه اوّل فروردین ماه سبز می شوند. اواخر خرداد زمان مناسبی برای انتقال نشاء ها به زمین دایمی است. گیاهان اواسط تابستان به گل می روند. ارتفاع گیاهان از سال دوّم رویش به تدریج افزایش می یابد و در سال چهارم رویش به حداکثر (99 سانتیمتر) می رسد. در سال چهارم حداکثر عملکرد پیکر رویشی (4 تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (35 در صد) از پیکر رویشی گیاهان دو ساله بدست آمد، زیرا با افزایش سن گیاه مقدار بافتهای چوبی گیاه افزایش می یابد. با توجه به اینکه کشور ما از نظر اقلیمی از تنوع خاصّی برخوردار است انجام این نوع تحقیقات در مناطق مختلف کشور در مورد گیاهانی که بومی کشور نیستند از نظر اقتصادی بسیار ارزشمند و ضروری است.
اثر ضددردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در موش‌های صحرایی نر دیابتی ناشی از تزریق استرپتوزوتوسین
منبع : sid.ir گیاهان دارویی
کلمات کلیدی : کلید واژه: دیابت، استرپتوزوسین، درد، تاتوره، موش صحرایی چکیده مقاله
مقدمه: دیابت و به خصوص عوارض ناشی از آن که به عنوان یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها که در سنین متفاوت و با علل مختلف بروز می‌کند، افراد درگیر را با مشکلات فراوانی روبرو کرده است. از جمله مهمترین این عوارض افزایش حساسیت به عوامل دردزا (هیپرآلژزی) و در بعضی موارد افزایش آستانه درد (آلودینیای ناشی از نوروپاتی) را می‌توان نام برد. براین اساس در تحقیق حاضر در ابتدا آستانه درد حاد و مزمن موش‌های دیابتی به کمک دو نوع آزمون صفحه داغ و فرمالین سنجش و سپس اثر ضددردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره Datura stramonium L. بر آن بررسی شده است.
هدف: بررسی اثر عصاره الکلی بذرگیاه تاتوره بر هیپرآلژزی دیابتی در موش‌های صحرایی نر.
روش تحقیق: در این مطالعه موش‌های صحرایی نر با وزن 350-300 گرم از نژاد NMRI به وسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوسین (STZ) با تک دوز 60 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم دیابتی شدند. سپس میزان درد در موش‌های گروه کنترل (15-12=n) و دیابتی (15-12=n) به کمک آزمون‌های صفحه داغ و فرمالین ارزیابی شد.
یافته‌ها: آنالیز آماری داده‌ها نشان داد که متوسط میزان شدت درد حاد و مزمن ناشی از صفحه داغ و فرمالین در موش‌های صحرایی دیابتی افزایش معنی‌داری پیدا می‌کند. در ادامه کار اثر بی‌دردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره بر هیپرآلژزیای به وجود آمده بررسی شد. در این قسمت دو گروه موش‌های کنترل + عصاره (15-12=n) و همچنین دیابت + عصاره (15-12=n) انتخاب شدند. نتایج آزمایش‌های ما نشان داد که مصرف عصاره بذر گیاه تاتوره از دوز mg/kg/BW 50 به بالا طی 30 روز به صورت دو روز یک‌مرتبه قادر است به صورت معنی‌داری (01/0p<) هیپرآلژزیای دیابتی را در آزمون‌های صفحه داغ (درد حاد) و همچنین فاز اول درد فرمالینی (حاد) کاهش دهد. همچنین مشخص شد که عصاره گیاه تاتوره نه تنها در دوز مزبور بلکه در دوزهای بالاتر هم قادر به تخفیف هیپرآلژزی مزمن دیابتی ناشی از تزریق فرمالین نمی‌باشد.
نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج آزمایش‌های ما نشان داد که واکنش به درد حاد و مزمن ناشی از صفحه داغ و فرمالین به دنبال مصرف استرپتوزوسین و دیابتی شدن موش‌های صحرایی به میزان معنی‌داری افزایش می‌یابد. همچنین عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در دوزهای بالای mg/kg/BW 50 توانایی کاهش درد حاد افزایش یافته درآزمون‌های صفحه داغ و فرمالین (به خصوص در 10 دقیقه بعد از تزریق فرمالین) را دارا می‌باشد، اما عصاره گیاه فوق در دوز مزبور و بالاتر بر هیپرآلژزیای مزمن ناشی از تزریق فرمالین اثر معنی‌داری ندارد.
مصرف قهوه به کاهش بیماری های کبدی کمک می‌کند
پژوهشگران آمریکایی در تحقیقی به این نتیجه رسیدند که نوشیدن قهوه می تواند خطر بروز بیماریهای کبدی ناشی از مصرف الکل را کاهش دهد.
به گزارش روز سه شنبه شبکه خبری بی‌بی‌سی، در این تحقیق که ۱۲۵هزار و ۵۸۰مرد و زن بالای ۲۰سال مورد بررسی قرار گرفتند نشان داده شد که به ازای نوشیدن هر فنجان قهوه در روز خطر بروز سیروز کبدی (تنبلی کبد ) کاهش می‌یابد.
محققان دریافتند در افرادی که بطور متوسط روزی یک فنجان قهوه می‌نوشند احتمال بروز سیروزهای کبدی ناشی از الکل ۲۰درصد کاهش می‌یابد.
نتایج این تحقیق که در مجله اینترنال مدیسین آرشیو (American Medical (Archives of Internal Medicineبه چاپ رسیده است، می‌افزاید نوشیدن چای خطر بروز بیماریهای کبدی را کاهش نمی‌دهد.
به گفته محققان در سال ، ۲۰۰۱بیماری کبدی در ۳۳۰تن تشخیص داده شد که ۱۹۹تن از آنان به دلیل نوشیدن الکل به این بیماری مبتلا شده بودند.
بر اساس این تحقیق نوشیدن کمتر از یک فنجان قهوه در روز خطر بروز سیروز کبدی ناشی از نوشیدن الکل را ۳۰درصد، یک تا سه فنجان ۴۰درصد و بیش از چهار فنجان ۸۰درصد کاهش می‌دهد.
این در حالی است که نوشیدن قهوه اندکی به کاهش دیگر سیروزها نیز کمک می‌کند.
یافته‌های جدید پژوهشگران این فرضیه را که در قهوه ماده‌ای وجود دارد که کبد را در برابر سیروزها بویژه سیروزهای الکلی محافظت می‌کند، تقویت می کند. این ماده هنوز ناشناخته مانده است.
منبع: خبرگذاری جمهوری اسلامی ایران
نیمی از داروهای جهانی منشا گیاهی دارد
جهان صنعتی قرن 21 در تکاپوی جایگزینی کامل دارو های شیمیایی با نمونه های گیاهی است.
براساس تحقیق دفتر امور گیاهان دارویی وزارت جهاد کشاوزی، آمار جهانی نشان می دهد که مواد موثر حدود 50درصد داروهای عرضه شده به بازار دارای منشاء گیاهی هستند. در این گیاهان مواد خاصی در طی یک سلسله فرآیندهای ویژه و پیچیده بیوشیمیایی، به مقدار بسیارکم (معمولا کمتر از یک درصد از وزن خشک گیاه) ساخته می شوند که به متابولیستهای ثانویه معروف هستند. گیاهان حاوی مواد موثر در سه دسته اصلی گیاهان دارویی، گیاهان ادویه ای و گیاهان عطری طبقه بندی می شوند. گاهی اوقات یک گیاه به تنهایی در هر کدام از این سه دسته قرار می گیرند. گیاه نعناع با داشتن خاصیت ضدباکتریایی و ضدقارچی، تب بری و کاهش درد هم در صنایع دارویی مورد استفاده قرار می گیرد، هم حاوی اسانس است و هم به عنوان گیاهی عطری به عنوان ادویه از آن استفاده می شود، از گیاهان مشابه نعناع می توان به آویشن، شبت، اسطوخودوس و گشنیز نام برد.
امروزه گیاهان دارویی پس از غنی شدن از ماده موثر دارویی مورد نظر تحت استراتژی های خاص زراعی، در فرآیند استخراج و فرمولاسیون آن ماده موثر (پروسسینگ) قرار می گیرند و سرانجام پس از فرآوری های لازم به مصرف عموم می رسند. اثر شفابخش ماده موثر دارویی گیاهان پس از کاربرد گیاهان دارویی به صورت پروسس شده بیشتر می شود.
کشت و پرورش گیاهان دارویی در جهان در طی چند دهه گذشته به شدت روبه افزایش بوده است. ارزش مبادلات داروهای گیاهی در سال 2000 میلادی از 20 میلیارد دلار فراتر رفته و پیش بینی می شود تا سال 2050 به 5 هزار میلیارد دلار بالغ شود.
همچنین درصد جمعیت استفاده کننده از روشهای طب سنتی بر پایه استفاده از گیاهان دارویی در حال افزایش است.
به طور مثال مردم آمریکا در دهه 80 میلادی بیش از 8 هزار میلیون دلار به نسخه هایی پرداخته اند که حاوی ماده موثر تهیه شده از گیاهان دارویی بوده است. امروزه بیش از 100 میلیون نفر در چین از طریق گیاهان دارویی ارتزاق می کنند.
در حال حاضر هامبورگ بزرگترین مرکز تجارت گیاهان دارویی است و شهرهای نیویورک، مارسی، پاریس، لندن و اوزاکا پس از آن قرار دارند
منبع خبر : کد:11A-1016-08 خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا)19/10/1383دانشمندان: افریقا باید گیاهان بومی را احیا کند
هرچند قاره آفریقا زیستگاه گونه‌های گیاهی بسیار متنوعی است، اما در کشت محصولات کشاورزی اهمیت تنوع محصولات غذایی به فراموشی سپرده شده است و معدود محصولاتی که کشت میشود گیاهان بومی این قاره نیستند.
آفریقا با بیش از ۳۰۰میلیون گرسنه تقریبا تمام غذای خود را از گونه‌های گیاهی معدودی تامین می‌کند که زیستگاه اصلی تقریبا همه آنها خارج از این قاره بوده است.
پرمصرف‌ترین گیاهان در آفریقا یعنی سیب زمینی شیرین، مانیوک، بادام زمینی، و بارهنگ محصول بومی این قاره نیستند و از خارج از این قاره به آفریقا راه یافته‌اند.
این محصولات با آب و هوای آفریقا سازگاری یافته‌اند و به کسب درآمد و سیر کردن شکم مردم کمک می‌کنند. اما گروهی از کارشناسان شامل مهندسان زراعی، متخصصان علوم تغذیه، بوم شناسان، حشره شناسان، و کارشناسان سیاسی می‌گویند گیاهان بومی با قابلیت‌های خوب نیز باید در آفریقا کشت شود.
این گروه ۱۸محصول کشاورزی را معرفی کرده‌اند که مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند و روی آنها تحقیق و سرمایه‌گذاری انجام نمی‌شود.
این گروه به رهبری نورمن بورلاگ برنده جایزه صلح نوبل می‌گویند کشت محصولات بومی که برای پرورش در این قاره مناسب هستند علاوه بر آنکه با سوء‌تغذیه مقابله و به امنیت غذایی کمک می‌کند برای کشاورزان درآمدزاست و برای خاک این مناطق نیز مناسبتر است. پرورش این محصولات باعث کاهش فرسایش خاک و حفظ بوم‌شناسی و میراث ژنتیکی این قاره میشود.
تحقیقات علمی به اصلاح بسیاری از این محصولات کشاورزی کمک می‌کند و در ضمن لازم است که این محصولات به کشاورزان معرفی شود.
بررسی خواص غذایی این محصولات، آزمایش سم‌شناسی آنها، تحقیقات به‌زراعی مطالعه در مورد بهترین شیوه کشت و بدست آوردن بیشترین محصول توصیه‌هایی است که این کارشناسان برای دانشمندان دارند.
این کارشناسان بنیادها و سازمانهای غیر دولتی را نیز به کمک مالی و ترویج این محصولات تشویق می‌کنند.
کالستوس یوما کارشناس توسعه و زیست شناس دانشگاه هاروارد می‌گوید تنوع محصولات کشاورزی به امنیت غذایی کمک می‌کند.
یوما به دنبال انقلاب سبز جدیدی بر مبنای محصولات متنوع بجای کشاورزی تک محصولی ، تعیین توالی ژنوم محصولات و شکوفایی مشارکت دانشگاههای آمریکایی و آفریقایی است.
شاید جالبترین این گونه‌های گیاهی در آفریقا، درخت مورینگاmoringa باشد که در این گزارش به سوپرمارکتی بر روی تنه یک درخت توصیف شده است.
برگها، دانه و تخم این درخت بسیار مغذی است و ریشه آن طعم خوشمزه ترب کوهی را دارد. این درخت روغن عالی تولید می‌کند که برای روغن کاری دستگاههای ظریف یا چوب، چراغ ، مرهم پوست، داروهای سنتی و حتی تصفیه آب کاربرد دارد. بجای زاج سفید که گرانقیمت است، دانه‌های این درخت داخل آب گل‌آلود ریخته میشود و گل و لای آن ته‌نشین میشود. این درخت هر سال ۵متر رشد می‌کند.
کلاوس بکر از دانشگاه هوهنهایم در اشتوتگارت آلمان مدت ۱۵سال بر روی این درخت تحقیق کرده است و به تازگی به ارزش آن برای کشت آبی ( (aquacultureبه عنوان غذای ماهی پی برده است
منبع خبر : ،خبرگزاری جمهوری اسلامی ۸۵/۰۸/۱۰
خواص درمانی زعفران را بیشتر بشناسیم
زعفران گیاهی است بومی استان خراسان که از قدیم در سفره غذای مردم ایران به عنوان یک چاشنی و رنگ‌دهنده پای ثابت غذاهای ایرانی بوده است.
به گزارش خبرنگار «بهداشت و درمان» خبرگزاری دانشجویان ایران - منطقه خراسان - از زمانهای قدیم برای زعفران نیز همچون سایر ادویه‌جات، خواص درمانی مختلفی در نظر می گرفتند.
امروزه بر مبنای تحقیقات علمی که در ادامه استفاده فراگیر از زعفران در طب سنتی و گیاهی انجام شده، خواص متعدد زعفران و اثربخشی ترکیبات مؤثره آن توجه بسیار زیاد محققان، شرکتهای داروسازی و دست اندرکاران علم پزشکی را به خود جلب نموده است.
نتایج نشان می‌دهد که در آینده‌ای نزدیک، زعفران یکی از مهمترین جایگزین‌های داروهای شیمیایی خواهد بود.
بر اساس این تحقیقات زعفران به هضم طبیعی غذا و تقویت معده کمک می‌کند.
این ماده خوراکی علاوه بر آنکه محرک و تقویت کننده تمایلات جنسی است، به عنوان مسکن به ویژه در درمان دردهای لثه و قلنج نیز تاثیر گذار است.
تحقیقات پزشکی ثابت کرده زعفران خواص ضد سرطانی داشته و به عنوان یک داروی ضد تومور و جمع کننده رادیکالهای آزاد عمل می‌کند.
زعفران همچنین ماده‌ای شادی بخش، آرام‌بخش، تقویت کننده حافظه، افزایش دهنده تمرکز، ضد تشنج، افسردگی، اسپاسم، آلزایمر و پارکینسون است که در درمان دردهای عصبی و کم خوابی نیز مفید است.
بنابر یک تحقیق دارویی دیگر زعفران به علت وجود تیامین، ریبوفلاوین و مواد معدنی برای درمان فشار خون، کاهش کلسترول، درمان کم خونی ناشی از کمبود آهن در دختران، کاهش درصد احتمال بروز بیماریهای قلبی، تصلب شرائین و افزایش سلامت قلب نیز بسیار مفید است.
این گیاه دارویی در درمان بیماریهای تنفسی نظیر آسم، سرماخوردگی، سرفه، افزایش جریان خون در شبکیه، درمان اختلالات لکه زرد شبکیه در اثر پیری نیز کاربرد دارد.
زعفران در صورت استعمال خارجی برای درمان کوفتگی و رماتیسم نیز مفید است.
همچنین تحقیقات فراوان انجام شده نشان می‌دهد که ترکیبات موجود در زعفران در درمان برخی از انواع سرطانها در حیوانات آزمایشگاهی تاثیر داشته است.
بنابراین مشاهده می‌کنیم که بدلیل ویژگیها و خواص منحصر به فرد زعفران، امروزه از آن در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی، آرایشی و عطرسازی استفاده قابل توجهی می شود.
منبع خبر : خبرگزاری دانشجویان ایران - مشهد 1384/09/13
تولید پلاستیک از گیاهان
استفن اسلاتر، تلمن گرنگراس
ترجمه: عبدالله مصطفایى- محمد طغرایى
بخش اول:
در انتهاى جاده اى سنگلاخى در ایالت آیواى مرکزى، یک کشاورز در افق، به جایى خیره شده است که تا چشم کار مى کند گیاهان بلند و برگ دار ذرت قرار دارند و زیر نسیم موج مى زنند. او لبخندى مى زند زیرا چیزى در مورد کشتزارش مى داند که کمتر کسى از آن آگاه است چون نه فقط دانه هاى ذرت در سنبله آن رشد مى کنند بلکه گرانول هاى پلاستیک نیز در ساقه و برگ هاى آن تولید مى شوند.
به نظر مى رسد که ایده رشد دادن پلاستیک «که در آینده نزدیک قابل حصول است» جالب تر از ساخت پلاستیک ها در کارخانجات پتروشیمى باشد. در این کارخانجات هر ساله حدود ۲۷۰ میلیون تن نفت و گاز مصرف مى شود. در واقع سوخت هاى فسیلى علاوه بر انرژى، مواد اولیه را نیز براى تبدیل نفت خام به پلاستیک هاى معمولى از قبیل پلى استایرن، پلى اتیلن و پلى پروپیلن فراهم مى کنند. کاربرد پلاستیک ها در تمام شئونات زندگى، گسترده شده است و نمى توان روزى، زندگى بدون پلاستیک را تصور کرد چون از بطرى هاى شیر و نوشابه گرفته تا لباس و قطعات خودرو از پلاستیک هستند، گرچه این تولید زیاد پلاستیک ها اساساً زیر سئوال رفته است. انتظار مى رود منابع شناخته شده ذخیره جهانى نفت تا ۸۰ سال دیگر تمام شوند و این در مورد گاز طبیعى ۷۰ سال و براى زغال ۷۰۰ سال است، اما تاثیرات اقتصادى کاهش این منابع خیلى زودتر فرا خواهد رسید. وقتى منابع کاهش یابد، قیمت ها هر روز بالا خواهد رفت و این واقعیتى است که نمى تواند از کانون توجه سیاستگزاران خارج شود. چند سال قبل کلینتون رئیس جمهور آمریکا در ماه اوت ۱۹۹۹ یک دستورالعمل اجرایى صادر کرد و طى آن تاکید کرد که باید کار محققین به سمت جایگزینى سوخت هاى فسیلى با مواد گیاهى به عنوان سوخت و نیز به عنوان مواد خام جهت گیرى شود. با توجه به این نگرانى ها، تلاش مهندسین بیوشیمى براى کشف چگونگى رشد پلاستیک گیاهى از دو جهت سبز است: یکى اینکه قابل ساخت از منابع تجدیدپذیر است و دیگر اینکه اساساً پلاستیک تولیدى پس از دور ریختن قابل تجزیه بیولوژیکى است.
اما تحقیقات اخیر تردیدهایى در مورد صحت این دیدگاه ها به وجود آورده است. اول اینکه، توانایى تجزیه بیولوژیکى داراى «هزینه پنهانى» است. بدین معنى که با تجزیه پلاستیک ها دى اکسیدکربن و متان تشکیل و متصاعد مى شود که این گازها، جزء گازهاى به دام افکننده گرما یا گازهاى گلخانه اى هستند که کوشش هاى امروزه جهانى در جهت کاهش آنها است. علاوه بر این، هنوز به سوخت هاى فسیلى براى ایجاد انرژى مورد نیاز فرایند استخراج پلاستیک از گیاهان نیاز است. براساس محاسبات، این نیاز به انرژى بسیار بیشتر از آن چیزى بود که فکر مى شد. در اینجا است که باید گفت تولید موفقیت آمیز پلاستیک هاى سبز در گرو این است که محققان بتوانند با روش هاى با صرفه، بر موانع مصرف انرژى غلبه کرده در عین حال نیز هیچ بارى بر محیط زیست اضافه نکنند. تولید سنتى پلاستیک ها متضمن مصرف بسیار زیاد سوخت فسیلى است. خودروها، کامیون ها، هواپیماها و نیروگاه ها بیشتر از ۹۰ درصد از مواد تولیدى پالایشگاه ها را مى بلعند، اما پلاستیک ها از بقیه آن استفاده مى کنند که این مقدار تنها در آمریکا حدود ۸۰ میلیون تن در سال است.
تا به امروز کوشش صنایع بیوتکنولوژیکى و کشاورزى در مورد جایگزینى پلاستیک هاى معمولى با پلاستیک هاى گیاهى به سه دیدگاه منجر شده است که عبارتند از: تبدیل شکرهاى گیاهى به پلاستیک، تولید پلاستیک در داخل بدن میکروارگانیسم هاى گیاهى، رشد پلاستیک در ذرت و دیگر غلات.
شرکت کارگیل (Cargill) یکى از غول هاى صنایع کشاورزى به همراه شرکت داو (Dow) برترین شرکت شیمیایى جهان، چند سال پیش به توسعه دیدگاه اول همت گماشتند که به تبدیل شکر حاصل از ذرت و دیگر گیاهان پلاستیکى به نام پلى لاکتید (PLA) منجر شد. در مرحله اول میکروارگانیسم ها شکر را به اسیدلاکتیک تبدیل مى کنند و در مرحله بعدى، به طور شیمیایى مولکول هاى اسید لاکتیک به یکدیگر متصل مى شوند تا زنجیره اى مشابه زنجیره پلى اتیلن ترفنالات (PET) که پلاستیکى پتروشیمیایى است و در بطرى نوشابه هاى خانواده و در الیاف لباس ها استفاده مى شود، به دست آید. در واقع جست وجوى محصولات جدید از شکر ذرت، جزیى از فعالیت هاى طبیعى شرکت کارگیل بود که با استفاده از کارخانه هاى آسیاى مرطوب دانه هاى ذرت را به محصولاتى از قبیل شربت با فروکتوز بالاى ذرت، اسید سیتریک، روغن نباتى، بیواتانول و غذاهاى حیوانات تبدیل مى کند. در سال ۱۹۹۹ کارخانه هاى این شرکت ۳۹ میلیون تن ذرت را فرایند کردند که این مقدار تقریباً ۱۵ درصد کل برداشت ذرت آمریکا در آن سال بود. در ابتداى سال ۲۰۰۰ مجموعه کارگیل- داو طرحى با سرمایه ۳۰۰ میلیون دلار به منظور تولید انبوه پلاستیک جدیدشان راه اندازى کرد. این طرح با نام تجارى Nature Works و براى تولید انبوه PLA ارائه شد.
دیگر شرکت ها از جمله صنایع شیمیایى سلطنتى (ICI) روش هایى براى تولید نوع دوم این پلاستیک ها ابداع کردند. این پلاستیک پلى هیدروکسى آلکانوایت (PHA) نام دارد. PHA شبیه PLA از شکر گیاهى ساخته شده و تجزیه پذیر است. البته در مورد PHA یک باکترى به نام Ralstona eutropha شکر را مستقیماً به پلاستیک تبدیل مى کند. براى تولید PLA یک مرحله شیمیایى خارج از ارگانیسم باید انجام گیرد اما در تولید PHA، این زنجیره به طور طبیعى در داخل میکروارگانیسم تا ۹۰ درصد از جرم سلول منفرد به صورت گرانول تجمع مى کند.
در پاسخ به بحران نفت در دهه ،۱۹۷۰ ICI فرایند تخمیرى در مقیاس صنعتى خود را که طى آن میکروارگانیسم ها شکر را به PHA تبدیل مى کنند، با ظرفیت چند تن در سال ارائه کرد. شرکت هاى دیگرى این پلاستیک را قالب ریزى کرده و از آن اقلام تجارتى مثل تیغ ریش قابل تجزیه بیولوژیکى و بطرى هاى شامپو ساخته و به بازار ارائه کردند. اما این اقلام پلاستیکى اساساً قیمت بالاترى از اقلام با پلاستیک هاى معمولى داشتند و هیچ مزیت عملکردى به غیر از تجزیه پذیرى بیولوژیکى نداشتند. در سال ۱۹۹۵ شرکت مونسانتو (Monsanto) فرایند و دستگاه هاى مربوطه را خریدارى کرد، اما سودآورى آن هم مبهم باقى مانده است. بسیارى شرکت ها و گروه هاى علمى و نیز شرکت مونسانتو کوشش هاى خود را معطوف به سومین دیدگاه تولید PHA یعنى رشد دادن پلاستیک در گیاه کرده اند. با تصحیح ژنتیکى گیاه غله مى توان آن را قادر به سنتز پلاستیک ساخت و در نتیجه فرایند تخمیر را حذف کرد. یعنى به جاى رشد دادن غله، سپس برداشت آن، فرایند کردن آن، تولید شکر و نهایتاً تخمیر شکر و تولید پلاستیک مى توان مستقیماً پلاستیک را در خود گیاه ساخت. بسیارى محققین این دیدگاه را جذاب ترین و با بازده ترین راه حل ساخت پلاستیک از منابع انرژى تجدیدپذیر مى دانند. طى این سال ها گروه هاى زیادى در تعقیب این هدف بوده و هستند.
در اواسط دهه ۱۹۸۰ استیون اسلاتر (Steven C.Salter) عضو گروهى بود که وظیفه آن جداسازى ژن هاى سازنده پلاستیک از باکترى بود. محققین پیش بینى مى کنند که قرار دادن این آنزیم ها در داخل یک گیاه مى تواند تبدیل استیل کوآنزیم A (ماده ى که حین تبدیل نور خورشید به انرژى، به طور طبیعى در گیاه تشکیل مى شود) به نوعى پلاستیک را انجام پذیر سازد. در سال ۱۹۹۲ همکارى بین دانشمندان دانشگاه دولتى میشیگان و دانشگاه جیمز مادیسون با این هدف شروع شد. محققین با انجام مهندسى ژنتیک روى گیاه Arabidopsis Thalianan توانستند نوعى PHA ترد بسازند. دو سال بعد شرکت مونسانتو کار براى ساخت نوع انعطاف پذیرتر PHA را روى یک گیاه معمول تر یعنى ذرت شروع کرد. از آنجا که تولید پلاستیک نمى تواند با تولید غذا رقابت کند، محققین هدف خود را به سوى استفاده از قسمت هایى از گیاه ذرت که برداشت نمى شود (مثل برگ و ساقه) متوجه ساختند. رشد دادن پلاستیک در برگ و ساقه به کشاورزان هنوز این امکان را مى دهد که بتوانند با کمباین هاى معمولى میوه ذرت را برداشت کرده و با زیرورو کردن مجدد مزرعه، برگ ها و ساقه هاى حاوى پلاستیک را برداشت کنند. برخلاف تولید PHA و PLA به روش تخمیر که باید با استفاده از زمین براى تولید ذرت براى دیگر مقاصد رقابت کند، رشد دادن PHA در برگ و ساقه ذرت این امکان را به وجود مى آورد که بتوان ذرت و پلاستیک را به طور همزمان از یک مزرعه به دست آورد. ضمناً با استفاده از گیاهان مناسب شرایط نامساعد مثل Switch grass مى توان از این تقابل بین تولید پلاستیک و دیگر استفاده ها از زمین جلوگیرى کرد. یعنى لزومى ندارد که فقط زمین هاى مخصوص کشت ذرت را به این کار اختصاص دهید. محققین به پیشرفت هاى فنى وسیعى در زمینه افزایش میزان پلاستیک در گیاه و همچنین تغییر زنجیره پلاستیک به منظور حصول به خواص مفید، دست یافته اند. گرچه این نتایج وقتى مستقلاً دیده مى شوند تشویق کننده اند ولى حصول به هر دو ویژگى یعنى ترکیب مفید و نیز میزان بالاى پلاستیک در گیاه خود یک مشکل است. تاکنون اثبات شده است که کلروپلاست هاى برگ بهترین مکان براى تولید پلاستیک هستند. اما کلروپلاست ها اعضاى سبزى هستند که وظیفه شان جذب نور است و این در حالى است که غلظت بالاى پلاستیک از فتوسنتز جلوگیرى کرده و بازدهى گیاه را کاهش مى دهد. همچنین جداسازى پلاستیک از گیاه خود یک چالش است. ابتدائاً محققین شرکت مونسانتو تاسیسات استخراج را به عنوان واحد جانبى کارخانه فرآورى ذرت در نظر گرفتند. اما وقتى این واحد را روى کاغذ طراحى کردند متوجه شدند استخراج و جمع آورى پلاستیک به مقادیر زیادى حلال نیاز دارد که در نتیجه مى بایست بعداً به منظور استفاده مجدد بازیابى شود. این زیرساختار فرایند از لحاظ اندازه با کارخانه هاى موجود پتروشیمیایى برابرى مى کند و اندازه کارخانه آسیاى ذرت را به شدت افزایش مى دهد. باید توجه داشت که انجام سرمایه گذارى و گذشت زمان باعث مى شود که محققین بر این موانع فنى غلبه کنند.
اما اینجا سئوالى که مطرح مى شود این است که کدام راه حل ارزشمندتر است؟ وقتى انرژى و ماده خام لازم براى هر مرحله رشد PHA در گیاهان، برداشت، خشک کردن برگ و ساقه، استخراج PHA از برگ و ساقه، تخلیص پلاستیک، جداسازى و بازیایى حلال و تبدیل پلاستیک به رزین را بررسى کنید خواهید دید که این دیدگاه، انرژى خیلى بیشترى نسبت به تولید مواد پلاستیکى از منابع فسیلى در اغلب روش هاى پتروشیمیایى، مصرف مى کند. در یک تحقیق که اخیراً تکمیل شده است، محققین متوجه شدند که ساخت یک کیلوگرم PHA از گیاه ذرت (تصحیح شده ژنتیکى) حدود ۳۰۰ درصد انرژى بیشتر از ۲۹ مگاژول لازم براى ساخت مقدار برابر پلى اتیلن (ساخته شده از سوخت فسیلى) مصرف مى کند. بنابراین ناامیدانه باید گفت مزیت استفاده از ذرت به جاى نفت به عنوان ماده خام، جبران کننده این میزان اختلاف در انرژى مصرفى نیست. براساس الگوهاى امروزى مصرف انرژى در صنایع فرآورى ذرت، براى تولید یک کیلوگرم PHA نیاز به ۶۵/۲ کیلوگرم سوخت فسیلى است. براساس اطلاعات جمع آورى شده توسط جامعه سازندگان اروپایى پلاستیک ها (APME) از ۳۶ کارخانه اروپایى تولید پلاستیک، تخمین زده شد که براى تولید یک کیلوگرم پلى اتیلن تنها به ۲/۲ کیلوگرم نفت و گاز طبیعى نیاز است که تقریباً نصف آن در محصول نهایى ظاهر مى شود. این موضوع به این معنى است که تنها ۶۰ درصد از مقدار نفت و گاز مصرفى یعنى ۳/۱ کیلوگرم از آن به منظور تولید انرژى سوزانده مى شود.