تحقیق مقاله منظورازشبکه های WAN ,MAN ,LAN چیست؟

1.منظوراز شبکه هایWAN,MAN,LAN چیست؟ 

وقتی ازWANها استفاده میشود که نیاز باشد تمام کاربران توانایی دسترسی به یکسری اطلاعات مشترک را داشته باشد مانند بانک اطلاعاتی تولیدات تا وقتی که هدف wan مشخص باشد محدودیتهای سرعت ناشی از خطوط تلفن برای طراحان شبکه مسئله مهمی نیست. اگر حجم اطلاعاتی که قرار است روی این خط منتقل شود کمتر یا مساوی گنجایش انها باشد wan ها به خوبی کار میکنند.

      2.منظور از شبکه های اینترنت واینترانت واکسترانت و اینترپرایز چیست وهر کدام چه کاربردهایی دارند؟

اینترنت چهار کاربرد اصلی دارد :

1-     پست الکترونیکی : توانائی تشکیل ، ارسال و دریافت پست الکترونیکی در اولین روزهای حضور آرپانت موجود بود و اکنون بسیار رایج است . اغلب مردم روزی چندین پیام ، دریافت میکنند و آن را راهی برای ارتباط با دنیای خارج می دانند ، از سیستم تلفن و پست عادی پیشی گرفته اند . برنامه های پست الکترونیکی ، اکنون بطور مجازی بروی همه کامپیوترها موجود است .

2-     اخبار : گروهای خبری ، محلهای ویژه ای هستند که کاربران با علاقه مشترک می توانند پیامهایی را مبادله کنند . هزاران گروه خبری وجود دارند که بر روی موضوعات تفکیکی یا غیر تفکیکی کار می کنند ، مثل کامپیوترها ، علوم ، سرگرمی و سیاست . هر گروه خبری ، ضوابط و سبکهای خاص خود را دارد و همه موظف به رعایت آنها هستند .

پرتو کل TCP/IP:

مهمترین  کاربرد  این پروتکل در شبکه اینترنت ا ست . همچنین سیستم عامل ویندوز NT از این پرتو کل استفاده می کند .پرتوکل Net  BEUI :

این پرتوکل ساده ترین  پرتوکل ارتبا طی برای شبکه های  محلی کوچک  می باشد .

پروتکل IPX/SPX:

سیستم عامل Novell برای مبادله اطلاعات از این پرتوکل استفاده می کند.

پرتوکل NWlink :

این پرتوکل  نسخه ای از پرتو کل  IPX/SPX  بوده که توسط شرکت میکروسافت  تهیه شده است .

تکنولوزی حمل:

الف)روش یکطرفه :( simplex )اطلاعات فقط در یک جهت انتقال  می یابند مثال : وقتی به صدای رادیو گوش می دهید عکس آن صادق نیست .

ب) روش دو طرفه غیر همزمان: ( half  -  duplex )داده ها می توانند در دومسیر جریان پیدا کنند ولی همزمان نمی توانند اطلاعات را منتقل کرد مانند دستگاه های  بی سیم که در هر لحظه می توان فقط یا صحبت کرد یا گوش داد.

ج) روش دوطرفه همزمان :( full   -  duplex ): داده ها می توانند در دو مسیر همزمان جریان داشته باشند تلفن نمونه ای از این انتقال می باشد

تجهیزات:

   Repeater: یا تکرار‌کننده‌ها. با تکرارکننده می‌توان انواع مختلف محیط انتقال نظیر کابل کواکسیال و فیبر نوری و زوج سیم به هم تابیده را به همدیگر وصل کرد. دو شبکه‌ای که از طریق تکرارکننده به همدیگر وصل می‌شوند منطقاً یک شبکه واحد به نظر می‌رسند.

Hub: دارای گذرگاه‌های متعدد است که یک گذرگاه آن برای ارتباط با کابل هم محور ستون اصلی و بقیه گذرگاه‌های آن برای ارتباط با ایستگاه‌های شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سه نوع Hub داریم:

1)هاب فعال2) هاب غیرفعال 3)هاب هیبرید

:Bridges پل‌ها تکرارکننده‌هایی هستند که اطلاعات را کنترل شده به LANهای مختلف هدایت می‌کنند

توپولوزیها:

از جمله توپولوزیها 1)خطی 2)حلقوی 3)ستاره ای و 4)ترکیبی میباشد

4 تکنولوژی های مختلف اترنت برای سرعت های 10 و 100 و 1000 کدام است ؟

10 base_5: از کابل اترنت ضخیم استفاده میکند و طول هر قطعه حداکثر 500 متر است (5×100). اتصال ان توسط انشعاب vampire انجام میگیرد.

. حداکثر سه قطعه کابل می توانند بوسیله دو تکرار کننده بهم متصل شده و شعاع عمل سیستم را تا 1500 متر افزایش دهند . برای اتصال ایستگاهها به سیستم 10 Base 5  از Transciever استفاده می شود

:10 base_2اتصالهای ان بجای انشعاب vampireبا استفاده ار رابطهای

bnc  است استفاده از ان ساده تر بوده و قابلیت اعتماد انها بیشتر است.

. حداکثر طول کابل در این سیستم 185 متر است ، اما بسیاری از بردهای شبکه امکان کار با کابلی به طول 300 متر را دارند . نصب این سیستم نسبتاً ساده بوده و بعلت نداشتن هزینه Transciever ارزان است .

:10 Base T  از سیم به هم تابیده (UTP)  به عنوان محیط انتقال استفاده می شود . نصب این سیستم به علت استفاده از کابلهای از پیش نصب شده تلفن ، بسیار ساده و ارزان است . در این سیستم ، ایستگاههای شبکه بجای وصل شدن به یک کابل اصلی ، به یک دستگاه مرکزی بنام Concentrator متصل می شوند . این دستگاه ، ترافیک اطلاعاتی را هدایت نموده و در صورت بروز اشکال در شبکه ، امکان جدا کردن قسمت خراب را فراهم می کند . حداکثر طول مجاز کابل بین Cocentrator و یک ایستگاه 100 متر است .

:1000 Base LX به معنی سرعت 1000مگا بیت بر ثانیه و باند پایه است . همچنین در آن L به معنی نور لیزری با طول موج بلند 1300 نا نو متر ، و X به معنی فیبر نوری چند حالته یا تک حالته می باشد.

 1000 Base SX به معنی سرعت 1000 Mbps   و باند پایه است . همچنین در آن S به معنی نور لیزری با طول موج کوتاه 850 نانومتر می باشد .

1000 Base CX از کابل STP به عنوان رسانه انتقال  استفاده می کند و 1000 Base  T از کابل STP CAT-5  UTP استفاده می کند .

5-پروتکل استک TCP/IPشرح دهید.

پشته TCP/IP شامل چهار لایه است ( از بالا به پایین ) :

        ·          لایه دسترسی به شبکه

        ·          لایه ارتباطات اینترنتی

        ·          لایه ارتباطات میزبان به میزبان

        ·          لایه سرویس های کاربردی

لایه دسترسی به شبکه : لایه دسترسی شبکه عملیات لایه فیزیکی و لایه پیوند داده مدل OSI را با هم تلفیق می کند . این لایه دربرگیرنده رسانه ارتباطی و پروتکل های ارتباطی برای انتقال فریم ها روی آن رسانه است . لایه دسترسی به شبکه در TCP/IP می تواند پروتکل های استاندارد صنعتی مثل اترنت 10 Base –T  را استفاده کند .

 ولی در بعضی از پشته ها این دسترسی به روشهای متفاوتی پیاده سازی خواهد شد . پشته NDIS  (Network Driver Interface Specification ) که در ویندوز NT  و شبکه های LANMAN  استفاده شده ، اجازه می دهد که پروتکل های دسترسی به شبکه مختلفی بصورت قابل تعویضی با یک پشته TCP/IP استفاده شوند .

لایه ارتباطات اینترنتی : لایه ارتباطات اینترنتی مسئول ایجاد ارتباط بین میزبانها است ، بدون توجه به لایه دسترسی به شبکه ای که بکار گرفته شده است . این لایه می بایست قادر به ارتباط برقرار کردن بین میزبانهای شبکه محلی و شبکه های گسترده باشد . بنابراین در این لایه باید یک آدرس بندی و پروتکل ارتباطی قابل مسیردهی داشته باشیم . لایه ارتباطات اینترنتی از  IP  برای آدرس دهی و انتقال داده ها استفاده می کند . بنابراین این لایه ذاتاً غیر اتصالی است و متناظر با لایه شبکه (Netwoek Layer) مدل OSI است . بعلاوه لایه ارتباطات اینترنتی مسئول فراهم آوردن همه اطلاعات لازم برای لایه دسترسی به شبکه به منظور فرستادن فریمهایش به مقصد محلی است ( یا مقصد میزبان دیگری یا مسیریاب) . بنابراین ، این لایه باید پروتکل ARP  ( Address Resolution Protocol) را هم در بر داشته باشد . پروتکل دیگری به نام RARP  ( Reverse Address Resoulation Protocol  ) برای آدرس دهی ایستگاههای بدون دیسکت (diskless) نیز وجود دارد که براین لایه تکیه دارد .

بعلاوه این لایه می بایست قادر به مسیریابی داده ها از طریق  Internetwork به مقصدهای خود باشد . بنابراین ، این لایه دربرگیرنده پروتکل RIP  (Routing Informatio Protocol) نیز می باشد که می تواند از ابزارهای روی شبکه پرس وجو هایی انجام دهد تا تعیین کند که بسته ها به یک مقصد مشخص چگونه باید مسیریابی شوند .

همچنین لایه ارتباطات اینترنت شامل قابلیتهایی برای میزبانها به منظور تبادل اطلاعات درباره مشکلات یا خطا ها در شبکه می باشد . پروتکلی که این ویژگی را پیاده سازی می کند ، ICMP  (Internet Control Message Protocol ) نام دارد و در نهایت ، لایه ارتباطات اینترنتی ویژگی Multicast  را دربردارد (ویژگی که کار ارسال اطلاعات به چندین مقصد میزبان را در هر لحظه خواهیم داشت ) .

این فرآیند توسط پروتکل (Internet Group Management Protocol)  پشتیبانی می شود.

لایه ارتباطات میزبان به میزبان : لایه ارتباطات میزبان به میزبان سرویسهای مورد نیاز برای ایجاد ارتباطات قابل اعتماد بین میزبانهای شبکه را پیاده سازی می کند و مطابق با لایه حمل و قسمتی از لایه جلسه مدل OSI  است و در ضمن در برگیرنده قسمتی از کارهای لایه های نمایش و کاربردی نیز می باشد . لایه میزبان به میزبان شامل دو پروتکل است . اولین آن TCP  (Transimission Control Protocol) می باشد . TCP توانائی برقراری سرویس ارتباط گرا بین میزبانها را فراهم می کند . آن شامل ویژگیهای زیر می باشد :

·          قسمت بندی داده ها به بسته (Packets)

·          ساخت رشته های داده از بسته ها

·          دریافت تائید

·          سرویس های سوکت برای ایجاد چندین ارتباط با چندین پورت روی میزبانهای دور

·          بازبینی بسته و کنترل خطا

·          کنترل جریان انتقال داده

·          مرتب سازی و ترتیب بندی بسته

سرویس های TCP سرویس های ارتباط گرای قابل اعتمادی با قابلیتهای زیبای کشف خطا ها و مشکلات را فراهم می کنند .

پروتکل دوم در لایه میزبان به میزبان ،UDP (User Datagram Protocol)  نام دارد . UDP برای فراهم کردن یک مکانیزم کاهش سرزیری شبکه در انتقال داده ها روی لایه های پائین تر طراحی شده است . هر چند که این لایه هم مدیریت بسته و سرویس های مرتب سازی را ارائه می دهد ولی UDP نیاز به سرویس های قدرتمند ارتباط گرای TCP مثل تائید ، کنترل جریان داده و مرتب سازی مجدد بسته ها برای انجام کارهای خود را دارد . UDP برای کاهش سرریزی پشته در برنامه های طراحی شده که سرویس های ارتباط گرای خود را توسط TCP  پیاده سازی می کند . برای پیاده سازی پروتکل های TCP  و UDP  ، لایه میزبان به میزبان شامل API  هایی  (Application Programming Interfaces) برای بهره گیری از آنها می باشد .

لایه سرویس های کاربردی : لایه سرویس های کاربردی لایه دیگری است که به راحتی با مدل OSI  مطابقت نمی کند . آن شامل قسمتهائی از لایه جلسه ، لایه نمایش و لایه کاربردی و بعلاوه فضای بالای پشته OSI  که اصولاً برای فضای برنامه های کاربردی سیستم درنظر گرفته می باشد . لایه سرویسهای کاربردی شامل پروتکلهای سطح بالایی برای استفاده از پروتکلهای سطح پایین تر مثل TCP  و UDP است . این سرویسها از آن پروتکلها برای ایجاد سرویسهای اینترنتی مثل موارد زیر استفاده می کنند :

        ·          شبیه سازی پایانه یا (Telnet) Terminal Emulation

        ·          انتقال فایل یا (FTP , TFTP) File Transfer

        ·          مدیریت پست الکترونیکی یا (SMTP) Mail Management

        ·          سرویس های WWW  یا (HTTP) World Wide Web

        ·          دسترسی به پوسته دور یا (RSH) Remote Shell Access

6- پروتکل ISO  را شرح دهید .

ISO  استانداردهایی نیز برای خدمات و پروتکل مبتنی بر اتصال لایه اجلاس (ISO 8326 و ISO 8327 ) و خدمات پروتکل لایه (ISO 8822 و ISO 8823 ) ارائه داده است .

خدمات دست یابی و پردازش پرونده                     ISO 8571

پروتکل دست یابی و پردازش پرونده                     ISO 8572

خدمات انتقال و پردازش کار                               ISO 8831

پروتکل انتقال و پردازش کار                               ISO 8832

خدمات پایانه مجازی                                        ISO 9040

پروتکل پایانه مجازی                                        ISO 9041

خدمات مبتنی بر اتصال لایه ارائه                           ISO 8822

پروتکل مبتنی براتصال لایه ارائه                            ISO 8823

خدمات مبتنی بر اتصال لایه اجلاس                       ISO 8326

پروتکل مبتنی بر اتصال لایه اجلاس                       ISO 8327

خدمات مبتنی بر اتصال لایه حمل                         ISO 8072

پروتکل مبتنی بر اتصال لایه حمل                         ISO 8073

شبکه های محلی                                             ISO 8802

این مدل ارتباطات شبکه ای را که نرم افزاری موجود در شبکه موجب این ارتباطات می شوددر  هفت لایه ارائه داده شده است.

1-    لایه PHYSICAL

نوع سیگنالهاونوع مورد استفاده درکارت شبکه،نوع رسانه مورد استفاده به عنوان وسیاه انتقال نحوه طراحی رابط های مکانیکی الکتریکی ورویه های را معین می کندتاسیستم عامل بااین نرم افزار  هاهماهنگ شود.

2-    DATA LINK 

وظیفه اصلی این لایه این است که در یک قسمت از نرم افزار شبکه فرمت   رامشخص می کند

3-    لایه شبکه NETWORK LAYER

وظیفه اصلی این لایه می باشد که عبارت است از تعین مسیرمناسب برای انتقال اطلاعات.

4-    لایه انتقال TRANSPORT LAYER

لایه انتقال وظیفه اش پذیرش داده هاوشکستن آنها به واحدهای کوچکتر در صورت نیاز انتقال آنها به لایه شبکه وحصول اطمینان از دریافت صحیح این داده ها در آن سمت است.

5-    لایه جلسه SESSION

وظیفه این لایه ایجاد یک ارتباط منطقی بین برنامه های مختلف ونرم افزارها دو کامپیوتر در شبکه قرار دارند است.

6-    لایه نمایش PRESENTION LAYER

نمایش اطلاعات به صورت کدهای استاندارد مانندDECRYPT,UNICODE,ASCLL,ENCRYPT در هر ماشین متصل به شبکه به عهده این لایه است.

7-    لایه کاربردی APPLICATION LAYER

این لایه قابلیت دستیابیUSER ها به امکانات شبکه از طریق نرم افزارهای  FTP,E_MAIL,TELNET   و غیره را بر عهده دارد.