بیشتر قسمتهای استرالیا، بجز سواحل شرقی و تاسمانیا. این پرنده طبیعتا مهاجر است.
اندازه: ۱۸ سانتی متر.
جیره غذایی: مخلوطی از دانه قناری ساده و ارزن که بهتر است چند خوشه ارزن هم داشته باشد. استفاده از سبزیجات، هویج و سیب شیرین نیز توصیه می شود.
پرندگان نابالغ: ممکن است روی سر خود در پشت برجستگی قاعده منقار خطوطی را نشان دهند. منقار پرنده ای که بتازگی قدرت پرواز پیدا کرده است، کمی سیاه به نظر می رسد. اکثر بالغین چشمانی بی حالت دارندکه فاقد عنبیه سفید رنگ است.
تعیین جنسیت: برجستگی قاعده منقار پرندگان نر جوان از ماده ها برجسته تر و ارغوانی تر است. برجستگی قاعده منقار در پرندگان ماده بالغ قهوه ای رنگ است.
ویژگی و جذابیتهای این پرنده: این پرنده ارزان است و نگهداری ان بسیار ساده می باشد. خیلی زود اهلی می شود و می تواند به یک پرنده سخنگو خوب تبدیل شود. این پرنده در رنگهای جذاب و متنوعی یافت می شود.
دو مرغ عشق لوتینو lutino budgerigars
طوطی استرالیایی( مرغ عشق) را می توان محبوبترین پرنده زینتی در سرتاسر جهان نامید. این پرنده در رنگهای متنوعی موجود است. انواع تاجدار ان نیز در حال حاضر یافت می شوند. نخستین بار، در سال ۱۸۴۱ میلادی ، زیست شناسی به نام جان گولد این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد، طری ۵۰ سال واحدهای عظیم تجاری به وجود امدند که هزاران قطعه از این طوطی کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می کردند. در اوایل دهه ۱۸۷۰ میلادی، نخستین جهش در رنگ طوطی استرالیایی(مرغ عشق) پدید امد. اگرچه پیشتر از وجود چنین پدیده ای در میان دسته های وحشی این پرنده نیز گزارشهایی دریافت شده بود.
مرغ عشق
معرفی
مرغ عشق-Budgerigar-یکی از اعضا کوچک خانواده طوطی‌ها محسوب می‌شود. مهد این پرنده زیبا استرالیا میباشد.در طول قرن 19 و 20 هزاران جفت از این پرنده به سایر قاره‌ها آورده شد و خیلی زود توانست جای خود را به عنوان یک‌حیوان خانگی محبوب باز کند. رنگهای زیبا، صدای دلنشین، توانایی تقلید صدا، طبیعت اجتماعی، نگهداری آسان وقیمت ارزان، مرغ عشق را به یکی از محبوبترین پرندگان تبدیل کرده است.
سایر مشخصات
طول عمر: 7-8 سال
وزن: 40-45 گرم
طول بدن پرنده نر: 18 سانتیمتر
خصوصیات
مرغ عشق در رنگهای متنوعی وجود دارد که از جمله آنها سبز، زرد، آبی و شیری میباشد. در طبیعت به کمک منقارقوی و شکل انگشتان پاهایش، دو انگشت رو به جلو و دو تا رو به عقب به راحتی از شاخه‌ها بالا می‌رود.
مرغ عشق حدودا در 3 ماهگی بالغ می‌شود. برجستگی روی قاعده منقار در غالب پرندگان نر بالغ آبی روشن یا بنفش‌و در ماده بالغ قهوه‌ای است. البته این رنگ در نابالغین کاملا مشخص نیست ضمن اینکه هنگام بیماری یا پیری رنگ‌بتدریج کم می‌شود.
مرغ عشق ماده در هر نوبت به طور متوسط 4-6 تخم می‌گذارد. جوجه‌ها 16-18 روز بعد از تخم بیرون آمده و24-28 روز در لانه می‌مانند. در طول این مدت جوجه‌ها به شدت وابسته به مادر هستند.
رابطه با انسان و حیوانات خانگی
مرغ عشق خیلی زود اهلی شده و به خانه خو می‌گیرد. می‌توان به آن یاد داد که روی انگشت بنشیند (شکل 2). حضورسگ و گربه موجب ناراحتی پرنده می‌شود حتی اگر به آن دسترسی نداشته باشند.
پرنده جدید را باید بتدریج وارد کرد حتی اگر جفت پرنده شما باشد. بهتر است ابتدا در قفسهای مجزا ولی کنار هم‌باشند (بدون تماس) تا به هم عادت کنند.
نگهداری
قفس:
باید فضای کافی برای تحرک پرنده داشته باشد. اندازه توصیه شده برای یک جفت مرغ عشق 75‚60‚100سانتیمتر میباشد. داشتن میله‌های افقی (نسبت به عمودی) ارجح است چرا که پرنده می‌تواند برای بالا رفتن از آن‌استفاده کند.
مکان قفس:
قفس باید در اتاقی روشن، با هوای مناسب و در جریان (با دمای 1-26 سانتیگراد بدون تغییرات ناگهانی)،بدون دود سیگار و در گوشه‌ای از اتاق قرار داد تا پرنده احساس امنیت کند. پرنده نباید در معرض تابش مستقیم خورشیدباشد همچنین آشپزخانه محل مناسبی برای قفس نمی‌باشد چون دارای بخارات مضر است. ارتفاع قفس بهتر است‌طوری باشد که پرنده حدودا هم سطح چشمان شما باشد تا کنترل و اهلی کردن آن ساده‌تر شود.
با توجه به اینکه مرغ عشق در شب ساعاتی را می‌خوابد در صورتیکه برق روشن است بهتر است روی قفس با پارچه‌پوشانده شود.
وسایل داخل قفس:
وسایل لازم برای قفس شامل ظروف آب، غذا و سنگریزه و قالب معدنی (یا کف دریا) میباشد.اسباب بازی نیز بویژه برای یک پرنده تنها لازم است.
کف قفس را می‌توان با روزنامه (رنگی نباشد) یا روزنامه که روی آن ماسه ریخته شده است، پوشاند. آبخوری لوله‌ای،برای مرغ عشق مناسب است. جلوی ظروف آب و غذا باید میله باشد تا پرنده بتواند بر روی آن بنشیند ضمن اینکه‌ظروف آب و غذا نباید زیر میله‌های بالایی قفس باشند چر که با مدفوع پرنده آلوده می‌شوند. آب همیشه تازه و تمیز بایددر اختیار پرنده باشد. کف قفس باید هر روز و کل قفس 3-4 روز یک بار تمیز شوند.
میله داخل قفس:
میله‌های چوبی نسبت به پلاستیکی ارجح هستند ضمن اینکه بهتر است قطر میله‌ها متفاوت باشد. به‌طور کلی قراردادن شاخه درخت بویژه به جای میله‌های بالایی قفس مناسبتر است چرا که پرنده می‌تواند از آن بالا رفته‌ضمنا ناخن‌هایش نیز ساییده می‌شود. برای این کار می‌توان یک ساقه به قطر 1-1/5 سانتیمتر پیدا کرده که عاری ازسمپاشی، قارچ و مدفوع پرندگان وحشی باشد سپس برگ و شاخه‌های اضافی آن را قطع کرده و داخل قفس قرار داد