اغلب ما شاهد پرواز دسته جمعی پرندگان بوده ایم که با آرایش خاصی پرواز می کنند آنها به طور خاص در اواخر پاییز و اوایل زمستان دیده می شوند ، هنگامی که از مناطق سرد سیر به مناطق گرم تر حرکت می کنند.این پرندگان عموماً به صورت V شکل پرواز می کنند بدین گونه که یکی در ابتدا و بقیه در دو خط پشت سر او به پرواز در می آیند .دانشمندانی که پیرامون آرایش پروازی پرندگان تحقیق می کنند معتقدند که این نوع آرایش به دو دلیل عمده صورت می گیرد نخستی دلیل این است که در این نوع آرایش نیروی پساری که هر پرنده با آن روبرو است در مقایسه با آنچه که او در پرواز منفرد تجربه می کند کمتر است . این کاهش پسار به دلیل شکل گردابه های نوک بال و جریان رو به بالا است . به طور کلی این گردابه ها به دلیل ایجاد جریان رو به پایین ، نا مطلوب به حساب می آیند چرا که باعث افزایش پسار القابی روی یک بال در حال پرواز می شوند . به هر حال این جریان رو به پایین با یک جریان رو به بالا همراه است که میتواند برای بال پروازی دوم که مقداری بالاتر و در پشت بال اولی باشد ، مفید واقع شود .پرنده ای که در یکی از این جریانات رو به بالا پرواز کند ، از نیروی برآر مضاعفی استفاده می کند و این امر سبب می شود تا بتواند در زوایای حمله ی پایینتری پرواز کند . با کاهش زاویه حمله پسار القابی نیز کاهش یافته و پرنده را از بال زدن بیشتر برای تولید نیروی جلوبرنده ، معاف می سازد . کاهش میزان بال زدن مساوی است با خستگی کمتر ماهیچه های بال و پایین آمدن ضربان قلب است ، که در نتیجه پرنده کمتر خسته شده و قادر به طی مسافت های دور تری است .
محققان این تئوری را با ثبت ضربان قلب یک پلیکان در حین پرواز مورد آزمایش قرار دادند . نتایج بیانگر کاهش چشمگیر تعداد ضربان قلب در یک پرواز گروهی نسبت به پرواز تکی بود . در تحقیق دیگری مشخص شد که یک دسته با 25 پرنده می تواند با صذف انرژی برابر، 70% مسا فت بیشتر نسبت به یک پرنده تنها طی نماید . تحقیقات بعدی نیز موید مزایای این آرایش پروازی است . پرندگان ، با ایجاد فاصله ی بهینه میان خودشان می توانند به بهترین موقعیت پروازی و کمترین پسار دست یابند ولی همه ی پرندگان از این مزیت به طور یکسان سود نمی برند پرنده ی اول باید سخت تر فعالیت کند زیرا در هوای آرام و غیر مختل پرواز می کند . جریان رو به بالای تولی شده توسط این پرنده ، موجب بهبود ایرودینامیک پروازی دو پرنده پشتی می شود و این دو پرنده نیز شرایط را برای دو پرنده ی بعدی تسهیل می کنند . این پشت سر هم بودن بیشترین سود را برای پرندگان دارد ، مخصوصاً آنهایی که در میان خطوط V پرواز می کنند . برای این که تمام خستگی پرواز برای راهنما نباشد به همین منظور هر چند وقت یک بار پرندگان جا های خود را عوض می کنند ، به طوری که امکان راهنما برای تمام پرندگان فراهم می شود .این نظم در پرواز پرندگان سود دیگری هم برای آنها دارد ، آنها می توانند به بهترین نحو با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و خود باعث خستگی کمتر آنها می شود و همین باعث می شود که کمتر برای استراحت توقف کنند و در مسیرطولانی تری بتوانند پرواز کنند . اگر دقت کرده باشید در مانور های هوایی نیز هواپیما ها از آرایش پرندگان تقلید می کنند ، این آرایش پروازی در میان هواپیما ها باعث نمی شود هواپیما هایی که در میان خطوط V در حرکتند راحتتر پرواز کنند زیرا در اینگونه آرایش پروازی باید فاصله نیز حفظ شود ، به همین خاطر که میان هواپیما ها فاصله ی زیا دی وجود دارد این امکان برای آنها وجود ندارد ، پس هواپیما ها این آرایش را به منظور ارتباط دیدی بهتر حفظ می کنند ..