ضمیر
ضمیر کلمه ای است که جانشین اسم می شود و از تکرار آن جلوگیری می کند .
ضیر با اسمی که جانشین آن شده از نظر عدد ( مفرد ، مثنی ، جمع ) و از نظرجنس ( مذکر و مونث ) واز لحاظ موقعیت ( غایب ، مخاطب ، متکلم ) مطابقت دارد .
ضمیر به دو دسته منفصل ( جدا ) و متصل (چسبان ) تقسیم می گردد .
منفصل مرفوعی : هو ، هما ، ... ،أنتَ ، أنتما ، ... ، أنا ، نحن * هیَ طالبه .*
منفصل منصوبی : إیاهُ ، إیاهما ، ...،إیاکَ ، إیاکُما ،...،إیایَ ، إیانا * إیاکَ نعبدُ . *
متصل مرفوعی : ا ، و ، ... ، تَ ، تما ، ... ، تُ ، نا * الطلاب ذهبواإلی المدرسه *
متصل منصوبی ومجروری : ه ، هما،...، کَ، کما،...، ی ،نا * أتممتُ علیکم نعمتی*
اسم تفضیل
اسمی است که برتری کسی یا چیزی را بر یک یا چند موصوف دیگر بیان می کند .
اسم تفضیل
با صفت تفضیلی « تر » و صفت عالی « ترین » فارسی مطابقت دارد .
اسم تفضیل از فعل ثلاثی مجرد ساخته می شود ، مذکر و مونث آن وزن جداگانه دارد .
مذکر « أفعَل » مثلا از فعل « حَسُنَ ، یَحسُنُ » می شود « أحسَن » : نیکوتر ، نیکو ترین مونث « فُعلی » مثلا از فعل « حَسُنَ ، یَحسُنُ » می شود « حُسنی » : نیکوتر ، نیکو ترین نکته : اگر در جمله پس از اسم تفضیل حرف « مِن » بیاید اسم تفضیل به صفت تفضیلی « تر» فارسی ترجمه می شود ، در غیر این حالت ، آن به صفت عالی « ترین » ترجمه می گردد .
مثال : « أنا أقدَرُ مِنک . »: من از تو تواناترم . « أنا أقدَرُ رجالٍ . »: من تواناترین مرد هستم .
جاءنی سبطی قتیل
هکذا ردوا الجمیل
جاءنی سبطی قتیل
ولی کم اوصیتکم فی ولدی سبطی حسین جاءنی سبطی قتیل قلتُ فیهم احفظونی عترتی بین البدین جاءنی سبطی قتیل
واذا فی بضعه الزهراءاو محمره العین جاءنی سبطی قتیل ضلعیا والسجی والمسمار مع سقط الجنین جاءنی سبطی قتیل
فی صراخٍ وعویل جاءنی سبطی قتیل وحسین السبطُ یدعو فیکم یا للرجال جاءنی سبطی قتیل انسبونی من انا سبط نبیاً حین قال جاءنی سبطی قتیل هاکم و طفلی عطشاناً فقط عزَ الدلال جاءنی سبطی قتیل فسقیتم طفلهُ فی نحرهِ حلمُ النبال جاءنی سبطی قتیل وهو لی سبط سلیم جاءنی سبطی قتیل نوشته شده توسط حردانه ساعت 12:44 موضوع مطلب : الشعر العربی
کلمه
کلمه در زبان عربی به سه قسم تقسیم می شود: 1-اسم 2-فعل 3-حرف اسم کلمه ای است دارا ی معنی بدون داشتن زمان که برای نامیدن کسی یا چیزی یا حالتی بکار می رود مانند: رجل - جبل – عطش فعل کلمه ای است دارا ی معنی و زمان که به سه دسته تقسیم میشود :1 - ماضی 2- مضارع 3 – امر حرف کلمه ای است که به تنهایی بدون معنی و زمان است و بوسیله کلمه پس از خود معنی پیدا می کند مانند: فی - و - الی نوشته شده توسط حردانه ساعت 12:39 موضوع مطلب : قواعد درس عربی
علامتهای شناسایی اسم
علامت های شناسایی اسم
از جمله علامت های شناسایی اسم 1-«ال»، 2-تنوین ، 3-« ه »، 4-« اء » و...
البته برخی اسم ها علامت خاصی ندارند مانند : ضمیر -اسم اشاره -اسم موصول - اسم شرط - اسم استفهام - ظرف
علامت های شناسایی فعل
از جمله علامت های شناسایی فعل ماضی این است که در آخر آن در صیغه ی اول مبنی بر فتحه است بدون اینکه
حرفی یا ضمیری به آن اضافه شود مانند :ذهبَ - اَکرمَ -إستخرجَ ؛ اما درصیغه های 2و3ضمیر«ا»،«و» ، در4
حرف«ت» - که علامت مونث است - ، در 5 حرف«ت» + ضمیر«ا» ، در6 ضمیر «نَ»،در بقیه ی صیغه ها به
ترتیب ضمیرهای «تَ ،تُما ،تُم ،تِ ،تُما ،تُنَّ ،تُ ،نا »می آید که معادل شناسه های فعل زبان فارسی است .
در ابتدای فعل مضارع یکی از حروف مضارعه «ی-ت-أ-ن»می آید-فعل مضارع چون معرب است انتهای آن حالت
ثابتی ندارد - .
اما آخر فعل امر همواره مجزوم به سکون یا حذف «ن»است بجز جمع مونث که مبنی است و نونش هیچگاه حذف نمی شود.
علامت های شناسایی حرف
حرف ها علامت خاصی ندارند وبلکه تعداد آنها محدود ومعدود است که می توان آنها را حفظ کرد بویژه پر کاربرترین آنها را.
جامد و مشتق
اسم ها به دو دسته جامد و مشتتق تقسیم می شوند
مشتق به اسمی گفته می شود که از فعل گرفته شده و دارای وزن خاصی است مانند : مسجد که بر وزن مفعل است و از فعل (سجد - یسجد ) گرفته شده
مشتق دارای انواعی است :
1 -اسم فاعل 2- اسم مفعول 3- اسم زمان 4 - اسم مکان 5 - اسم تفضیل 6 - صفت مشبهه 7 - اسم مبالغه
8 -اسم آلت
در آینده هر یک را مفصل شرح می دهیم
جامد اسمی است که از فعل گرفته نشده و دارای وزنی خاص نیست و معنای وصفی ندارد به عبارت ساده تر اسمی که مشتق نباشد ، جامد است مانند : رجل - کتاب
اسم فاعل
اسم فاعل به دو صورت مجرد و مزید ساخته می شود ؛
ااسم فاعل مجرد از فعل ثلاثی مجرد بر وزن « فاعِل » ساخته میشود به عنوان مثال از فعل « نصر ، ینصر » می شود « ناصر » ، از فعل « حمد ، یحمد » می شود « حامد »
اسم فاعل مزید از فعل ثلاثی مزید و رباعی بدین شیوه ساخته میشود :
1- حرف مضارعه را از اول اولین صیغه ی فعل مورد نظر حذف می کنیم و بجای آن میم مضموم « مُ » می گذاریم .
2- دومین حرف اصلی از آخر را مکسور میکنیم و ضمه ی آخر فعل را برمی داریم .