تحقیق مقاله یک فعالیت وابسته به زمان و مدل انتخاب سفر با گزینه های چند تایی محل پارکینگ

مقدمه:

در سال های اخیر، به دلیل افزایش چشمگیر تعداد وسایل نقلیه، در شهرهای شلوغ و پرجمعیت، پارک کردن، یک مسئله جدی است که اهمیت آن به طور روز افزونی در حال افزایش است.

بنابراین در بسیاری از مناطق شهری به ویژه در ساعات شلوغ شرایط ترافیکی بدتر می‌شود.

در نتیجه باعث افزایش زمان جستجو برای پیدا کردن ناحیه ای برای پارک کردن خودرو، در مناطق تجاری می شود. عمل پارک کردن خودرو، استفاده کنندگان از جاده، محدود شدن است (گلازر و نیسکان، 1992).

و هر خودرو باید در انتهای یک سفر، پارک نشود. از این رو سیاست های پارک کردن خودرو برای تأثیر روی جریان های ترافیک یک ابزار بسیار قدرتمند را پیشنهاد می کند (ورهوف و همکارانش، 1995). کاملاً پذیرفته شده است که سیاست های پارک کردن خودرو نقش مهمی را در طراحی و مدیریت سیستم های حمل و نقل در مناطق شهری پرجمعیت و شلوغ ایفا می کند (یونگ و همکارانش، 1991 و ونگ و همکارانش،2000 و تونگ و همکارانش2004) مشخص شد که رانندگان، درصد زیادی از وقت سفرشان را صرف پیدا کردن جا برای پارک کردن خودرو می کنند (اکسهوسن و پلاک، 1991).

در مناطق شهری این می تواند بر روی کیفیت محیط زیست، میزان ترافیک و ازدحام جمعیت، تأثیر زیادی داشته باشد (فینی، 1986).

عمل پارک کردن، به عنوان یکی از اجزاء اصلی سیستم های حمل و نقل شهری، نه تنها بر روی خود سیستم پارک کردن تأثیر می گذارد بلکه همچنین بر روی کل سیستم حمل ونقل و حتی بر روی سیستم اجتماعی- اقتصادی تأثیرگذار است. (بینلکو،1993). برای ساختن یک سیستم حمل ونقل با راندمان بالا لازم است تا با توجه به سیاست های مختلف پارک کردن رفتار مسافران برای انتخاب محل پارک و همچنین رفتار انتخاب سفر آن در ارتباط با تغییرات در عرضه پارکینگ و قیمت های پارکینگ، را پیش بینی کرده و درک کنیم.

در مورد مدل های انتخاب سفر و پارکنیگ و قیمت های پارکینگ را پیش بینی کرده و درک می کنیم.

(1) روش های انتخاب مجزا (پلاک و همکارانش، 1990، هنت و تپلی، 1993 و تامپسون و ریچاردسون1998، هنستر وکینگ،2001 و هس و پلاک،2004).

(2) روش هایی بر پایه شبکه (فلوریان ولس، 1980، بیفلکو، 1993، لام و همکارانش ،2002) اگرچه این مطالعات اصولاً بر روی آنالیز تعادلی (اسکن) که با گذشت زمان تغییر نمی کند، متمرکز شده است و به آنالیز وابسته به زمان، توجه کمتری شده است. مدل ثابت وایتها نمی تواند بر هم کنش بین ترافیک جاده و انباشتگی پارکینگ را نشان دهد.

از این رو مکن است نتواند اثرات تراکم و شلوغی بر روی تصمیمات جاده ای و رفتار پارک کردن که می تواند در طی روز انجام شود را پیش بینی کند.

همه مطالعاتی که در بالا به آنها اشاره شد به روشی ؟؟ که بر اساس سفر و مسافرت پایه گذاری شده است، تعلق دارند که در این روش سفر به عنوان یک واحد مستقل از آنالیز مورد بررسی قرار می گیرد (کیتامورا، 1984). برای تشخیص و بررسی وجود ارتباطات بیان سفرها و بین سفرها و شرکت های فعال این روش که بر پایه سفر و مسافرت می‌باشد، دچار ضعف بوده و رد می شود (جونز و همکارانش، 1990).

به دلیل تصور غلط این مدل ها از رفتار حمل و نقل در برخی موارد ثابت شد که پیش بینی مدل ها بر پایه سفر و مسافرت نادرست می باشد. (رکر و همکارانش، 1986)

بنابراین روش بررسی بر پایه مسافرت نمی تواند بسیاری از عکس العمل های منحصر به فرد سیاست های مختلف حمل ونقل را پیش بینی کند و منجر به پیش بینی های اشتباه در مورد اثرات این سیاست های حمل و نقل می شود (پاس، 1983). در واقع تقاضای سفر که در داخل یک شهر به وجود می آید را می توان به عنوان نتیجه ای از تصمیمات زیاد مردم در ارتباط با شرکت در فعالیت ها در محل های مختلف و در مکان و زمان مشخصی در نظر گرفت.

به عبارت دیگر، مسافرت معمولاً نه تنها برای خودش بلکه همچنین برای شرکت در کارها و فعالیت ها در انتهای یک سفر، تعهداتی ایجاد می کند (دام رلرمن، 1981). بنابراین، پیش بینی تقاضا برای سفر، باید بر اساس یک تئوری منطقی و قابل قبولی که فعالیت های انسانی را مورد توجه قرار می دهد، انجام شود.

در سال های اخیر، کاملاً مشخص شده است که سفر، یک تقاضای مطلوب است که از نیازها، گرایش های افراد خاصی برای شرکت در فعالیت های مختلف نتیجه می شود (مهماسانی، 1988). به نظر می رسد که برهم کنش بین سفر و فعالیت، یک کلیدی برای فهم و درک گزینش های مربوط به سفر می باشد (سوپرناک. 1992) در ارتباط با مشارکت نیروی فعال، باید گفت که در انتهای سفر چنین مشارکتی ایجاد می شود، در حالی که سفری که نیروهای فعال را در زنجیره زمان، مکان به هم متصل می کند. وسیله‌ای برای مشارکت نیروی فعال است (رکر و همکارانش، 1986) بنابراین برای درک بهتر رفتار سفر، لازم است که مشارکت نیروی فعال را به روش آنالیز تقاضای سفر سنتی ضمیمه کنیم.

در سه دهه گذشته، آنالیزهای برپایه نیروی فعال توجه زیادی را به خود جلب کرده است و برای درک بهتر رفتار و سفر، تلاش های زیادی صورت گرفته است و این روش ساختار فعالیت ها از شخص یا افراد خانواده و بر اساس یک چارچوبی که بر اهمیت محدودیت های زمانی و مکانی تأکید دارد الگوهای سفر را مورد مطالعه قرار می دهد. (گودوین، 1983)

برای بررسی اینکه آیا کارگران شهری در راه از خانه به سر کار یا از سر کار به خانه، در فعالیت غیرعادی شرکت می کنند یا خیر و اگر شرکت می کنند این فعالیت چه مدت طول می کشد دام دارمان (1981) یک تئوری از برنامه ریزی فعالیت برای کارگران شهری را تنظیم کردند. برای آنالیز وابستگی زمانی، وابستگی تاریخی و وابستگی به آینده فعالیت و گزینش های هدف در یک زنجیره سفر، کیتامورها (1983) و کیتامورا و کرمانشاه (1984) از روش مدلسازی متوالی استفاده کردند.

برای آنالیز رفتار فعالیت- سفر روزانه، دانشمندی به نام پالس (1983) از روش شناسایی منظم طبقه استفاده کرد. بر اساس اصل بیشینه سازی کارآیی، هوریتز (1980) از یک مدل ساختاری برای سفر غیرکاری چند مقصدی استفاده کرد. با استفاده از مفهوم بیشینه سازی کارآیی اتفاقی، کیتامورا (1984) یک مدل از سهمیه زمانی روزانه را پیشنهاد کرد. برای شبیه سازی همزمان زنجیره های فعالیت و جریان های ترافیک: اکسهوسن (1990) مدل شبیه سازی زنجیره فعالیت را با مدل شبیه سازی جریان ترافیک ترکیب کرد. هامد و مانرینگ (1993) و مانرینگ و همکارانش (1994) با استفاده از مدل های اقتصاد سنجی مجزا/ پیوسته و مدل های تداوم ریسک با توزیع های پایدار، یک روشی که قادر به مدلاسزی الگوهای فعالیت- سفر روزانه است را توسعه دادند.

با استفاده از داده های حاصل از مطالعه ساکنان منطقه بوستون دانشمندی به نام بهات (1998) رفتار فعالیت مسافران را بعد از برگشت از خانه در انتهای مأموریت کاری بررسی کرد. مطالعات جامع از روش برپایه فعالیت را می توان در کارهای کیتامورا (1988) جونز و همکارانش (1990) و بومن و بن- اکیوا (2000) جستجو کرد. اخیراً دو دانشمند به نام های ؟؟ وین (2001) برای مدلسازی سهمیه بندی ترافیک وابسته به زمان، از روشی برپایه فعالیت استفاده کردند. برای جستجو و بررسی راه حل تعادلی پویا برای استفاده کنندگان از یک جاده ای شلغ لام و هیونگ (2003و 2002) یک مدل گزینش ترکیبی سفر/ فعالیت را توسعه دادند. هونگ و همکارانش (2003) رفتار جدول زمانی سفر و فعالیت را تحت سیستم اطلاعات پیشرفته مسافران، توضیح دادند. برای زنجیره‌های فعالیت/ سفر در یک قالب دینامیک و پویا، دو دانشمند به نام های ابدلگانی و مهماسانی (2003) یک مدل زنجیره ای فعالیت و میکر- انتقال موقتی- فضایی اتفاقی را نشان دادند.

با وجود این، ترکیب مسئله پارک کردن با آنالیزهایی برپایه فعالیت در یک قالب (چهارچوب) یکنواختی بررسی نشده است. در واقع یک رابطه نزدیک بین برنامه ریزی سفر- فعالیت و گزینش پارکنیگ وجود دارد. یک برنامه سفر- فعالیت ممکن است به طور چشمگیری بر انتخاب محل پارک کردن (انتخاب پارکینگ) برهم کنش داشته باشد. برای مثال، مسافرانی که برای انجام فعالیت کاری یا غیرکاری، از منزل خود حرکت می‌کنند، در ساعات شلوغ برای پیدا کردن یک فضای پارکینگ قابل استفاده ممکن است زمان زیادی را صرف کنند. این ممکن است همچنین باعث افزایش زمان سفر در شبکه جاده ای شود و از این رو باعث ایجاد مشکلاتی از قبیل آلودگی هوا و ترافیک سنگین می شود. همانطور که انتظار می رفت به احتمال زیاد خصوصیات مکان های پارکینگ همچون دسترسی به پاکینگ، زمان جستجو برای پیدا کردن پارکینگ و هزینه های پارکینگ ممکن است، برطبق الگوهای فعالیت – سفر مسافران در طی ساعات روز تغییر کند. بنابراین مسافران برطبق خصوصیات مکان های مختلف بزرگ کردن در زمان های مختلف روز، گزینش هایشان در مورد مکان پارکینگ و مدت زمان پارک کردن را تغییر می دهند در این مقاله، ما برای مطالعه رفتار پارک کردن مسافران در یک الگو بر پایه فعالیت، یک مدل تعالی وابسته به زمان را پیشنهاد می کنیم.

برای غلبه بر محدویت های زمانی و مکانی برنامه فعالیت- سفر ما مفهوم فرصت های زمانی را برای هر فعالیت موجود در یک برنامه سفر مسافر، معرفی می کنیم.

مسافرانی که در خارج از فرصت های زمانی، شروع به انجام فعالیت می کنند، شدیداً مجازات خواهند شد. بنابراین فرصت های زمانی فعالیت ها، نظم فعالیت ها و حتی الگوهای فعالیت را تعیین می کنند.

ما فرض می کنیم که احتمال اینکه یک مسافر، فعالیت خاصی را انتخاب کند، بر اصل بیشینه سازی کارآیی استوار است. به طوری که یک مسافر فعالیتی را انتخاب می کند که کارایی عمل او را به حداکثر برساند. برای توصیف گزینش ها در مورد نوع فعالیت مکان فعالیت و مدت فعالیت، ما از فرمول لجیت جایگزینی استفاده می کنیم و برای کنترل گزینش ها در مورد مکان پارک کردن و مسیر سفر، شرایط تعادلی جبرگرایانه را به کار می بریم. همه این گزینش ها، یک ساختار ترتیبی را دنبال می کند و در نهایت به وسیله یک مسئله نابرابری متغیر تکمیل می شوند. برای ارزیابی اثرات سیاست های پارک کردن بر روی رفتار برنامه ریزی سفر- فعالیت و به منظور ایجاد نقشه های استراتژیک دراز مدت می توان از روش مدلسازی پیشنهادی استفاده کنیم.

بقیه مقاله به صورت زیر مرتب شده است. در بخش بعدی در مورد روش مدل سازی پشنهاد شده، ما نظریه های اصلی را معرفی خواهیم کرد. سپس یک مدل تعالی، وابسته به زمان بیان شده و برای حل این مدل، یک الگوریتم راه حل داده شده است. علاوه بر این، براین آزمایش مدل پیشنهادی و الگوریتم راه حل، ما یک مثال عددی را ارائه می‌دهیم. در بخش آخر برای تحقیقات و معادلات آتی، توصیه هایی ارائه شده است.