این تحقیق علمی به بررسی رفتارهای خمشی تیرهای کربنی در مقاومت تیر ها پرداخته است، زمانی که باعث بهبود وضعیت لنگرگاه می شود.
فعالیتها و تحقیقات علمی شامل تست کردن خطاهای هشت تکیه گاه ساده در بخش گوشه اتصال می باشد که دو تا از آنها کنترل کننده تیرها می باشند، چهار تا از آنها مقاوم سازی توسط نوار های کربنی شده اند و دو تای دیگر بعد از اتصال بر روی تیرها می باشند که توسط فیبرهای کربنی پیچیده شده اند. نتایج آزمایش نشان داد که دو تا از نمونه های مقاوم سازی اثر قابل توجهی بر روی نمونه های اجرایی ساختمان، افزایش بار، تعدیل رفتارها و اتصالات ساختمانی ( سختی و کشش) و درصد تغییرات دارند.
نتیجتاً دو تا از تیرهای مقاومت یافته توسط رشته ها و نوارهای پارچه ای یک تفاوت ساختاری را نسبت به تیرهای مقاومت یافته توسط نوارهای تنها نشان می دهد. ا زاین رو این دو تیر یک رفتار کششی را ایجاد می کنند.
با این حال شکست و گسستگی بار و کرنش آن در طول اولین مرحله بارگذاری کاملاً شبیه 2 نمونه مقاومت یافته می باشد.
مقدمه:
استفاده از مواد کامپوزیتی برای بدست آوردن استحکام در ساختار بتن آرمه
(مخصوصاً پلیمرهای غنی شده از فیبرهای کربنی) به جای روشها و سبک های قدیمی همچون اتصال صفحه های فولادی بیشتر تریج داده می شود که این خود ناشی از دلایلی است. دارا بودن خواص و مزایای مکانیکی ( رابطه بهتر بین مقاومت و وزن، و سختی و وزن) مقاومت بهتر در برابر خوردگی و زنگ زدگی و سادگی و سرعت بالای جایگزینی آن بعد از دهه 80 تحقیقات زیادی پیرامون ویژگی ها و کاربرد این مواد جدید انجام شد تا جایی که نهایتاً توانستند با استفاده از فیبرهای کربن در ساختار بتن های مسلح نقش آن در بهبود و افزایش استحکام پی ببرند. نمونه های مقاومت یافته با این سیستم کاهش کشش را نشان می دهد از سویی باید بدانیم که افزایش در کمیت و مقدار تقویت کننده ها بدون افزایش در ظرفیت بار در منطقه متراکم منجر به ایجاد عمق ( خیز) در محل محورهای خنثی شد و به دنبال آن باعث ایجاد مقاومت کمتری در محل گسستگی بار می شود ازطرف دیگرفیبرهای کربنی که نقش ارتجاعی-پلاستیکی رادر هنگامشکست ایفا میکنند فاقد هرگونه خاصیت پلاستیکی میباشند. به یاد داشته باشیم که متلاشی شدن تیرهای مقاومت یافته ناشی از شکست خمشی و انعطاف نمی باشد بلکه ناشی ازکمبود استفاده از مواد کامپوزیتی و تقویت کننده های FRP دربتون می باشد.