تحقیق مقاله سازمان بین المللی کار – جلسه 93 سال 2005 جوانان و مسیر های مرتبط به کار شایسته

مقدمه

سازمان بین المللی کار (ILO) نقش رهبری کننده بین المللی را در اشتغال جمعیت جوان در چهارچوب شبکه اشتغال جوانان دبیر کلی سازمان ملل متحد و قطعنامه هیئت کل سازمان ملل متحد درباره «ارتقای اشتغال جوانان» ایفا می کند. هم چنین این موضوع به اهداف توسعه هزار ساله سازمان ملل متحد بخصوص هدف هشتم واگذار گردید که توسعه و اجرای راهبردهای کار شایسته و مولد را برای جوانان به عنوان یک هدف در همکاری با کشورهای در حال توسعه، مد نظر قرار می دهد. این مسئولیت‌ها، انعکاسی از توافق پایدار مشارکین ILO و سازماندهی جهت ارتقای کار شایسته برای تمامی مردان و زنان جوان می باشد.

در نوامبر سال 2003، هیئت دولتی ILO، اشتغال جوانان را به عنوان یک موضوع برای بحث عمومی در کنفرانس بین المللی کار در ژوئن 2005 تعیین کرد. در تدارک برای بحث عمومی، هیئت دولت، اجرای یک گردهمایی سه جانبه درباره اشتغال جوانان را به اثبات رساند یعنی: راه پیش رو در اکتبر 2004. موضوع اصلی این مباحثه عبارت از بررسی خط مشی های ملی و برنامه‌های مبتنی بر تشویق ایجاد مشاغل دارای کیفیت برای مردان و زنان جوان و تعیین زمینه‌های اولیه توافق درباره ابعاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مساله بود، به عبارت دیگر «اقدام به تهیه چارچوبی برای مباحثات کامل تر درباره این مساله در کنفرانس بین المللی کار در ژوئن 2005 بود، جائیکه نتایج جامع تری تصمیم گیری خواهند شد».[1]

گزارش این کنفرانس، جوانان: مسیرهائی برای کار شایسته، با یک بررسی کلی از اشتغال جوانان و عوامل اجتماعی – اقتصادی شروع می شود که به جمعیت جوان در کسب کار شایسته کمک می کند و پشت سر آنهاست. این گزارش ابداعات در سطح ملی را مورد بحث قرار می دهد، درسهای کلیدی در تنظیم خط مشی ها و برنامه های موفق را تعیین می‌کند. این گزارش هم چنین حمایت ILO را از مشارکت کنندگان در ارتقای کار شایسته. برای جمعیت جوان نشان داده و دستاوردها و ابزارهایی که برای مشارکت کنندگان مفید بوده و یا می توانند مفید واقع شوند را روشن می کند.

مجموعه مستندات این کنفرانس شامل اقلامی است که می توانند منابع با ارزشی باشند یعنی نتایج گرد همایی اکتبر 2004 و گزارش ILO درباره روند اشتغال جهانی برای جوانان، سال 2004.

فصل اول

اشتغال جوانان: ظرفیت بالقوه و چالش‌ها

چالش اشتغال جوانان تا زمانیکه توسط شرایط کلی اشتغال احاطه شده باشد، ابعاد خاص خودش را دارد که نیازمند عکس العملهای ویژه‌ای می‌باشد. در کشورهای در حال توسعه، حداکثر نمودن ظرفیت های کارکنان جوان، موضوع اساسی و مرکزی در ارتقای رشد کاهش فقر و توسعه می باشد. در هر دو کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، تعدادی از عامل‌های اقتصادی و اجتماعی در انتقال به دوره کار بزرگسالان تاثیر می گذارند که این عوامل شامل تبعیض ها و محرومیت های اجتماعی و هم چنین روندهای دوره‌ای و ساختاری در اقتصاد می باشد. تاثیر نامتعادل جهانی شدن اقتصاد یک توجه جهانی برای اشتغال جوانان است. (مربع مستطیل 1/1 را درباره تغییر یافتن تعاریف جوان نگاه کنید).

مربع مستطیل 1/1

تعریف جوان

کشورها در تعریف جوان و نوجوان به طور قابل ملاحظه‌ای تغییر دارند که از سن 7 سالگی آغاز شده و تا سن 39 سالگی تغییر می کند. بطور مثال در کشور اوگاندا، جوان به شخص 12 تا 30 ساله اطلاق می شود در حالیکه در کشورهای نیجریه و بنگلادش، این سن بین 18 و 35 سال می باشد. بطور کلی1، جوان به عنوان مرحله‌ای در دوره زندگی قبل از اینکه دوره بزرگسالی شروع شود، تعریف شده است که توسط عواملی از قبیل متوسط سنی که در آن، جمعیت جوان، تعلیم و تربیت و آموزش فنی اولیه را تمام می کنند و متوسط سنی که در آن انتظار می رود نقش بزرگسالان را در اجتماع ایفا کنند. وضعیت قانونی «جوان» در یک کشور به دلایلی از قبیل ازدواج، حق رای، حقوق کشوری، جرایم جنایی، واجد شرایط بودن برای خدمت سربازی یا توافق برای خدمات پزشکی می تواند تغییر کند. به لحاظ اینکه این ویژگیها از یک کشور به کشور دیگر تفاوت دارند و بین کشورها تغییر می کنند، نیازمند لحاظ شدن در بررسی خط مشی‌های ویژه در مورد جوانان می‎باشد.2

این گزارش، تعریف کلی تر و گسترده از جوانانی که قبل از مرحله وارد شدن به حیات بزرگسالی هستند را به دست می‎دهد. آمار اظهار شده در این گزارش منعکس کننده تعریف یکسان شده سازمان ملل متحد از جوان به عنوان سن بین 15 الی 24 سال می‎باشد.3

1- ILO: گردهمایی درباره «جهانی شدن و آینده جوانان در آسیا» توکیو،ژاپن، 2003 دسامبر 2004 گزارش کشوری بنگلادش، صفحه 4-    Forth coming on the public access  در   www.ilo.org/youth

2- کازانوا:                                                local development, productive networks and training

3-                             UN: Statistical charts and indicators on the situation of youth 1970-1990

< >بررسی روندهای بازار کار جوانان6. یک نگاه دقیق در مشارکت مردان و زنان جوان در بازار کار از لحاظ جنبه‌های متفاوت قضیه، در ذیل به منظور ایجاد مرحله‌ای برای بحث درباره مشکلات اساسی ارایه می‌شود[1].

اشتغال

< >در سطح جهانی، کمتر از نصف جوانان موجود برای کار، در سال 2004 شغل داشتند.بسیاری از جمعیت جوان در وضعیت اشتغال ناقص به عنوان مزد و حقوق بگیران پاره وقت غیر داوطلبانه به سر می برند یا کارکنان موقت (کوتاه مدت) یا در کاری با بهره وری ناکافی هستند.[2]کیفیت کار< >اکثریت گسترده‌ای از جوانان جهان در بخش غیر رسمی کار می کنند. در آفریقا، 93 درصد از مشاغل جدید و در آمریکای لاتین، تقریباً تمامی مشاغل جدیداً ایجاد شده (برای وارد شوندگان جوان به بازار کار) در بخش غیر رسمی هستند. کارکنان جوان بخش غیر رسمی، ساعتهای طولانی با دستمزدهای کم، تحت شرایط بدو ناپایدار، بدون دسترسی به حمایت های اجتماعی، آزادی انجمن‌ها و مذاکرات دستجمعی، کار می کنند.بنابر یک برآورد، حدود 59 میلیون جوان در سنین 15 الی 18 سال در شکلهای کار خطرناک در حیطه جهانی هستند[3].بیکاری< >نرخ بیکاری جوانان بطور پایداری در سطح جهان بالا است، برآوردهای اخیر حکایت از 88 میلیون جوان یا 47 درصد از کل بیکاران، همراه با زنان جوان در بسیاری از کشورها که محتملاً بیکارتر از مردان جوان هستند، دارد.این الگو به نظر می رسد احتمالا ادامه یا در غیاب رشد اقتصادی قابل توجه اقتصادی و توسعه، ضایعات بیشتری داشته باشد زیرا رشد جمعیت و ورود نفرات بسیار جوان به بازار کار در بسیاری از کشورهای در حال توسعه و علیرغم کاهش حجم جوانان در کشورهای OECD، ادامه دارد.نرخ بیکاری جوانان در تمامی مناطق جهان عموماً بیشتر از نرخ های بیکاری کلی هستند. در هر کشوری که داده‌های ILO موجود هستند، نرخ‌های بیکاری جوانان از نرخ‌های بیکاری بزرگسالان پیش می گیرند. نسبت نرخ بیکاری جوانان به بزرگسالان 3 به 5 در سال 2003 بود.بیکاری مداوم می تواند جوانان را غیر قابل تحمل تر برای انفجار های اجتماعی بنماید. اطلاعات درباره میزان و تاثیر بیکاری بلند مدت در بین جوانان بطور سریعی مورد نیاز است طوری که سیاست گذاران بتوانند جوانان را در برنامه‌های مرتبط به بیکاری بلند مدت هدف گذاری کنند و به آنها کمک کنند که به اجتماع با بهره‌وری بالاتر وارد شوند مشارکت نیروی کار< >نرخهای مشارکت جهانی نیروی کار برای جوانان حداکثر بطور تقریب تا 4 درصد بین سالهای 1993 و 2003 کاهش یافت، و این امر عمدتاً بواسطه افزایش تعداد جوانانی که وارد تحصیل شده‌اند می باشد و در آموزش فنی و تعلیم و تربیت مدت زمان بیشتری باقی می مانند و از نیروی کار رانده می شوند یا هرگز در آن وارد نمی شوند. بین سالهای 1900 و 2000 یک افزایش جهانی 15 درصدی در تعداد محصلین دوره دوم آموزش و 8 درصد افزایش در وارد شوندگان به دوره سوم تحصیلی در همان دهه وجود داشت.[4]گروه‌های ویژه جمعیت از قبیل مردان و زنان جوان دارای ناتوانی، جوانان متاثر از ایدز، جوانان بومی، سربازان جوان قطع نخاعی شده، کارگران مهاجر جوان و دیگر جوانان محروم از لحاظ اجتماعی همراه با بسیاری از رانده شدگان از نیروی کار در کشورهایی که امکان اتکا به پرداخت‌های تامین اجتماعی وجود دارد، بیشتر مستعد بیکاری و اشتغال ناقص هستند.در حدود 238 میلیون نفر جوان در شرایط کمتر از 1 دلار آمریکا در روز دارند زندگی می کنند و در حدود 462 میلیون نفر جوان در شرایط کمتر از 2 دلار در روز زندگی می کنند. این موضوع دلالت بر آن دارد که با قبول روزی کمتر از 1 دلار آمریکا برای 1 نفر  جوانان دنیا (5/22 درصد از 1/1 میلیارد جوان 24-15 ساله) در فقر مطلق قرار دارند. با قبول معیار کمتر از 2 دلار آمریکا برای یک نفر، بیش از 40 درصد جوانان می توانند بعنوان افرادی که در فقر مطلق بسر می برند، منظور شوند (5/43 درصد از 06/1 میلیارد جوان 24-15 ساله).[5]چشم انداز آینده< >در سال 2015، 660 میلیون نفر جوان در حال کار و یا در جستجوی آن خواهند بود – یک افزایش 5/7 درصدی بیش از تعداد نیروی کار جوان در سال 2003.بین سالهای 2003 و 2015 تعداد جویندگان کار برای اولین بار بیش از ایام قبل خواهد بود. فرصت‌های اشتغال عرصه شده 10 ساله برای جوانان نیازمند رشد اساسی برای برآوردن این چالش خواهد بود. این موضوع در نواحی دارای بیشترین نرخ رشد مورد انتظار نیروی کار یعنی صحرای آفریقا (با پیش بینی رشد جوان 30 میلیون، 28 درصد) و جنوب آسیا (با پیش بینی 21 میلیون، 15 درصد)، مشخص تر خواهند بود.توزیع منطقه‌ای< >از بیش از یک میلیارد جوان جهان، 85 درصد در کشورهای در حال توسعه، جائیکه بطور خاصی در معرض فقر شدید قرار دارند، هستند،تغییرات قابل توجه منطقه‌ای در اشتغال جوانان همراه با برخی کشورهای مواجه با چالش های بیشتر از دیگران وجود دارند که دارای مشکلات بیماری ایدز هستند، درگیریهای نظامی دارند و گسترش سریع اقتصاد بخش غیر رسمی ترکیب شده با وقفه در اقتصاد رسمی مواجه هستند. کشورهای آفریقا، آسیای جنوب شرقی و آمریکای لاتین بطور خاصی مورد تاثیر قرار گرفته‌اند.7- این واقعیت‌ها و رقم‌ها آشکار می کند که جوانان با موانع بزرگتری از بزرگسالان در تامین اشتغال شایسته با توجه به اینکه نسبت بیکاری جوانان به بزرگسالان 3 به 5 است، مواجه هستند.

هم چنین اعداد و ارقام، مضرات چالش بیکاری جوانان را از لحاظ کمیت و کیفیت نشان می دهد. هزینه‌های نادیده پنداشتن این چالش‌ها و مزیت‌های مبارزه علیه آن بسیار است.

(جدول در فایل اصلی موجود است)

2 ظرفیت های بالقوه بزرگ و هزینه‌های فوق العاده:

نیاز برای اقدام

8- زنان و مردان جوان بین سنین 15 و 24، تقریباً یک پنجم (18 درصد) جمعیت جهان را تشکیل می دهند. بسیاری از آنها[1] در تحصیلات و یا در مشاغل مولد و شایسته اشتغال دارند. اگر چه تعداد قابل توجه‌ای بیکارند، در جستجوی کارند یا در بخش غیر رسمی کار می کنند. مابقی با موانع جدی مشاغل شایسته به دلایل متعددی مواجه هستند: کمبود قابلیت اشتغال پذیری آنها، فقدان فرصت های شغلی شایسته، تبعیض، کار اجباری، کار در مشاغل زیان آور، فقر زیاد، درگیریهای نظامی، مهاجرت‌های اجباری یا بیماری ایدز.

9- این جوانان که بیکار هستند در شرایط با کیفیت پائین کار می کنند مشاغل دارای دستمزد و بهره وری کم دارند که نشاندهنده ارائه شدن مشاغل فوق العاده ساده می‌باشد. تعداد آنها در دهه گذشته اخیر بطور فوق العاده‌ای افزایش یافته است و بخصوص در آسیای جنوبی و صحرای آفریقا افزایش خواهد یافت[2]. هشدارهای روبرشدی در کشورهای گرداگرد جهان، انجمن‌های بین المللی و آژانس‌های بین المللی شامل ILO درباره اهمیت نفوذ کردن به این منبع مهم همانگونه که در ابداعات ارتقای فرصتهای اشتغال شایسته برای جوانان و یاری به آنها در انتقالشان از تحصیل به کار منعکس شده است، وجود دارد.

1.2.1- هزینه‌های نادیده گرفتن اشتغال جوانان

10- بیکاری و اشتغال ناقص جوانان، هزینه سنگینی را تحمیل می کند. بیکاری ممتد در اوایل زندگی ممکن است بطور دایم قابلیت اشتغال پذیری، کسب درآمد و دسترسی به مشاغل با کیفیت را آسیب بزند. علاوه بر آن، الگوهای رفتاری و طرز تلقی‌های مستقر شده در مرحله اول در مراحل بعدی ادامه می یابد. برای دولتمردان، بیکاری جوانان به معنی آن است که سرمایه گذاری‌ها در آموزش و پرورش و آموزش فنی و کاهش مبنای مالیاتی و هزینه‌های بیشتر تامین اجتماعی جهت حمایت از رای دهندگان در بین جوانان، ضعیف شده است. برای سازمانهای کار فرمایی، بیکاری و اشتغال ناقص جوانان بمعنی آن است که چیزی برای گذراندن در محصولات و خدمات کم دارند و اینکه پس انداز شخصی برای سرمایه گذاری در کسب و کار به سبب کسری تولیدات، کاهش دارد. برای سازمانهای کارگری، بیکاری جوانان به معنی کاهش ظرفیت بالقوه اعضا جهت تامین حقوق تثبیت شده، کاهش حمایت و کاهش شرایط کار است[3].

علاوه بر آن، بیکاری فزاینده و دارای میزان بالا در بین جوان ممکن است منبعی برای ناپایداری اجتماعی، افزایش معتادان به قرص و افزایش جنایت (مستطیل 2/1) باشد. و بیشتر، بیکاری جوانان و مشاغل فقیرانه مشارکت در افزایش فقر دارند.

افزایش بیکاری موجب تحمیل هزینه‌های سنگین در بین جوانان بخصوص آنهائیکه تحمل شوک‌های وارده به بازار کار را ندارند، می شود. محدود شدن، قطع شدن و عرضه فرصت‌های شغلی ناکافی به بازار کار، بسیاری را متقاعد به تحمل مشقت اقتصادی و ناامیدی می کند. در اکثر موارد ما مشاهده کرده‌ایم که تراژدی زندگی جوانان در تلف شدن در جنایات، استفاده از داروهای مضر، درگیریهای کشوری و حتی تروریسم می گذرد.

دبیر کل سازمان ملل متحد – کوفی عنان

چهارمین گردهمایی بین المللی درباره جوانان، 2003

مستطیل 2/1

کم رنگ شدن حقانیت سیاسی و امنیت فیزیکی در کنیا

143 شهر کلبه‌ای کشور نایروبی از مناطق کم رعایت کننده قانون هستند و توسط دستجات هوشیار جوانان تهی دست پاسداری می شوند. بزرگرین و مشخص ترین این گروهک های نظامی، مانگی‌کی (Mungiki) نامیده می شود. گروهک مذکور در ابتدا به عنوان یک جنبش روحانی ظاهر شد اما حالا از طریق تداخل شتاب دادن به حرکت‌های روحانی و اخاذی سیاسی، اقدام می کند. وانگاری ماتایی (Wangari Maathai) که سال گذشته اولین زن آفریقایی برنده جایزه صلح نوبل بود، اعضای مانگی‌کی را به عنوان «از ارث محروم شده، فردی که هر چیزی را رد می کند، مدارسی که آنها را به لحاظ خواستن فضا رد کرده‌اند و آنها کار پیدا نکرده‌اند. چنانچه ظلم تداوم یابد و ما به کشتن برادرانمان ادامه دهیم، در اینصورت جنگ داخلی در این کشور اتفاق خواهد افتاد» معرفی کرد.

ماخذ:                "Kenya's righteous youth militia" article by Jean- Christophe servant,

 in Le Monde diplomatique, 6 Jan. 2005, translated by Gulliver Cragg.

11- هزینه غفلت از جوانان: از لحاظ تهی سازی انسانیت و سرمایه اجتماعی می تواند مورد اندازه‌گیری واقع شود کاهش فرصتهایی برای رشد اقتصادی وجود دارد که این سن‌های مرتبط را بدون کسب تجربه در نیروی کار، افزایش می دهد. دشواری بیشتر برای کمِی کردن موضوع، عبارت از ناپایداری اجتماعی و گرفتاریهای امراض محلی است[4].

1.2.2. مزایای سرمایه گذاری در امور جوانان

12- راهبردهای اولیه اشتغال جوانان هر کسی را بهره مند می سازد. سرمایه گذاری درباره جوانان یک سرمایه‌گذاری در بقای اجتماع است. کار شایسته برای جوانان، اثرات چند گانه‌ای در اقتصاد دارد و منجر به تقویت تقاضای مصرف کننده و افزایش به مالیات تجدید نظر شده، می شود. تقاضا برای خدمات اجتماعی وقتی جوانان کار شایسته دارند، کاهش می یابد زیرا وقت آنها در راههای سالم، خلاق و مولد گذرانده می شود. توسعه کسب و کارهای اولیه موفقیت آمیز در ارتباط با جنبه‌های کسب و کار های طولانی مدت است. این موضوع باعث تغییر وابستگی اجتماعی جوانان به خودکفایی می شود و به آنها کمک می کند که از فقر رهایی یابند و بطور فعال در اجتماع مشارکت نمایند.

با نصف شدن نرخ بیکاری جوانان جهان و معادل قرار دادن آن با نرخ بیکاری بزرگسالان ضمن مجاز شمردن بعضی تفاوت‌های طبیعی، برآورد شده است که بین 2/2 الی 5/3 بیلیارد دلار آمریکا یا بین 4/4 و 7 درصد از تولید ناخالص داخلی GDP جهان در سال 2003، به آن اضافه خواهد شد.

GDP در نرخ تبدیل ارز به دلار سال 2003 محاسبه شده است. برآوردها براساس سری زمانی تولید ناخالص داخلی کشورها نسبت به افزایش به کارگماری جوانان و جهندگی GDP، حاصل شده‌اند. چنانچه چهش منفی یا بزرگتر از 75/1 باشد، جهش زیر منطقه‌ای جایگزین شده است. برآورد پائین‌تری بر مبنای سناریوی کاهش برگشتی سرمایه ها است که در آن برای چارک اول اشتغال ایجاد شده اضافی، جهش عبارت از 100 درصد ارزش ایجاد شده است و برای چارک دوم، مقدار جهش، 75 درصد ارزش ایجاد شده، برای چارک سوم، 50 درصد ارزش ایجاد شده، و برای چارک آخر، 25 درصد ارزش ایجاد شده است. برآورد بالاتر بر مبنای برگشت ثابت سرمایه مفروض است و ازینرو در جهش، کاهش مشاهده نمی شود.

ماخذ: سازمان بین المللی کار (ILO): روندهای اشتغال جهانی برای جوانان

 (Global employment Trends For youth, op. Cit. P. 21.

13- زنان و مردان جوان کوشش می کنند که در خانواده‌هایشان، سازمان‌هایشان و اجتماعشان مشارکت کنند، خانواده و سازمانهای خود را بسازند، آنها در جستجوی بهتر نمودن وضعیت خودشان هستند، آنها رویاها و انتظاراتی دارند که مبنی بر اشتیاق آنها به تکمیلشان است. راه رسیدن به موارد ذکر شده از طریق کار شایسته است. اگر این در بسته است، آینده جوانان، خانواده‌ آنها، سازمان‌ها و اجتماعات، تیره است.

14- هشدار رو به رشد بین المللی درباره نیاز به رسیدگی به موارد ایجاد شده ضمنی در سیاست گذاری و تشخیص اهمیت جدیداً ایجاد شده روش «دوره بقا» مساله، وجود دارد. مثلاً نیروی کار کمتر در ارتباط با جمعیت مسن و توجه به مشارکت اجتماعی و اقتصادی تازه واردین جوان به بازار کار، نشانگر اهمیت بیشتر در مباحثات سیاستگذاری اشتغال است. در این زمینه، گذر موفقیت آمیز جوانان به اشتغال، مهمتر شده است.

15- انتقال موفقیت آمیز بطور تنگاتنگی به دیگر انتقال های پایه‌ای در هستی مرتبط است. (استقلال اقتصادی، استقلال داخلی، ایجاد خانواده)، کشورهای دارای متوسط تاخیری در انتقال شهروندان جوان به بازار کار، همچنین نشان می دهند که دارای تاخیر در انتقال به دیگر مراحل زندگی از قبیل ایجاد خانواده هستند[5]. ازینرو، تغییرات منجر به انتقالات طولانی تر به اشتغال نیز در دیگر انتقالات تاثیر می گذارند و مانع مراحل بعدی دوره زندگی می شوند[6].

16- فهم عوامل تاثیر گذار بر اشتغال جوانان، ابزاری در هدایت چالش‌ها، حداکثر نمودن ظرفیت‌ها و حداقل نمودن هزینه‌ها است.

1.3- چرا جوانان از بازار کار محروم هستند؟

مرور عوامل

17- عواملی که بر اشتغال جوانان تاثیر می گذارند، از سه جنبه می توانند دیده شوند: آنهائیکه بر ایجاد شغل تاثیر می گذارند و تقاضای متراکم و رشد اقتصادی را شامل می شود، آنهائیکه بر شرایط کار تاثیر می گذارند، از قبیل قانون گذاری، مقررات و چرخه‌های کسب و کار و آنهائیکه قابلیت اشتغال پذیری را هدایت می کنند شامل آموزش و پرورش، تجربه کار و خدمات بازار کار و هم چنین ساختار سازمانی برای منسجم کردن جوانان در فرایندهای رشد. این عوامل در زیر مورد بحث قرار گرفته و با بررسی مسیرهای هدایت جوانان پیگیری شده‌اند (بند 4/1 «ایجاد مشاغل دارای کیفیت» و بند 5/1 «گرانتر شدن قابلیت اشتغال پذیری» را در این بخش ببینید)