هر کس که کار پرورش و آماده سازی بدن و یا شرکت برای کسب مهارت های ورزشی را آغاز میکند، باید آگاهیهایی درباره غذا و نیز شیوه تولید کالری در بدن خویش داشته باشد. به طور کلی نقش تغذیه در بسیاری ورزشها قابل توجه است. به عنوان مثال 40 درصد دستاوردهای مهارتهای ورزشی نتیجه تغذیه درست و مناسب است.
اهمیت ارتباط تغذیه با ورزش فقط مربوط به ورزشکاران حرفهای نیست و هر کسی در هر سطحی که به ورزش میپردازد، باید اصول تغذیه را رعایت کند.
تغذیه ورزشکاران و افراد عادی خیلی با هم تفاوت ندارد ولی تغذیه عامل مهمی است که در کنار سلامت جسمی و روحی و آمادگی بدنی در موفقیت ورزشکار نقش تعیین کنندهای دارد.
در حقیقت اصول تغذیه یکسان است، ولی به دلیل فعالیت بدنی بیشتر، نیاز یک ورزشکار به مواد غذایی بیشتر از افراد عادی است.
برای تشخیص مقدار کالری مورد نیاز و در نتیجه رژیم غذایی مناسب عوامل مختلف نظیر سن، جنس، قد، وزن، توده عضلانی بدن، شرایط فیزیولوژیک و نیز نوع ورزش از لحاظ قدرتی یا استقامتی بودن موثر است.
انرژی مورد نیاز یک ورزشکار باید 50 درصد از کربوهیدراتهای پیچیده، 30-20 درصد از چربی، 15-10 درصد از پروتین و 10 درصد از قندهای ساده تامین میشود.
علم تغذیه ورزشی، به بررسی مواد غذایی و رابطه آن با ورزش میپردازد. در اینجا قصد نداریم به بررسی علمی و پیچیده مباحث این علم بپردازیم، زیرا این مبحث بسیار وسیع بوده و با علوم دیگری مانند فیزیولوژی، مورفولوژی، ژنتیک و بیوشیمی و غیره نیز در ارتباط تنگاتنگ است و قرار نیست این مباحث در این چکیده بررسی گردد، بلکه لازم است به مباحثی مثل هضم، جذب و متابولیسم پرداخته شود.
باید توجه داشت غذایی که میخوریم مستقیما در انجام وظایف و اعمال بدن شرکت ندارند و باید تحت تغییرات شیمیایی و فیزیکی قرار گیرند تا به مواد قابل استفاده بدن تبدیل شوند و به کل این تغییرات هضم غذا گفته میشود.
ورود مواد هضم شده از دیواره لوله گوارش به داخل خون را جذب غذا گفته میشود. هضم و جذب غذا توسط دستگاه گوارش صورت میگیرد.
متابولیسم: به کلیه واکنشهای شیمیایی درون بدن موجودات زنده از جمله انسان متابولیسم گفته میشود و شامل ساخته شدن مواد (آنابولیسم) و تجزیه مواد قبلی (کاتابولیسم) است.
در این نوشتار ابتدا به شیمی غذا (شناخت و تعریف غذا) پرداخته و سپس به مبحث غذا و ورزش اشاره خواهد شد.
شیمی غذا
اصولا مواد غذایی به سه طبقه اصلی تقسیم میشوند:
1. مواد غذایی اصلی
2. ویتامینها
3. مواد معدنی و املاح
مواد غذایی اصل شامل:
1. کربوهیدراتها (قندها)
2. لیپیدها (چربیها)
3. پروتینها
به طور کلی، انرژی مورد نیاز ورزشکار باید 50 درصد از کربوهیدارتهای پیچیده، 20 درصد تا 30 درصد از چربیها و 10 درصد تا 15 درصد از پروتینها و 10 درصد قندهای ساده تامین شود.
کربوهیدرات ها
کربوهیدارتها موادی هستند که از کربن و هیدروژن و اکسیژن تشکیل شدهاند، مانند: قندهای ساده: گلوکز (قند انگور) و فروکتور (قند میوه)، دو قندیها: ساکارز (قند نیشکر) و لاکتوز (قند شیر) و مالاتوز (قند جو)، قندهای مرکب: قندهای مرکب گیاهی (نشاسته و سلولز) و قند مرکب جانوری (گلیکوژن) بدن برای بدست آوردن سریع انرژی به کربوهیدارتها متکی است، از آنجا که کربوهیدارتها به آسانی برای بدن انرژی آزاد مینمایند قسمت زیادی از بهترین سوخت برای ورزشکاران کربوهیدراتها محسوب میگردند و این ماده در مقایسه با چرب و پروتئین برای سوختن، اکسیژن کمتری نیاز دارند.
کربوهیدراتها به جز تامین انرژی هیچ نقش حیاتی ندارند ولی قابل تبدیل به چربی بوده و آنگاه در بدن ذخیره میشوند، در جگر به شکل گلیکوژن ذخیره میگردند و اثر تحریکی بر روی سیستم گوارش و سیستم عصبی و سیستم هورمونی دارند.
باید توجه داشت بدون آنها تداوم یک زندگی سالم امکان پذیر نمیباشد زیرا عملکرد سیستم عصبی تنها بر پایه انرژی حاصل از کربوهیدراتهاست.
چربیها
چربیها از نظر ترکیبی بسیار شبیه کربوهیدارتها هستند به جز این که نسبت اکسیژن و هیدروژن آنها متفاوت است یکی از وظایف چربیها تامین انرژی زیاد در بدن است که مقدار آن در حدود 5/2 برابر کربوهیدارتهاست.
در هنگام فعالیت ورزشی، چربیها را باید به عنوان منبع ثانویه انرژی برای ورزشکاران به حساب آورد. پس از اینکه ذخایر گلیکوژنی عضلات تمام شدند، چربیها آماده میشوند تا نقش خود را به عنوان یک منبع انرژی ایفا کنند در کل چربیها برای تداوم زندگی و سلامتی ضروری هستند، چربیها حاصل ویتامینهای K و E و D و A موسوم به ویتامینهای محلول در چربی هستند. در حقیقت بدون وجود چربیها، بدن شما نمیتواند ویتامین D را جذب کند و کلسیم را به استخوانها و دندانهایتان برساند. وجود چربیها برای تبدیل کاروتن به ویتامین A لازم است. آنها یک ذخیره بالقوه وسیع انرژی در ورزشکاران محسوب میشوند ولی نباید بیش از حد مصرف شوند به ویژه در افرادی که زندگی بدون تحرکی دارند این مسئله حائز اهمیت است.