طرز بازی به این ترتیب است که دو دسته ده یا بیست نفری تشکیل می‌شوند؛ دسته اول برای پنهان شدن به نقطه‌ای می‌روند، دسته دوم که نقش یابنده را دارند، به همراهی نمایند دسته اول که او را «اومان/خان‌جلو» می‌گویند و دائم با صدای بلند موقعیت یابنده‌های را برای پنهان شده‌ها گزارش می‌دهد، راه می‌افتند.
این بازی معمولاً در شب انجام می‌گیرد. هنگامی که یابنده‌گان آنان را یافتند، می‌گویند «پرق» یعنی ما شما را دیدیم و پنهان شده‌ها نیز سعی می‌کنند خود را به «تارپ»، محل اصلی بازی برسانند. در این بازی یافتن محل دشمن، نقش اصلی را دارد که میدان کارزار و نبرد را به خاطر می‌آورد.
آراکسیر
طرز بازی: دو دسته می‌شوند، یک دسته در یک محل دور هم دایره می‌ایستند که این عده نقش «قوین/گوسفند» را بازی می‌کند و دسته دیگر نقش حمله کننده «قورت/گرگ» را بازی می‌کند و دسته گرگ سعی می‌کند به دسته گوسفندان حمله کند، ولی چوپان گوسفندان مانع از پراکندگی آنان می‌شود.
هرگاه کسی از دسته گوسفندان جدا شود، فوری از دسته گرگ کسی از میان او و چوپان می‌گذرد و به این‌ترتیب یکی از طرف گوسفندان از بازی اخراج و اگر نتوانستند گرگ‌ها از میان گوسفندان عبور کنند، چوپان به پای شخص مهاجم می‌زند و او از دسته گرگ‌ها اخراج می‌شود و به این ترتیب برنده یا بازنده تعیین می‌شود.
در این بازی نقش اتحاد و یکدستگی در میان ترکمن‌ها و نقش گرگ که همواره زندگی ترکمن‌ها را تهدید می‌کرده است، به خوبی نمایش داده شده است.
قورد توتمش
عده‌ای از بازیکنان نقش گوسفند را بازی کرده از پیراهن یکدیگر گرفته به دنبال هم، قطاروار قرار می‌گیرند و از روی فردی که در نقش گرگ بازی می‌کند، عبور می‌کنند و می‌گویند: «اولیمی، دیری» (مرده یا زنده) گرگ می‌خواهد یکی از گوسفندان را بگیرد. نفر اول از دسته گوسفندان به صورت زیگزاگ می‌رود، بقیه نیز همین‌طور تا بدین‌ترتیب گرگ نتواند به گوسفندان دسترسی یابد.
قوشاق آتدیر
یک گروه از بازیکنان در خانه با پرتاب ترمه شال به طرف گروه دیگر، اسب معروفی را در ذهن خود و گروه ترسیم کرده و به صورت معمایی از طرف دیگر می‌خواهد که نام و صاحب اسب را بشناسد. اگر هر کدام از دو گروه موفق شدند، یعنی اگر گروه دوم موفق شد اسب را بشناسد، گروه اول را سوار می‌شوند و در صورت نشناختن، گروه اول، گروه دوم را سوار می‌شوند.