به نام آنکه فکرت آموخت
باب وجوب جهاد با نفس
از امام صادق (ع) روایت است که فرمود: پیامبر اکرم (ص) عده ای را به جنگ فرستاد چون از جنگ بازگشتند فرمود: آفرین به گروهی که پیکار کوچکتر را سپری کردند و پیکار بزرگتر بر عهده آنان به جای مانده است. گفته شد : ای فرستاده خدا!
پیکار بزرگتر چیست؟ فرمود: پیکار با نفس.
همانگونه که پیامبر گرامی اسلام فرمودند: از مهمترین کارهایی که یک فرد مؤمن و باتقوا باید انجام دهد، شناخت نفس خود و مبارزه با آن می باشد.
نفسی که روح خدایی انسان را به ضلالت و تباهی می کشاند و انسان را از جانداری متفکر به سوی جانداری غیر متفکر با غرایز و خلق و خوی حیوانی سوق می دهد.
پس بکوشیم با شناخت خود واقعی به تعالی راه پیدا کنیم.
انشاء الله
قوتهای سه گانه نفس
فیلسوفان معتقدند: خداوندی که عزیز است و بزرگ، به پیامبرانش وحی نمود که به مردم و امت خود بگویند: وجود هستی خویش را بشناسید و چون از نفس خود با خبر شدید، از خیلی احوال آگاه خواهید شد.
همانطورکه پیامبر ما فرموده: کسی که خود را بشناسد خدای خویش را نیز خواهد شناخت، که این سخنی است کوتاه ولی بامعانی زیاد.
هر کس که خود را نشناسد چگونه می تواند در احوال موجودات دیگر شناخت پیدا کند؟ چنین کسی از شمار حیوانات است و حتی بدتر از حیوانات. زیرا چنین شخصی را قدرت درک و تشخیص خوب و بد نیست ولی حیوانات را چرا.
پس اگر درست اندیشه کنیم می بینیم که در پس این سخن کوتاه، معانی ژرف و پرمعنایی می باشد و هر کس که از خودآگاهی کامل پیدا کرد و در شناخت خود موفق شد، پس او زنده است و اگر هم بمیرد، پس به فرمان خداوند بزرگ دگر بارزنده خواهد شد (قیامت) و درک دقیق تری از آفرینش خود پیدا خواهد کرد و یقینش کامل خواهد شد.
انسان خواهد دانست که بر 4 اصل استوار است که هر کدام از آن اصول نباشد از راه راست منحرف خواهد شد.
در وجود آدمی، سه نیرو وجود دارد ؛ یکی عقل است و سخن و جایگاهش سر انسان با همراهی دل می باشد و دوم خشم است که جایگاهش دل می باشد و سوم آرزو که جایگاهش دل می باشد و سوم آرزو که جایش جگر می باشد.
این سه قسم هر کدام مکان خاصی دارد هر چند که مربوط به یک انسان می باشد.