چکیده تحقیق:
در این پژوهش سعی می شود با بکارگیری شیوه های جدید ورزشی برای معلولین ضایعات نخاعی به عنوان بخشی از نیازهای ورزشی معلولین پرداخته شود.
ظاهر بدن اشخاص می تواند حاصل ترکیبی از فرم فیزیک بدن وزن و چیزهای زیاد دیگری باشد . شانس و ژنتیک نیز ممکن است از عوامل کلیدی باشند ولی شما می توانید شکل ظاهر بدنتان را با چیزهایی مثل رژیم غذایی، انعطاف پذیری، نحوه اسقرار بدن و تقویت بدن بهتر کنید. به عبارت دیگر ورزش می تواند آنچه که شما به دنبال آن هستید تامین نماید.
(تا پیش از دهه 1970 معلولین از فرصت محدودی برای شرکت در رقابتهای قهرمانی برخوردار بودند امروزه تغییر شرایط اجتماعی استفاده از ورزش برای بازپروری و قانونگذاریها موجب افزایش امکانات رقابتی معلولین شده است.)
در اواسط قرن 20 به کمک موسسه ایفر(AAMPER) خدمات متخصصان حرفه ای به معلولین نخاعی و ...برای اجرای طرح تفریحی و آمادگی جسمانی عقب افتادگی ذهنی با هدف تحقیق، توسعه برنامه و تعلیم نیروی رهبری یاری کرد و موسسات تربیت نیروی انسانی، برنامه های خاصی برای پرورش نیروی رهبری در چنین قلمروی گنجانده شد. کمکها و سرمایه گذاریهای دولتی موجب تاکید بیشتر بر این بخش ویژه از قلمرو تربیت بدنی شد.
( بنابراین ضروری به نظر می رسد تا در برنامه های افراد معلول، ورزش و فعالیت بدنی پیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.)
معلولیت ضایعه نخاعی ورزش
مقدمه :
در جهان امروز با گسترش رشته های ورزشی از یک طرف و افزایش معلولیت از طرف دیگر لزوم ابداع و به کار گیری شیوه های نو و بهتر جهت ورزش معلولین پیش از پیش احساس می شود. به همین منظور نوشته حاضر به رشته تحریر در آمده است تا بخشی از نیازهای ورزشی دست اندرکاران مرتبط با فعالیتهای ورزشی معلولین را پاسخگو با شد.
متاسفانه در جامعه شاهد آن هستیم که سالانه تعدادی از افراد به دلایل گوناگون دچار معلولیت می شوند با پیشرفت تکنولوژی نه تنها از افزایش روند معلولیت کاسته نشد بلکه بر پیچیدگی آن نیز اضافه گردید. سازمان بهداشت جهانی بطور متوسط 10 درصد از افراد جامعه را معلول تلقی می کند که انواع مختلف معلولیت را شامل می شود که در زیر ارائه می شود:
1- قطع عضو
2- فلج مغزی
3- استفاده از صندلی چرخ دار، آسیب نخاعی ( ضایعه نخاعی )
4- نقص بینایی
5- معلولیت
6- سایر موارد
یک دسته از این معلولین ضایعه نخاعی ها هستند که با وارد شدن آسیب به نخاع آنها دچار فلج در اعضا و اندام های خود شده اند.
باید بپذیریم که معلولیت جزء لاینفک هر جامعه است و تااین لحظه هیچ ادعایی مبنی بر کاهش آن به اثبات نرسیده است. با همه این تفاسیر دنیای پرشور و هیجان جوانی همه روزه شاهد حوادث و شهرت طلبی هایی است که پیامد آن از دست دادن حیات یا رسیدن به معلولیت است. بنابراین اگر بپذیریم که معلولیت از جامعه حذف نخواهد شد و این قشر به هر دلیل در این جامهه زندگی خواهند کرد پس ضروری است به نیازهای آنها توجه شود. یکی از این نیازها پرداختن به ورزش است. ورزش به مثابه یک فعالیت درمانی – تفریحی علاوه بر پر کردن اوقات فراغت می تواند جنبه های متفاوت جسمانی روانی و اجتماعی را در فرد معلول تقویت نماید و آثار و عوارض ثانویه این عارضه را کاهش یا درمان کند. در نوشتار حاضر سعی داریم مطالبی به سمع و نظر شما خواننده گرامی برسانیم تا شاید فرهنگ فعالیت بدنی و ورزش در بین افراد معلول به خصوص ضایعه نخاعی، پیش از پیش افزایش یابد تا این قشر از جامعه که در مقطعی شاید همانند افراد دیگر به طور طبیعی زندگی می کردند و با مبتلا شدن به این عارضه ها دچار انواع بحران های روحی و روانی می شوند که بیش از بیش نیاز به رسیدگی و همراهی دارند.
تاریخچه و معرفی سازمان ورزشی معلولین:
پس از بروز جنگ های جهانی تعداد افراد معلول رو به فزونی نهاد و در این میان افرادی بودند که با اصابت گلوله و یا ترکش و ... دچار انوع آسیب ها و نقص عضوها و معلولیت ها شدند و همچنین در ناحیه نخاع شوکی دچار آسیب شدند. این گروه از نظر درمانی و رسیدگی های دیگر نسبت به سایر معلولین از وضعیت بدتری برخوردار بودند، در محلی به نام استوک مندویل در کشور انگلستان، بیمارستانی تاسیس تا به امور این افراد رسیدگی نماید.
دکتر لودیک گاتمن پزشک آلمانی الاصل مستقر در این بیمارستان با بررسی های متفاوت متوجه شده که ورزش و فعالیت بدنی می تواند آثار بسیار مثبتی در جهت درمان افراد ضایعه نخاعی داشته باشد. همچنین مشخص شد که با رداختن به ورزش و فعالیت بدنی طول عمر این افراد افزایش یافته و بهتر می توانند در عرصه جامعه پای نهند. و از نظر رفتارهای اجتماعی بهتر از دیگر معلولان با افراد جامعه اخت می شوند و شادتر و سر زنده تر نسبت به افراد معلول دیگر هستند.
وقتی که رفته رفته تعداد ورزشکاران افزایش یافت به همت دکتر گاتمن در همان استوک مندویل در بیست و هشتم جولای سال 1948 انجمنی شکل گرفت تا ورزش افراد معلول را سازماندهی کند این انجمن ( فدراسیون مسابقات استوک منویل ISMGF ) نام گرفت که با آغاز بازیهای المپیک در لندن همراه بود. در ابتدا فقط سازمان ورزشی فدراسیون بین المللی مسابقات استوک مندویل مسابقات را برگزار می کرد، ولی با گسترش ورزش افراد معلول و توسعه آن در میان سایر معلولیت و تشکیل دیگر سازمانهای ورزشی افراد معلول این مسابقات به طور منسج تری برگزار شد. تا اینکه در سال 1992 با رسمیت یافتن IPC به عونان یک مجمع برگزار کننده المپیک معلولین نخاعی تمامی سازمانهای ورزشی معلولین به عنوان سازمانهای فرعی مجمع کار خود را ادامه دادند که در هر حال حاضر پس از المپیک ای که برگزار می شود، مسابقات پارلمپیک نیز زیر نظر IPC انجام می گیرد به هر تقدیر حرکت دکتر گاتمن در جهت پرداختن افراد معلول ضایعه نخاعی به فعالیت بدنی و ورزش که در ابتدا بیشتر جنبه درمانی را مد نظر قرار می داد رفته رفته به یک حرکت نظام دار و توسعه یافته تبدیل شد که طی آن هزاران فرد معلول در طول سال به فعالیت بدنی و ورزش می پردازند و مسابقات رسمی نیز همانند سایر افراد جامعه برگزار می شود که از همان حساسیت نیز برخوردار است.