سنگ های تهنشتی آواری:
سنگ های تهنشتی آواری یا تخریبی شامل سنگ های مختلفی است که دارای منشاء واحدی هستند این سنگ ها بر اثر عوامل مختلف مانند جریان آب، حرکت یخچال، و باد از محل اولیه خود حرکت کرده و هر اندازه که از مبدا خود به نقاط دورتر انتقال یافته باشند بیشتر خرد شده و گوشه ها و زوایایشان از میان رفته و مدور شده اند این قطعات خرد شده را بر حسب بزرگی و کوچی به اسامی زیر می نامند که شامل : ریگ – شن – ماسه – گل – رس می باش
رس:
قطر آن 0001/0 تا 005/0 میلی متر می باشد باید در نظر داشت که سنگ های آذرین بر اثر عوامل مختلف به ویژه آب بتدریچ تجزیه می شوند و در میان عناصر تشکیل دهنده آنها تنها کوارتز در مقابل عوامل خارجی بیشتر مقاومت می کند و تجزیه نمی شود ولی آن هم بر اثر عمل مکانیکی آنها به تدریج ساییده می شود و تشکیل قلوه سنگ دیگ – ماسه و غیره می دهد. فلدستاپها بتدریج بوسیله آب باران، که محتوی گاز کربنیک است تجزیه می شوند و تولید کربوناتهای محلول و سیلیکاتهای غیر محلول مطابق فرمول زیر می کنند:
سیلیکات غیر محلول، سیلیکات آلومین آبداری است که به وسیله آب حمل شده و در محلهایی که جریان آب قطع می شود و آب راکد می شود تهنشین شده و تولید خاک رس می کند بعضی از اقسام میکا کمابیش مقاومت کرده و تجزیه نمی شوند ولی بر اثر عمل مکانیکی آنها خرد می شوند سایر عناصر سنگ های آذرین سهل تر از فلوسپاتها تجزیه می شوند قسمتی از آنها در آب حل می شود و قسمتی نیز تولید سیلیکات آلومین غیر خالص را می کند و جزء رسها در می آید.
سنگهای تهنشی تخریبی به سه خانواده تقسیم می شوند: خانواده سنگ های رسی خانواده ماسه و ماسه سنگها، خانواده جو شسنگها و تهنشستهای آبرفتی.