مرخصی استعلاجی :
کارمندان وقتی به بستری شدن نیاز نباشد می توانند حقوق مرخصی بگیرند، در سال 14 روز چنانچه کارمند کمتر از 2 سال خدمت کرده باشد، 18 روز چنانچه خدمتش بین 2 و 5 سال باشد و 22 روز برای کسانی که بیش از 5 سال خدمت کردند. هنگامی که کارمند باید بستری شود می تواند تا 60 روز در سال مرخصی بگیرد. کارمندانی تنها می توانند از این مزیت برخوردار باشد که بیماری اش از طرف پزشک مورد تأیید کارفرما گواهی شود. که غالباً به عنوان دکتر معتبر (هیئت منصفه تأیید کرده) شناخته شده یا اگر چنین دکتری معینی نبود یا در یک اورژانس به وسیله مسئول داروخانه که به ثبت رسیده باشد. هزینه رسیدگی پزشک به کارمند توسط کارفرما پرداخت می شود. کارفرما قانوناً نباید هزینه درمانی و دارویی را بپردازد اما هنگامی که دکتر صورتحسابی شامل آزمایشات و هزنیه درمانی می دهد شرکت تصمیم خواهد گرفت آیا چنین صورتحسابی را بپردازد یا تا میزان مشخصی از درمان را بپردازد.
قانون صندوق بازنشستگی کارمندان :
هدف قانون صندوق بازنشستگی کارمندان که اول در سال 1951 معرفی شد و متعاقبا در سال 1991 اصلاح شد این است که همه کارگران را مطمئن سازد بعد از بازنشستگی او سرمایه کافی برای حمایت و پشتیبانی دارد. مالزی قانون بازنشستگی سنی ندارد اما در بخش خصوصی امری عادیست که کارمند در سن 55 یا 65 می تواند بازنشسته شود. به خاطر این است که کارمندان 55 ساله می توانند پس انداز خود را از صندوق پس بگیرند. صندوق بازنشستگی کارمندان به عنوان سیستم پس انداز اجباری برای کارمندان تأسیس شد. بنابراین آنها و خانواده هایشان فقیر یا بی پول نمی شوند و می توانند هنگامی که از کار بازنشسته شدند به دولت تکیه کنند. هر کارفرما باید در صندوق بازنشستگی کارمندان ثبت نام کند. هر کارفرمایی که نتواند ثبت نام کند باید تا 3 سال زندانی شود یا 10000 Rm جریمه دهد یا هر دو.
کارفرما بیشتر موظف است تمام دستمزدهای پرداختی به کارگران را ثبت کند. بازرسان EPF در فواصل معین ثبت ها را چک می کنند تا مطمئن شوند قانون اجرا می شود. همه کارمندان باید ماهیانه مالیات را به صندوق تا میزان 11% از دستمزدشان پرداخت کنند.
کارفرماها می توانند این مبلغ را از دستمزد کارمندان کسر کنند و از طرف آنها به صندوق پرداخت کنند. تنها کارمندانی که نمی توانند عضو صندوق باشند، خدمتکاران خانگی، کارگران خارجی و خدمتکاران دولت هستند.
گرچه برای افراد با مشاغل آزاد، شرکای خارجی، مالکان، کارمندان شایسته بازنشستگی در بخش عمومی و کارگران خارجی حقوق بازنشستگی هست. هنگامی که افراد با مشاغل آزاد بخواهد مالیات دهد او باید ماهانه یک حداقلی یا Rm 5000 به صندوق بپردازد شخص می تواند بیش از Rm 5000 بپردازد خارجی ها نیز می توانند پول بپردازند.
در این مورد مالیات آنها شبیه مالزی یایی است که حداقل 11% از دستمزدشان ملاک است. اما کارفرماهایشان تنها Rm 500 باید بپردازند. تعریف دستمزدها به هدف حساب مالیات ماهیانه اینست : تمام پاداش های نقدی داده شده به کارمند تحت قرارداد استخدام برای دوره معینی از کار که شامل پرداخت اضافه و فوق العاده هاست. اما شامل هزینه های خدماتی، اضافه حقوق یا انعام یا پاداش و خدمات بازنشستگی نمی شود. کارمندان می توانند در زمان بازنشستگی همه س اندازشان را از حسابشان بردارند یا در موارد محدودی مثل خرید خانه، پرداخت حساب درمانی، پرداخت شهریه تحصیل و سرمایه گذاری در حساب های پس انداز مطمئن می توانند مقدار یاز آن را برداشت کنند. این نگرانی در حال افزایش است که در آینده در بعضی مواقع صندوق حمایت از کارمندان ممکن است نتواند هدفش را عملی کند. برای مثال اطمینان دادن به کارمندان درباره سرمایه کافی برای بعد از بازنشستگی. چنانچه بعد از بازنشستگی کارمندان کاملا به سپرده EPF اطمینان کنند و منبع درآمد دیگری نداشته باشند امکان دارد سطح فقر در میان افراد مسن افزایش پیدا کند و این به خاطر موارد زیر است :
- بسیاری از کارمندان مبلغ زیادی در حساب EPF شان ندارند بخصوص اگر آنها مقداری از پولشان را به عناوین مختلف در طی سال های کاری شان بردارند و دستمزدشان نیز پایین باشد.
- برخی از افراد بعد از بازنشستگی طول عمر بیشتری دارند اما در همان زمان هزینه های درمانی افزایش پیدا کند.
- بسیاری از کارمندان پولشان را از صندوق برداشت می کنند هنگامی که به سن 55 سالگی رسیدند و سپس بیشتر یا همه آن را طی 2 سال خرج می کنند.
- خانواده ها کوچک شده و بچه ها حمایت مالی از والدینشان را دشوار می دانند.