فرامینفرا موجودات تک سلولی دریایی هستند که صدف آنه یک یا چند حجره ای می باشد .
صدف فرامینفرا ممکن است ازترکیب زیر تشکیل شده باشد :
تکتین (tectin) ؛ ماده شاخی آلی که قبلا کینین نامیده می شده
ذرات خارجی آگلوتین شده
کربنات کلسیم (caco3) در شکل هیالین (نیمه شفاف شیشه ای ) به صورت مخفی بلور cryptocrystalline)) مانند پورسلان یا گرانولها و دانه های آهکی.
پرتوپلاسم در داخل صدف متمرکز شده است .
منافذ دیواره صدف محل عبور ضمائم پورتوپلاسمی (پاهای کاذب = pseudo pods ) می باشد (ریز پودا)
در صدف های چند حجره ای (پلی تالاموس) حجرات به وسیله پرده های به نام سپتا (septa) از یکدیگر جدا می شوند.
محل اتصال بین سپتاها و دیواره های صدف معمولا قابل تشخیص است و خط درز (suture line) نامیده می شود.
حجره ابتدای را حجره بینی یا پورلوکوس(poroloculus) می نامند.
تولید مثل در فرامینی فرها :
تولید مثل به صورت یک تناوب منظم بین یک نسل که بطور جنسی تولید شده و یک نسل دیگر که به طور غیر جنسی تولید گردیده اتفاق می افتاد
#(نل دی مورفیس) بر خلاف میکروسفوریک (فرمهای B) که بطور جنسی تکثیر یافته اند. فرمهای مگالوسفریک (فرمهای A) به طور غیر جنسی آمده اند و غالبا حجره بینی بزرگتری دارند.
در فرامینی فرهای جدید نسبت تعداد میکروسفریک ها و مگالوسفریک های یک گونه بین یک به دو و یک به سه بیشتر است.
در اختلاف اندازه بین دو نسل بخصوص در فرامینی فرها بزرگ مشخص می شود بنابراین ممکن است فرامینی فرها را به اشکال کوچک وبزرگ تقسیم کنند.
بر مبنای ترکیب صدف مهمترین گروه ها عبارتند از:
فرامینی فرها با صدف آلگوتینه
فرامینی فرها با صدف گرانول آهکی
فرامینی فرها با صدف بدون منفذ آهکی (پورسلانوز(
فرامینی فرها با صدف منفذ دار و آهکی (هیالین)
بوم شناسی و اکولوژی(Ecology):
فرامینی فرها
فرامینفر ها غالبا موجوداتی دریای ، کف زی و یا دارای حرکت هستند .
گونه های کمی از آنها پلانکتونیک بوده ولی به تعداد زیاد یافت می شوند.
موجوداتی همه چیز خوارند و از باکتریهای کوچک ، جلبک ها ، آغازیان و در بعضی موارد از اجزای آلی تغذیه می نمایند.
بعضی از فرامینفر ها ی محیط های ریفی مانند elpidium از جلبکهای endosmiotic استفاده می کنند همانگونه که مرجان های هرماتپیک این عمل را انجام می دهند .
فسیل فزرامینفر های بزرگ احتمالا ازاین طریق دارای اندازه های بزرگ شده اند . یعنی از جلبک های endosymbiotic که مواد غذایی را از راه فتوسنتز بدست می آورند و ماکزیمم رسوب کربنات کلسیم را از طریق افزایش میزان دی اکسید کربن سبب میشوند بهره مند شوند.
چینه های سیلتی و گلی با محتویات غنی از خرده های آلی محل مناسبی برای اجتماع فرامینفرهای بزرگ می باشند .
بعضی از فرامینفر ها چیز های سخت را ترجیح میدهند .برخی از فسیل های آنها معرف میزان شوری و به ویژه درجه حرارت آب هستند جنسهای آب سرد معمولاً صدف آگلوتینه داشته در حالی که جنسهای آب گرم اغلب صدف آهکی دارند انداذه ی صدف نیز ممکن است بستگی به میزان درجه حرارت آب داشته باشد بنابراین فرامینیفرهای با صدف آگلوتینه در آبهای سرد بزرگتر از انواع موجود در آبهای سرد بزرگتر از انواع موجود در آبهای گرم هستند عکس این موضوع در مورد فرامینیفرهای با صدف آهکی صدق میکند نسبت فرامینیفرهای پلانکتونیک به بنتیک درآبهای عمیق 9به 1 و در حاشیه سکوهای قارهای مشابه و در حاشیه ساحلی کمتر می باشد .فرامینیفرهااز کامبرین وجود داشته اند اما به خصوص از کرتاسه به بالا فراوانتر شده اند به دلیل اهمیت فرا وان آنها در بیو استرا تیگرافی میکرو فسیلهای مهمی در تحقیقات میکرو پالئونتولوژی خصوصاًدر چینه شناسی زیر زمینی(subsurface stratigraphy)
- شکل کلی وچگونگی ترتیب قرار گرفتن حجرات در صدف فرامینیفرها
صدف تک حجرهای (unilocular)ساده ترین صدفی است که ممکن است کروی یا لوله ای شکل باشد ولی اغلب ممکن است صدف چند حجرهای باشد که میزان رشد صدف به وسیله خطوط رشد (suture) روی صدف مشخص می شود تعداد حجرات، شکل طرز قرار گرفتن آنها و حالت کلی صدف های چند حجره ای (multilocular)بسیار متنوع است :
الف- در صدفهای مستقیم یا کمانی شکل حجرات درامتداد محوری مستقیم یا محوری منحنی قرار می گیرند چنانچه صدف از چند ردیف حجره تشکیل شده باشد می تواند دوردیفی یا سه ردیفی و سرانجام چند ردیفی باشد .
ب- در صدفهای پیچیده اگر حجرات دارای تقارن دو طرفی باشد صدف را پلانیس پیرال (planispiral) گویند .پیچش رااولوت (evolute) گویند .در حالی که تمام دورهای پیچش در جوانب صدف قابل رویت باشد ولی اگر آخرین دور پیچیش دورهای قبلی پیچش صدف را بپوشاند صدف از نوع اینولوت (involute) است نقطه تجمع خطوط رشد ناف (ombilic) نامیده میشود .اگر نوع پیچش حلزونی باشد صدف را تروکوئیدال (trochoidal)یا تروکوسپیرال(trochospiral) گویند که در این صورت تحدب یا تعقر دو سطح صدف مختلف و تقارن دو طرفی وجود ندارد . یکی از سطوح صدف اسپیرال گفته شده که اولوت بوده و سطح دیگر اینولوت است که سطح نافدار یا (ombilical) نامیده میشود جهت پیچش درهمه افراد یک گونه فرامینیفرا یکسان و ممکن است از چپ به راست یا برعکس باشد .مطالعات نشان داده است که این پدیده بستگی به تغییرات آب و هوایی دارد در اغلب موارد حجرات پیچیده تک ردیفی هستند ولی امکان دارد استثنائاً دو ردیفی نیز مشاهده گردند .
ج- صدفهای حلقوی (ammular)یا دایروی دارای حجراتی هستند که به حالت حلقه های متحد المرکزقرار گرفته اند .
د- فرامینیفرهایی چون گروه میلیولید (miliolids) حالت خاصی از تجمع حجرات را نشان می دهد که به آن حالت پلوتونه (pelotonne) گویند . در این گروه ممکن است حجرات در دو جهت مخالف قرارگیرند مانند biloculina یا در سه جهت مختلف و سرانجام در دایره ای در پنج جهت واقع گردند. فرامینیفرهای زیادی وجود دارند که وضع قرار گرفتن حجرات آنها ساده نبوده وممکن است چند مدل مختلف در طرز قرار گرفتن حجرات آنها مشاهده می شود
ه- صدفهای اوربی توئید (orbitoide) که دارای دو مجموعه حجرات مختلف می باشند .یکی مجموعه حجرات استوائی (equatorial)که به صورت دایروی در قسمت استوائی قرار گرفته اند و دیگر مجموعه ی حجرات جانبی (lateral) که در دو طرف حجرات استوائی واقع شده اند
-دهانه در فرامینیفرها
دهانه موجب ارتباط آخرین حجره صدف با محیط خارج است .دهانه در فرامینیفرها بسیارساده باشد و متنوع و محل قرارگرفتن آنها نیزمختلف است.
دهانه ممکن است که دراین صورت به اشکال دایره ای، شکاف مانند، حلالی شعاعی یا داندریتی مشاهده می شود. همچنین دهانه ممکن است اهی در راس و قله لوله ای به نام گردن قرار گرفته ، گاه دارای یک لبه بوده یا سرانجام دندانه دار باشد، دهانه های متععد نیز فرامینیفرا وجود داشته و ممکن است و ممکن است در امتداد یک خط به صورت حفرات ریز قرار گیرند و یا امکان دارد بدون نظم در سطح دهانه ای آخرین حجره صدف به طور پراکنده قرار گیرند که در این صورت آن را دهانه غربالی گویند. محل قرار گرفتن دهانه ها نیز مختلف بوده، گاهی در قاعده آخرین حجره صدف واقع می باشند که آن را دهانه قاعده ای (Basal eperture) گویند. ممکن است دهانه در انتهای اخرین حجره قرار گیرند که آن را دهانه پایانی (terminal aperture) نامند. دهانه در امتداد خطوط رشد صدف (suture)نیز ممکن است قرار گیرد. سرانجام دهانه ها می توانند حاشیه ای (peripheral) باشند. در صدف های حلزونی شکل (helichoide) دهانه میانی، نافی یا اسپیرال است. علاوه بر دهانه اصلی که در آخرین حجره صدف واقع است ممکن است بعضی از صدفها دارای دهانه های فرعی نیز روی حجرات دیگر باشند.
تزئینات صدف:
تزئینات صدف در فرامینی فرها به صورت مختلف مشاهده می شود که مهترین انها عبارتند از:
الف: سطح صدف ممکن است به صورت صیقلی و صاف یا پوشیده از شیارها و خطوط ظریف، برجستگی های، شبکه ظرفیت و یا خار باشد.
ب: خطوط رشد (cuture) که ممکن است ساده یا برجسته و پهن باشند.
ج: حاشیه و محیط صدف که گاهی دارای خار یا زاویای کناری (keel) است.
ه: ناف (ombilic) که ممکن است که به صورت منفرد یا از تعدادی برجستگی تشکیل شده باشند.
ساختمان داخلی صدف:
ساختمان داخلس صدف فرامنی فرها ممکن است ساده یا ترکیببی باشد درحالتی که حجرات تو خالی و فاقد هر گونه ساختمان ثانویه داخلی باشند، صدف فرامینی فرها را ساده می گویند مانند گلوبی ژرینا (Globigerina).
در صورتی کهحجرات دارای صدف داخلی (Endosheleton) نظیر ضمائم آهکی پرده مانند باشند، پیلار (Pillar) یا پرده (septa) موجب تقسیمات هر حجره می گردد. در این صورت صدف ار نوع ترکیببی است مانند صدف آلوئولین ها (Alveolinids) یا فوزولین ها (Fuslinids) و غیره....
روزن‌داران (Foraminifera) شاخه‌ای از جانوران تک‌سلولی هستند که پوست سخت آهکی آنها دارای روزن‌هایی است که سیتوپلاسم جانور از آن بیرون می‌آید و پاهای کاذب را تشکیل می‌دهد. پیرامون ۲۷۵ هزار گونهٔ زنده یا منقرض‌شده از روزن‌داران شناخته شده‌است.
این آغازیان دگرخوارند و در دریاها زندگی می‌کنند. پاهای کاذب آنها از روزن‌های روی پوسته بیرون می‌آید. انباشته شدن پوسته‌های آهکی روزن‌داران نوعی سنگ آهکی را ایجاد میکند.
پوستهٔ روزن‌داران از کلسیم کربنات (CaCO3) یا اجزاء رسوبی چسبنده درست شده‌است. جانوران روزن‌دار معمولاً اندازه‌شان از یک میلی‌متر کمتر است اما برخی از آنها بسیار بزرگ‌ترند. اندازهٔ بزرگ‌ترین روزن‌دار ثبت‌شده ۱۹ سانتی‌متر است.