کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان
احداث ساختمان کتابخانه ی مرکزی شهرداری اصفهان که در تقاطع خیابانهای هشت بهشت و باغ گلدسته واقع گردیده از سال 1377 آغاز شد و در بهمن ماه 1381 به بهره بردای رسید.
این پروژه با طراحی دکتر محمد رضا قانعی در زمینی به مساحت 4220 متر مربع قرار گرفته و زیر بنایی بالغ بر 12000 متر مربع دارد. طراح مجموعه برای کم کردن ارتفاع بنا (با توجه به موقعیت قرارگیری آن نسبت به محور و آثار تاریخی شهر اصفهان) دو و نیم طبقه را در زیر سطح زمین در نظر گرفته است، بنابراین مراجعان در ابتدای ورود به ساختمان از طریق دسترسی های تعبیه شده از خیابان ، در طبقه ی چهارم حضور خواهند یافت.
دستگاه پله ای که تقریباً‌در وسط ساختمان جای گرفته و دور آسانسور مرکزی حلقه زده است طبقات پنجگانه مجموعه را به یکدیگر متصل می کند.
مصالح به کار رفته در فضاهای داخلی گچ و خاک و سنگ بوده و در نما نیز از آجر و سنگ گرانیت رنگی (قرمز و نارنجی) استفاده شده است. همچنین برای پوشش کف و پله های منتهی به سرسرای ورودی، سنگ گرانیت به کار برده شده، که در صورت لغزنده بودن (خصوصاً در اثر بارش) می تواند خطرساز باشد. به طور کلی ترکیب احجام به کار رفته در ساختمان و نوع مصالح تشکیل دهنده ی آن نظیر آجر،سنگ گرانیت، سنگ شیشه ای،شیشه و فلز (برای دست اندازها) چهره ای امروزی به ساختمان بخشیده است.
مصلای بزرگ امام خمینی اصفهان
پروژه ی مجتمع مذهبی- فرهنگی امام خمینی (ره) و مصلای بزرگ اصفهان که با زیر بنای حدود 150هزار متر مربع بر روی زمینی به مساحت حدود 85 هزار متر مربع در جنوب شرق اصفهان در حال احداث است، مشتمل بر یک سالن اصلی جهت برگزاری مراسم عبادی – سیاسی نماز جمعه ،اجتماعات مذهبی- فرهنگی و تعدادی ساختمانهای جانبی با کاربری های ورزشی، فرهنگی،خدماتی و تفریحی است،شاخص ترین قسمت پروژه سالن اصلی و 8 عدد مغازه اطراف آن است که به شکلی بدیع و زیبا طراحی و اجرا شده است. اصلی ترین ایده در طراحی مجموعه آن بوده است که فرم اسکلت انتخاب شده برای ساختمان ، ضمن الهام گیری از معماری سنتی شهر تاریخی اصفهان خود مطرح بوده و پس از اجرای اسکلت آن وبرای بهره برداری ،نیاز به نازک کاری های مرسوم نداشته باشد.
در قسمت جنوبی سالن 180×100 متری،گنبدی فلزی با طراحی وشکلی منحصر به فرد تعبیه شده است که ارتفاع نهایی آن از کف سالن به 56 متر می رسد.در ضلع جنوب شرقی و جنوب غربی سالن اصلی دو عدد مناره ی اصلی 110 متری طراحی و اجرا شده که از اغلب نقاط شهر قابل رویت هستند. از ویژگی های منحصر به فرد این مناره ها، کاربری دوگانه آنها به عنوان منار و سالن های داخلی آن است. که در یک منار به عنوان موزه ی قرآن و خط و درمنار دیگر به عنوان موزه ی هنرهای دستی اصفهان مورد استفاده ی بازدید کنندگان قرار خواهد گرفت. بدنه ی این مناره های تا ارتفاع 60 متری دارای 12 طبقه بوده و به صورت بتنی و با قالب بالا رونده ساخته شده است. از ارتفاع 60 متری تا 110 متری، اسکلت فلزی بسیار زیبایی به وزن حدود 150 تن طراحی و اجرا شده که دارای سه طبقه بوده و در ارتفاع 70 متری سالنی با قطر 18 متر و با امکانات کف گردان و سقف گنبدی،فضای بسیار زیبایی را برای مشاهده ی مناظر طبیعی اطراف شهر اصفهان و نیزآثار باستانی شهر بوجود آورده است.
عمارت هشت بهشت
کوشک هشت بهشت در زمان شاه سلیمان در سال 1080 قمری در میان باغی به مساحت 85 جریب ساخته شد که "باغ بلبل" نام داشت. همانگونه که از نام آن پیداست در این باغ هشت ساختمان بوده که تنها یکی به جا مانده و همین یکی را نیز بسیار دگرگون کرده اند. در زمان صفویان ، یک از درآیگاه های آن به پنج دری تبدیل شده است. این ساختمان از هر سو به باغ باز می شده است. از همین رو آن را "کوشک" می گویند . در معماری کاخ ها و کوشک ها،معماران تلاش داشتند تنوع پدید آورند و طرح آن را "پاجفت" یا "ناقرینه" کار می کردند. در این کوشک نیز اتاق های گرداگر آن هیچ کدام مانند هم نیستند . طرح طبقه همکف نیز با طبقه بالا متفاوت است. پلکان در گذشته در بیرون ساختمان و در چهار گوشه آن بوده ، در زمان شاه صفی پلکان از درون درست شده است.
کاخ عالی قاپو
کاخ عالی قاپو در مجموعه ی میدان نقش جهان و در ضلع غربی این میدان واقع شده است. این بنادر اوایل سده یازدهم هجری تکمیل شد و جایگاه اداره امور کشور و در بار پادشاه بوده است. تاریخ نویسان معاصر شاه عباس اول، آن را "دولتخانه ی مبارکه نقش جهان" نامیده اند.
این ساختمان شش طبقه دارد و هر طبقه تزئینات ویژه خود را دارد.
از نگارگر بزرگ و مشهور آن زمان "رضا عباسی" و شاگردان او نگاره هایی بر در و دیوار این کاخ دیده می شود. در طبقه سوم بزرگترین اتاق، ویژه به تخت نشستن شاه عباس بوده است. طبقه ششم ، ویژه پذیرایی رسمی پادشاه و جایگاه نوازندگان بوده است. بزرگترین تالار این ساختمان در این طبقه است. تزئینان آن گچ بری هایی در سقف به شکل ظرف و صراحی است. همین تالار است که نزد مردم "اتاق موسیقی" نام گرفته است. در زمان شاه عباس دوم به طبقه سوم آن ستاوندی رو به میدان با هیجده ستون از چوب چنار افزوده شد.