بازیافت به آمادهسازی مواد برای استفاده مجدد گفته میشود.موادی که معمولا قابل بازیافت میباشند عبارتند از آهن آلات قراضه آهن پلاستیک شیشه کاغذ مقوا برخی مواد شیمیایی زباله که به کود کمپوست تبدیل میشود.
بازیافت از بههدررفتن منابع سودمندوسرمایههای ملی جلوگیری میکند و مصرف مواد خام و مصرف انرژی را کاهش میدهد. با این کار، تولید گازهای گلخانهای نیز کاهش مییابد. بازیافت مهمترین مفهوم در مدیریت پسماند است.
منشاء مواد بازیافتی یا به عبارتی بازیافتنی ها، بیشتر، منازل مسکونی و صنایع هستند. برای آسانتر کردن امر بازیافت معمولاًدو نوع جداسازی مواد صورت میگیرد که «تفکیک در مبدأ» و «تفکیک در مقصد» نام دارند. تفکیک در مبدأ در سطح شهر و خیابانها و فروشگاهها از طریق سبدها و سطلهای جداسازی مواد انجام میشود ولی برای تفکیک در مقصد مکان ویژهای به نام مرکز بازیافت مواد در نظر گرفته شدهاست.مرکز بازیافت مواد بازیافتی و غیر قابل بازیابی دستهبندی میشوند.بسیاری از فروشگاهها و کارخانههای بزرگ مواد زاید مانند قوطیهای کنسرو، بطریهای شیشهای و روزنامههای باطله را به منظور بازیافت از مشتری بازخرید میکنند.
در تعریفی دیگر میتوان گفت بازیافت عبارت است از فرآیند پردازش مواد مصرف شده به محصولات و مواد تازه به منظوره جلوگیری از به هدر رفتن مواد سودمند بلقوه (ذخیرهای) ٬ کاهش مصرف مواد خام ٬کاهش مصرف انرژی ٬ کاهش آلودگی هوا حاصل از سوختن مواد و آلودگی آبها حاصل از تدفین زبالهها در خاک به وسیلهی کاهش مقدار معمول زبالهها و کم کردن نشر گازهای گلخانهای در مقایسه با تولید خالص.بازیافت یک مولفه کلیدی در مدیریت مدرن کاهش مواد زائد که شامل سلسله مرات کم کردن ٬ دوباره مصرف کردن و بازیافت است.مواد قابل بازیافت چیزهای زیادی را شامل میشوند از جمله بسیاری از انواع شیشهها ٬ کاغذها ٬ فلزات ٬ پلاستیک ٬ منسوجات ٬ آلمینیومهای الکترونیکی مصرف شده در رایانهها و گوشیهای تلفن همراه.اما استفاده مجدد از زبالههای طبیعی مثل پسمانده مواد غذایی به عنوان کود جزو بازیافت محسوب نمیشوند.موادی که قرار است بازیافت شوند یا به مرکز جمع آوری این مواد آورده میشوند از کنار خیابان جمع آوری میشوند و ابتدا دسته بندی شده سپس پاک میشوند و دوباره پردازشهایی روی آنها انجام میشود تا به مواد تازه برای ساخت تبدیل شونداگر چه گاهی اوقات بازیافت در مقایسه با تولید از مواد خام بسیار گرانتر و مشکلتر است ٬ اما به خاطر استفاده مجدد از همان مواد به صرفه است زیرا که آن مواد در حالت کلی دارای ارزش ذاتی میباشند و بعضی از مواد نیز دارای طبیعت خطرناکی هستند مانند جیوه.به همین خاطر استفاده مجدد از آنها بهتر است.محققان ادعا میکنند که بازیافت بیشتر از آنکه منابع را حفظ کند آنها را از بین میبرد.مخصوصا در مواردی که دولت تعهد اجرایش را دارد.باید به این نکته نیز توجه کرد که آنها همچنین معتقدند که اگر هزینههای عملیاتی کمتر از سایر موارد برای از بین بردن مواد زائد (مثل دفن کردن زباله ها) باشد ٬ این کار مقرون به صرفه است.اما ممکن است هنوز آن ارزش خاص را نداشته باشد.در آمریکا سود سالیانه تسهیلات بازیافت ۲.۹۸۱ میلیون دلار تخمین زده شده است در ۵ سال اخیر (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸)این مقدار با رشد ۷٪ خود از رقم فعلی فراتر رفته است.زیرا در سالهای اخیر حجم زبالههایی که از مواد قابل بازیافت هستند افزایش یافته است. ابتکارات جدید میتواند صنعت را تغییر دهد.برای مثال در کالیفرنیا و نیویورک با رشد ۷۵٪ تولید زبالههای قابل بازیافت نسبت به رقم ۵۰ ٪ قبلیه خود سودهای خالص بسیاری برای شرکتهای جمع آوری کننده این مواد به ارمغان میآورد.