دهه فجر انقلاب اسلامی ایران یادآور سلحشوری ها و پایمردی های رهایی بخش و ستم سوز شما مردم آزادی خواه در برابر حاکمیت شجره خبیثه استبداد و سلطه خارجی است فرا رسیدن این ایام خاطره انگیز و غرور آفرین در تاریخ پر افتخار ایران عزیز را به شما تبریک عرض می کنیم و یاد معمار انقلاب اسلامی و رهبر آزاده ، حضرت امام خمینی (ره ) را گرامی می داریم .
بازخوانی ماهیت انقلاب اسلامی ایران و ارزیابی وضعیت موجود نسبت به آرمانهای جاویدان آن ، پس از گذشت یک ربع قرن برتی همه ما بخوصوص نسل جوانی که بدون خاطره ای روشن از انقلاب و چرایی و ضرورت آن ، در فضایی کاملا متفاوت تنفس می کند ، بویزه با توجه به دغدغه ها و نگرانی های امروز ، یک ضرورت است .
واقیت این است که در حال حاضر دو نگاه متفاوت به انقلاب اسلامی ، دو رویکرد نسبت به ماهیت و چرایی انقلاب اسلامی و دو دیدگاه نسبت به آرمانهای انقلاب و الزامات امروز و آینده را فراروی ما قرار داده است . بر اساس نگاه اول ، انقلاب اسلامی ایران پدیده ای ماهیتاً استثنایی ، متعلق به جریان فکری شیخ فضل الله نوری ، با رویکردی از نوع رویکرد نواب صفوی به اسلام و با آرمانهایی بیگانه با روند اصلی مبارزات ملت ایران در تاریخ یکصد ساله اخیر است که از سال 1341آغاز شد . در این نگاه ، انقلاب اسلامی نقطه پایانی بود بر حرکتی که از انقلاب مشروطه آغاز شد و مسیری جدید را چشم اندازی ویژه برای ملت ایران رقم زد ،جالب اینکه در این طیف دو جریان سنتی و اقتدار گرای ،طرفدار انقلاب و جریانهای سلطنت طلب و لائیک مخالف انقلاب ،اشتراک نظر دارند .با این تفاوت که جریان اول ،مبارزات سیاسی -اجتماعی، از نهضت مشروطه تا انقلاب اسلامی را حرکتی انحرافی و غربگرا ارزیابی می کند ،که نتیجه ای جز ناکامی و دور شدن از هویت اصیل اسلامی برای ملت ایران نداشته است . و جریان دوم بر عکس، انقلاب اسلامی را حاصل رقابت قدرت های جهانی و یا پدیده انحرافی و واپسگرا در تاریخ مبارزات ملت ایران و در خوشبینانه ترین حالت، نتیجه یک فرصت طلبی تاریخی از سوی نیروهای مذهبی تلقی می کنند. بیگانه بودن انقلاب اسلامی با گذشته مبارزات پر شور ملت ایران، تنها نقطه اشتراک این دو جریان نیست بلکه در نگاهی عمیقتر ،اجماع و اتفاق آنان در بی اعتقادی به بلوغ و آگاهی ملت بزرگ ایران است، که چنین اشتراک نظری را میان ایشان که نسبت به انقلاب ،موجب شده است .
بر اساس دیدگاه دوم ،انقلاب اسلامی ایران پدیده است که در امتداد مبارزات ضد استعماری-ضد استبدادی، تاریخ معاصر ایران و در ادامه نهضت مشروطه و نهضت ملی شدن نفت، با رویکردی از جنس نائینی و مدرس به اسلام و با آرمانها و مطالباتی از جنس مطالبات ملت ایران در مبارزات یک ساله اخیر روی داده است . به نظر ما مبارزات سیاسی و اجتماعی در تاریخ معاصر ایران همواره بر محور دو چالش اصلی ،استبداد داخلی و استعمار خارجی رقم خورده است .در جنبش های ملی و مردمی ایران در این دوره به فراخور شرایط سیاسی وتاریخی و ظرفیت و توان جنبش گاه مبارزه با یکی اصل و دیگری تابعی از آن بوده است و گاه نفی هر دو عامل استبداد و استعمار به یکسان هدف قرار گرفته است .
جنبش مشروطه با توجه به تجربه شکستها و ناکامی ها در برابر قدرت نظامی و صنعتی برتر استعمار غرب و آگاهی از عقب ماندگی و ضعف در مقایسه با جهان پیشرفته در دوره بیداری، بر اساس این اندیشه شکل گرفت که استبداد داخلی عامل اصلی تمامی ناکامی ها و تحقیرها و عقب ماندگی هاست . بنابر این این نفی استبداد و تاسیس نظامی را هدف قرار داد که در آن قدرت مقید و مشروط به قانون و اراده ملت باشد . نهضت ملی شدن نفت پس از تجربه تلخ شکست نهضت مشروطه و سر برآوردن دیکتاتوری خشن و وابسته رضا خانی از دل آن و مشاهده نقش آفرینی استعمار خارجی در امور داخلی کشور و غارت منابع و ثروت های ملی بر پایه این دیدگاه شکل گرفت که در دوران جدید ،استبداد داخلی ، زائده و محصول استعمار خارجی است . از این رو در نهضت ملی بر پایه مبارزه با استعمار خارجی به عنوان عامل دوام استبداد و تشدید عقب ماندگی و محرومیت شکل گرفت و قطع سلطه خارجی را هدف قرار داد .انقلاب اسلامی ایران پس از شکست نهضت ملی و تجربه یکی از سیاهترین دوره های اختناق سیاسی که استبداد داخلی با تداوم سلطه استعمار بر ملت ایران تحمیل کرده بود .بر پایه این باور ملی شکل گرفت ،که دو عامل استبداد داخلی و استعمار خارجی در ایران بر پایه پدیدهای تاریخی و وابسته به یکدیگر تبدیل شده و نفی یکی بدون نفی دیگری کارساز نخواهد بود.