سخنانی از نهج البلاغه
۱.ارزش عالم و بی ارزشی نادان : (خطبه۱۰۳)
« دانا کسی است که قدر خود را بشناسد و در نادانی انسان همین بس که ارزش خویش را نداند»
نتیجه : یکی از نشانه های افراد دارای اعتماد به نفس این است که برای کسب اطلاعات می کوشند به ویژه اطلاعاتی در رابطه با شناخت خود .
۲. سفارش به تقوا : (خطبه۱۱۴)
« ای بندگان خدا شما را به تقوای الهی سفارش می کنم که زاد و توشه سفر قیامت است . تقوا توشه ای است که به منزل رساند و پناهگاهی است که ایمن می گرداند . »
نتیجه : تقوای الهی داشتن یعنی ترس از خداوند یکی از نشانه های افراد دارای اعتماد به نفس است چون هر کس خود را بشناسد خداوند را نیز می شناسد پس عظمت او را درک کرده و از انجام گناه در درگاه خداوند می پرهیزد .
قسمتی از خطبه ۱۳۰ : « اگر آسمان ها و زمین درهای خود را بر روی بنده ای ببندند و او از خدا بترسد خداوند راه نجاتی از میان آن دو برای او خواهد گشود. آرامش خود را در حق جستجو کن و جز باطل چیزی تو را به وحشت نیاندازد اگر تو دنیای این مردم را می پذیرفتی تو را دوست داشتند و اگر سهمی از آن برمیگرفتی دست از تو بر می داشتند .
نتیجه : یکی از نشانه های اعتماد به نفس آرامش است . که از جمله راههای دست یابی به این آرامش نماز و دیگری دعا است . چون دعا یعنی خواندن خداوند و یاری جستن از قدرت بی کران او و نوعی رابطه عاطفی بین انسان و خداست .
حضرت علی در مورد نماز می فر مایند : نماز به وجود انسان آرامش می بخشد ٬ چشم ها را خاضع و خاشع می گرداند ٬ نفس سرکش را آرام می کند و دل ها را نرم و تکبر و خودبزرگ بینی را محو می کند.
۳. ضرورت خود سازی : (خطبه ۱۷۶)
« ای مردم ! خوشا به حال کسی که عیب شناسی نفس ٬ او را از عیب جویی دیگران باز دارد و خوشا به حال کسی که به خانه و خانواده خود پردازد و غذای حلال بخورد و به اطاعت پروردگار مشغول باشد و بر خطاهای خویش بگرید و همواره به خویشتن خویش مشغول باشد و مردم از او در امان باشند .
نتیجه : افراد دارای اعتماد به نفس برای جلوگیری از خطاهای خود سعی در بروز خطاهای دیگران ندارند چون به رفتار و اخلاق خود اعتماد کافی دارند .
۴. نشانه های پرهیزگاران :
از آن جایی که افراد دارای اعتماد به نفس ٬ خود و در نتیجه خدای خود را شناخته اند پس می توان پرهیزگاران را نیز در این گروه به حساب آورد که طبق فرموده حصرت علی(ع) این ویژگی ها را دارند : در دینداری نیرومنداند و دارای ایمانی پر از یقین ٬ حریص در کسب دانش ٬ با داشتن علم بردبار ٬ در توانگری میانه رو ٬ در عبادت فروتن ٬ در تهیدستی آراسته ٬ در سختی ها بردبار ٬ در جستجوی کسب حلال ٬ در راه هدایت شادمان و پرهیزکننده از طمع ورزی می باشند .
بردباری را با علم و سخن در می آمیزند ٬ مردم را با لقب های زشت نمی خوانند ٬ در مصیبت های دیگران شاد نمی شوند ٬ اگر خاموش هستند سکوتشان غمگینشان نمی کند و اگر بخندند آواز خنده هایشان بلند نمی شود و اگر به او ستمی روا دارند منتظر می ماند تا خدا انتقام او را بگیرد . دور از تکبر و خودپسندی هستند و نزدیک شدن آنها از حیله و نیرنگ نیست.»
و باز آن حضرت می فرمایند : « آگاه باشید با پرهیزگاری ریشه گناهان را می توان برید و با یقین می توان به برترین جایگاه معنوی رسید » و نیز می فرمایند : تقوا دژی محکم و شکست ناپذیر است .
تعدادی حدیث در رابطه با اعتماد به نفس :
امام حسن (ع) می فرمایند : « پناهنده به خدا محفوظ است و دشمنش ترسان و بی یاور »
نتیجه : راه کسب آرامش یاد خداست و آرامش نشانه افراد دارای اعتماد به نفس است .
پیامبر اکرم (ص) فرموده اند : « هرکس دوست دارد از همه مردم نیرومند تر باشد باید به خدا توکل کند»
نتیجه : از نشانه های افراد دارای اعتماد به نفس این است که به خدا توکل می کنند و همه وقایع را به خداوند نسبت می دهند و به آنها نیک می نگرند »
امام رضا (ع) نیز فرموده اند : «پنج چیز است که در هر کس نباشد امید چیزی از دنیا و آخرت به او نداشته باش : کسی که در نهادش اعتماد نبینی ٬ کسی که در سرشتش کرم نیابی ٬ کسی که در خلق و خوی او استواری نیابی ٬ کسی که در نفسش نجات نیابی و کسی که از خدایش ترس نداشته باشد .
عشق و دوست داشتن
عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی،
دوست داشتن پیوندی خودآگاه واز روی بصیرت روشن و زلال.
عشق بیشتر از غریزه آب می خورد وهرچه از غریزه سر زند بی ارزش است،
دوست داشتن از روح طلوع می کند وتا هرجا که روح ارتفاع دارد همگام با آن اوج میگیرد.
عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست،و گذر فصل ها و عبور سال ها بر آن اثر میگذارد
دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی میکند.
عشق طوفانی ومتلاطم است،
دوست داشتن آرام و استوار و پروقار وسرشاراز نجابت.
عشق جنون است و جنون چیزی جز خرابی و پریشانی "فهمیدن و اندیشیدن "نیست،
دوست داشتن ،دراوج،از سر حد عقل فراتر میرودو فهمیدن و اندیشیدن را از زمین میکند
و باخود به قله ی بلند اشراق میبرد.
عشق زیبایی های دلخواه را در معشوق می آفریند،
دوست داشتن زیبایی های دلخواه را در دوست می بیند و می یابد.
عشق یک فریب بزرگ و قوی است ، دوست داشتن یک صداقت راستین و صمیمی،بی انتها و مطلق.
عشق در دریا غرق شدن است،
دوست داشتن در دریا شنا کردن.
عشق بینایی را میگیرد،
دوست داشتن بینایی میدهد.
عشق خشن است و شدید و ناپایدار،
دوست داشتن لطیف است و نرم و پایدار.
عشق همواره با شک آلوده است،
دوست داشتن سرا پا یقین است و شک ناپذیر.
ازعشق هرچه بیشتر نوشیم سیراب تر میشویم،
از دوست داشتن هرچه بیشتر ،تشنه تر.
عشق نیرویی است در عاشق ،که او را به معشوق میکشاند،
دوست داشتن جاذبه ای در دوست ، که دوست را به دوست می برد.
عشق تملک معشوق است،
دوست داشتن تشنگی محو شدن در دوست.
عشق معشوق را مجهول و گمنام می خواهد تا در انحصار او بماند،
دوست داشتن دوست را محبوب و عزیز میخواهد ومیخواهد که همه ی دلها آنچه را او از دوست در خود دارد ،داشته باشند.
در عشق رقیب منفور است،
در دوست داشتن است که:“هواداران کویش را چو جان خویشتن دارند”
که حسد شاخصه ی عشق است
عشق معشوق را طعمه ی خویش میبیند
و همواره در اضطراب است که دیگری از چنگش نرباید
و اگر ربود با هردو دشمنی می ورزد و معشوق نیز منفور میگردد
دوست داشتن ایمان است و ایمان یک روح مطلق است
یک ابدیت بی مرز است ; که از جنس این عالم نیست
تفاوت عاشق بودن و کسی را دوست داشتن
بین کسی که عاشق شده است و کسی که تنها شخصی را دوست دارد تفا وتهایی است . نکات زیر به شما کمک خواهد کرد تا این تفا وتها را درک کنید.
1- هنگام دیدن کسی که عاشق او هستید تبش قلب شما زیاد شده و هیجان زده خواهید شد اما هنگامی که کسی را می بینید که آنرا دوست دارید احساس سرور و خوشحالی می کنید.
2- هنگامی که عاشق هستید زمستان در نظر شما بهار است ولیکن هنگامی که کسی را دوست دارید زمستان فقط فصلی زیبا (زمستانی زیبا) است.
3- وقتی به کسی که عاشقش هستید نگاه می کنید خجالت می کشید ولیکن هنگامی که به کسی که دوستش دارید می نگرید لبخند خواهید زد.
4- وقتی در کنار معشوقه خود هستید نمی توانید هر آنچه که در ذهن دارید بیان کنید اما در مورد کسی که دوستش دارید شما توانایی آن را دارید.