در یک کلام الهه زیبایی آسمان است. آسمان از نظر قدما، جایگاه خدایان بوده و زهره به عنوان خدای زیبایی، بسیار مورد توجه آنها بوده است جو فوق‌العاده غلیظ زهره عرب یا آناهیتای پارسی که ضریب بازتابشی زیادی دارد، درخشندگی خاصی به این سیاره بخشیده است. زهره که با حداکثر کشیدگی ْ47، به خوبی و بسیار آسان در آسمان مغرب و یا صبحگاهی رؤیت میشود، از بسیاری جهات شبیه زمین است. حجم، جرم، چگالی و طول عمر یکسان این دو سیاره باعث شده است که دانشمندان، زهره را خواهر زمین بنامند.
اما تحقیقات اخیر نشان داده است که زهره تفاوتهای بنیادینی با زمین دارد. زهره هیچ اقیانوسی ندارد و با جو بسیار غلیظی از دی‌اکسیدکربن پوشانده شده است. در اتمسفر آن ابرهایی از اسیدسولفوریک دیده شده است و فشار اتمسفر در سطح آن به حدود 90 بار می‌رسد. به علت خاصیت شدید گل‌خانه‌ای(greenhouse effect)، دمای سطح این سیاره تا حدود 480 درجه سانتی‌گراد افزایش می‌یابد.
دوچهره از یک سیاره. تصویر سمت چپ، تصویر واقعی زهره از چشم فضاپیمای مارینر10 در سال 1974 می‌باشد. اما تصویر سمت راست، تصویری ساخته شده از مجموعه اطلاعات راداری جمع‌آوری شده توسط دو فضاپیمای پایونیر ونوس در سال 1978 و ماژلان در سال 1990 می‌باشد.
ولی همین اتمسفر غلیظ باعث میشود که اختلاف دمای شدیدی بین روز و شب این سیاره برقرار نباشد. می‌توان فرض کرد که سطح این سیاره، در فر داغ اتمسفر غلیظی به دام افتاده است و شبانه‌روز در حال برشته شدن است.
این خاصیت باعث شده است که زهره علی‌رغم دورتر بودن از خورشید، نسبت به عطارد، از آن گرم‌تر باشد. فعالیتهای اتمسفری شدیدی در زهره مشاهده شده است. تخلیه‌های الکتریکی اتمسفر زهره، می‌تواند شهری را زیروزبر کند. زهره پوسته فعالی دارد. تکانهای پوسته‌ای شدید و آتشفشانهای فعال زیادی در بررسی راداری زهره مشاهده شده است. طبق مشاهدات نزدیک به 85% سطح این سیاره را گدازه‌های آتش‌فشانی ناشی از حدود 100،000 آتش‌فشان کوچک و بزرگ پوشانده است. در زهره آتش‌فشانهایی با قطر دهانه خیلی بزرگ، تا حدود 100 کیلومتر، وجود دارد. به دلیل جو بسیار غلیظ زهره، اکثر اطلاعات ما از سطح این سیاره مربوط به مشاهدات راداری میشود. یک روز زهره‌ای حدود 243 روز زمینی طول می‌کشد، در حالی که یک سال زهره‌ای حدود 225 روز زمینی است. این برابری نسبی باعث شده است که رصد کننده‌های زمینی زهره، همانند آنچه در مورد ماه رخ می‌دهد، تقریبا همواره یک بخش از زهره را رصد نمایند. سیاره زهره نیز چون سیاره‌ای درونی است، یعنی بین زمین و خورشید قرار دارد، دارای هلال می‌باشد.
موضوع عجیب دیگری که در مورد زهره وجود دارد، چرخش این سیاره از شرق به غرب است. به این ترتیب اگر قادر به زندگی روی زهره بودید، شاهد طلوع خورشید از غرب و غروب آن در شرق خواهید بود. به دلیل جو غلیظی که این سیاره دارد، گودالهای ناشی از برخورد به ندرت در سطح آن دیده میشود. بزرگترین گودالی که در سطح زهره رصد شده است حدود دو کیلومتر قطر دارد.
(جداول در فایل اصلی موجود است)
در باورهای ایرانی ستاره یا به تعبیر امروزی، سیاره «آناهید/ ناهید/ آناهیتا» ستاره آب‌های روان دانسته شده است و از همین رو نیایشگاه‌های ناهید نیز در کنار جویباران و چشمه‌ساران برساخته شده بوده است. همچنین برای آناهید شخصیتی مؤنث قائل بوده‌اند که در نتیجه آب‌های چشمه‌ها و قنوات را متعلق به او و او را حامی و پشتیبان آنها می‌دانستند. اینکه در اندیشه‌های کهن ایرانی، مظهر چشمه‌ها جایگاه آناهید دانسته می‌شد و مردان را اجازه نزدیک شدن بدان نبود، از همین باور سرچشمه می‌گیرد. اما پرسش اینجاست که چه رویدادی در طبیعت موجب پیدایش باورهای ارتباط ستاره آناهید با آب‌های روان شده است؟