تحقیق مقاله روند طراحی در پیش سازی ساختمان (پیش سازی بتنی)

مقدمه:

تولید ساختمان در ابعاد وسیع و به صورت انبوه، بکارگیری ساختمان سازی علمی وفناوری های جدید راتوصیه و تاکیدمی نماید. این مهم حاصل نمی آید، مگر آنکه انبوه سازان و مجریان طرحهای عمرانی در جریان سیستم های ساختمانی و روش های اجرایی نوین قرار گرفته و از اطلاعات صنعت ساختمان مطلع باشند.

با آگاهی از روشهای طراحی جدید می توان زمان اجرای پروژه‌های انبوه سازی راکاهش و بدون ایجاد نقصان در دیگر عوامل ساخت وساز، از نظر اقتصادی نیز روش بهینه را انتخاب نمود. نهایتاً انتخاب فناوری مناسب باید جوابگوی موارد ذیل باشد:

- معماری مطلوبی را عرضه نماید.

- عمر و دوام مناسب داشته باشد.

- برای شروع عملیات ساختمانی شرایط مناسب اقتصادی راتوجیه کند.

- در برابر زلزله انعطاف و مقاومت لازم راحاصل نماید.

- نیروی انسانی ماهر و نیمه ماهر و غیر ماهر درمنطقه را حاصل نماید.

- حداقل ارزبری راداشته باشد.

- به ماشین آلات سنگین کمتری احتیاج گردد.

- مدت زمان ساخت ونصب قطعات حداقل در زمان را در برگیرنده نابرگشت سرمایه وامکان بکار گیری آن سریعتر باشد.

- هماهنگی با آیین نامه های ساختمانی ایران و جهان داشته باشد.

- مشکلات نگهداری در طول عمر مناسب ساختمان حداقل باشد.

معیار و استاندارد

معیارها، مشخص کننده ی اثر و کیفیت عناصر ساختمانی هستند.

استانداردها، اندازه های قطعی هستند که برای محصولات و تولیدات ساختمانی نظیر پنجره‌ها درها، قطعات سقف، جعبه‌های کاغذ و ... به کار می‌روند.

معیارها و استانداردها‌ ، اندازه‌های عمومی پیمون‌ها راتشکیل می دهند ودارای ارزش دقیق و تعیین کننده‌ای هستند وروی  همین اصل،اندازه‌های خوبی از قطعاتی می باشند که در محل خود در سیستم قرار می‌گیرند.

ساخت به وسیله‌ی اجزای مختلف

سیستم باز

تعریف پیمون

پیمون، یک اندازه‌ی طولی است که هرگاه به صورت یک سری ارقام نمایان شود، یک سیستم اندازه‌گیری پیمونی راتشکیل می‌دهد.

آن را نباید با «Modular»  نام یک سیستم اندازه‌گیری خاص است، اشتباه شود.

پیمون پایه که با حرف M علامت گذاری می‌شود، نخستین رقم یک سری، ضریب مشترک سایر ارقام ان راتشکیل می‌دهد. ارقام مختلف یک سری پیمونی را، با ضرب کردن پیمون پایه به دست می‌‍‌آورند. M  سری های پیمونی (2M, 3M, 4M, 5M, 6M, … ) به دلیل داشتن امتیازات زیر،نقش مهمی در صنایع دارند:

1) امکان قطع بدون افت بعضی محصولات اولیه (مانند ورق آهن).

2) امکان تغذیه ی ماشین آلات تولیدی، با مصالحی که اندازه‌ی دقیقی دارند  

مجموعه ی پیمونی از کتاب

بوسات:سیستم پیمونه ای ر

ساختمان کارل کرامر ورلاگ،اشتوتگارت

درامور ساختمانی، پایه‌ی سری‌های پیمونی را اندازه‌ی کل بنا و یا اندازه‌ی یک عنصر ساختمانی آن قرار می دهند. Modulor (مدولر) اختراع لوکور بوزیه یکی از نمونه‌های پیمون می باشد که وی دقیقاً در طرح‌های خود به کار برده است اندازه‌های این سری پیمونی، با ابعاد بدن انسان نسبت دارد.

     سیستم مدولر لوکوربوزیه

ساختار تقسیم سیستم ژانکوسیس  بر طبق اندازه‌ی طلایی قطعات بر اساس مربع،بدون کسری: قطعات می تواند طبق اندازه ها وشکل های مناسب برای اتاق‌پذیرایی، حمام  و آشپزخانه  تهیه شود.

پیمون، سه عمل زیر را انجام می دهد:

1) تعیین اندازه‌ی پایه بر مبنای تمام طرح معماری

2) تعیین اندازه‌های عناصر مختلف طرح

3) تعیین محل نصب  عناصر مختلف در درون یک سیستم ساختمانی

در عمل، اندازه‌های واقعی عناصر مختلف ساختمانی باید کمی از اندازه‌های پیمون مربوطه کوچک‌تر باشند تا برای نصب و اتصال این عناصر، فاصله‌ی کافی بین آنها وجود داشته باشد.

پیمونی که آن را پیمون اروپایی نامیده اند، امکان تنظیم چندین سری مربوط به شکل یک مثلث را، فراهم کرده است.

اندازه‌ی عناصر همواره باید از   فاصله‌ی پیمونی کوچکتر باشد تا بتوانند در  موقعیت  قرار بگیرند.

از لحاظ نمایش گرافیکی، پیمون ها رابه صورت یک شبکه‌ی متصل از خطوط  موسوم به خطوط پیمونی و از فواصل بین این خطوط، ترسیم می کنند

شبکه‌ی پیمونی:

پیمون طرح با خط پیوسته‌ی ضخیم.

پیمون سازه باخط، نقطه و دایره در انتها.

شبکه‌ی پیمونی با خط پیوستهی نازک.

پیمون‌های پایه، طرح وسازه، همواره و در همه حال از اعداد موجود در سری پیمونی تشکیل می‌شوند تا انطباق کامل اسکلت سازه با سایر عناصر، فراهم شود.

باید توجه داشت که استفاده از شبکه ی پیمونی برای عده ی زیادی از مهندسان معمار، کاز تازه ای نیست، چرا که آنها قبلاً هم از شبکه- خطی روی کاغذ مخصوص شطرنجی- برای ایجاد نوعی نظم در طرح های خود- استفاده می کرده اند. بدون آن که قصد استفاده از پیمون در اجرا یا استفاده از عناصر صنعتی را داشته باشند.

وضعیت عناصر ساختمان نسبت به خط پیمونی

یک عنصر ساختمانی، نسبت به شبکه یا خط پیمونی می تواند سه حالت کلی داشته باشد :

1) محور یا مرکز عنصر ساختمانی روی خط پیمونی قرار گیرد.

2) یکی از نمادهای عنصر ساختمانی بر خط پیمونی منطبق باشد.

3) عنصر ساختمانی کاملاً در کنار خط پیمونی قرار داشته باشد.

1) محور عنصر ساختمانی بر خط پیمونی

 سازه منطبق است.

2) عنصر ساختمانی با خط پیمونی سازه

مماس است.

3) عنصر ساختمانی از خط پیمونی سازه

 فاصله دارد.

شبکه های پیمونی، برای اندازه های قائم باهمان دقت موجود در اندازه های افقی، به کار برده می شوند. در چنین حالتی، خطوط پیمونی در تراز سقف و کف قرار می گیرند.

محور عنصر باربر: محور سازه بر روی خط شبکه ی پیمونی قرار دارد.

موقعیت تطبیق شبکه ی پیمونی با تراز بندی اجزای x و y از مجموعه ی کلی، پیمونی می باشد.

در مواردی که خط تراز کف در داخل یک بنا تغییر می کند، همه ی اندازه های قائم

- به ویژه ارقام x و y- باید با ارقام سری پیمونی کل بنا، مطابقت داشته باشند.

ساختمان های صنعتی دارای سقف شیب دار، یک حالت خاصی را به وجود می آورند که در این حالت خطوط پیمونی، در تراز پایه و راس عناصر سازه ی حامل پوشش، قرار داده می شوند.

از سه حالت کلی فوق حالت اول را پیمون محوری می نامند، زیرا عناصر ساختمانی ]یعنی محور با مرکز آنها[، بر روی خط پیمونی قرار می  گیرند، این حالت، عمدتا در سیستم هال دارای اسکلت، به کار برده می شود چون که در این حالت مرکز تکیه گاه ها در نقطه تقاطع محورهای پیمونی، قرار می گیرند.

حالت دوم، پیمون فاصله نام دارد، زیرا فاصله ی دوخط پیمونی، همان فاصله ی دو نامی متقابل عناصر ساختمانی است. در این حالت عمدتاً در سیستم های متشکل از صفحات پیش ساخته (جدارها)به کار می رود.