قانون جدید نظام پزشکی اختیارات بیشتری را نسبت به گذشته برای این سازمان در نظر گرفته است ولی نه تنها این اختیارات اعمال نمی شود بلکه در صورت اجرا نیز کافی به نظر نمی رسد.
یک نظام پزشکی قوی باید مرجع کلیه امور مربوط به خدمات پزشکی از لحاظ برنامه ریزی باشد. البته خدمات درمانی، حیطه خاص خودش را دارد.
تنگ نظری ها و خود محوری ها در وزارت خانه های ذیربط، به صورتی است که هنوز نظام پزشکی را در موقعیت ممتاز قبول ندارند و در راه اجرای وظایف محوله قانونی به این سازمان، سنگ اندازی می کنند.
از خصوصی سازی و واگذاری کار مردم به مردم زیاد صحبت می شود، مقاله می نویسند، سخنرانی می کنند، از این مقوله در مجلس و جاهای مختلف با آب و تاب بحث می شود و ظاهراً مورد حمایت قرار می گیرد ولی در عمل با مخالفت و کار شکنی جدی مواجه می گردد لاقل در مورد نظام پزشکی که چنین بوده است.
نظام پزشکی باید محدوده بر آنچه در قانون فعلی ذکر شده در موضوعات زیر، صاحب نظر اصلی باشد:
1- تعیین تعداد مورد نیاز پزشک و شاغلین رشته های مربوط به آن متناسب با احتیاجات کشور.
2- برنامه ریزی در سطح آموزش عمومی و تخصصی پزشکی به طور عام.
3- تعیین تعداد مورد نیاز پزشک و شاغلین مربوطه بر اساس تقسیم جغرافیایی در سطح کشور.
4- مداخله موثر در تعیین میزان مالیات پزشکان به طور عام.
5- تعیین و اجرای مقررات انظباطی در مورد پزشکان به طور عام.
6- اظهار نظر قطعی در مورد خدمات رفاهی و ایجاد تسهیلات خدمتی برای پزشکان.
ادامه دارد ...
نظام پزشکی و دندان پزشکان
دندان پزشکان طی سال ها در مجموعه پزشکی کشور تحت پرسش نام "پزشکی" کار می کردند. دانشکده دندان پزشکی و یا بهتر بگویم "مدرسه دندانسازی" آن زمان از نظر سازمانی و مدیریت تابع دانشکده پزشکی بود و این موضوع اثر روانی نامطلوبی بر دندان پزشکان داشت.
پس از استقلال دانشکده دندان پزشکی در سال 1335، دندان پزشکان احراز هویت منطقی پیدا کردند و 13 سال قبل از آن سندیکای دندان پزشکان را به وجود آورده بودند ولی لزوم تقویت موقعیت اجتماعی، آنان را بیش از پیش منسجم و متحد کرد و با استفاده از تجارب گذشته و شرایط موجود، در سال 1341(24دیماه) جمعیتی به نام "جامعه دندان پزشکی ایران" را تشکیل دادند و این موضوع سرآغاز فعالیت های علمی و اجتماعی وسیعی از طرف قشر دندان پزشکی مملکت شد که طی 33 سال ادامه داشت و منشاء اثر خدمات ثبتی گردید ولی آنچه در این میان مورد غفلت قرار گرفت موضوع نظام پزشکی در رابطه با دندان پزشکی بود.
سازمان نظام پزشکی 7 سال بعد از جامعه دندان پزشکی ایران یعنی در سال 1348 تٱسیس شد و جامه دندان پزشکی در تمام مراحل فعالیت نظام پزشکی از ابتدا سهم موثری داشت و در پیشبرد این مجتمع حرفه ای نهایت سعی و تلاشش را به عمل آورد مخصوصاً در امر مالیات پزشکان سکاندار حرکت نظام پزشکی و مجری مستقیم توافق نامه ها و تصمیمات متخذه بود.
با افزایش تعداد دانشکده ها و این که در شرایط حاضر قریب 16 هزار نفر دندان پزشک در کشور وجود دارد ضرورت تشکیل سازمانی مستقل با نام "سازمان نظام دندان پزشکی" احساس می شود که اختصاصاً امور مربوطه به این حرفه و افراد وابسته به آن را تحت نظام و سازمان واحدی در آورد.
ادامه دارد...
دکتر محمدعلی افتخاری
15/09/2007 نگاهی به مشکلات دندان پزشکان
سخن ایردن-12
ادامه بحث تشکیلاتی
علتی که به نظر می رسد سبب اشکال کار در امر تعدد جمعیت های دندان پزشکی شده است مربوط به عدم تمرکز تشکیلاتی می باشد در کشور هایی که سابقه طولانی تری نسبت به ما دارند بدون استثناء یک جمعیت مادر در رشته دندان پزشکی وجود دارد که ناظر کلیه جوامع مربوطه است و این تمرکز سبب می شود تا مسائل مرتبط با دندان پزشکی با وحدت نظر و به نحوبهتری به مراکز تصمیم گیری و اجتماع عرضه گردد و با برنامه ریزی های صحیح و تبلیغات مناسب، تصمیمات متخذه نهایی به مرحله اجرا درآید.
در حال حاضر متأسفانه یک جمعیت دندان پزشکی مورد قبول اکثریت، نظیر موقعیتی که جامعه دندان پزشکی ایران در گذشته داشت وجود ندارد و این عدم مرکزیت، تأثیرگزاری موجودیت جمعیت های فعلی را در آنچه مربوط به پیشرفت این حرفه می توان به حساب آورد کم رنگ می کند.
در گذشته شرکت در کنگره های دندان پزشکی ارتباطی به کسب امتیاز نداشت و هر شرکت کننده به قصد فراگرفتن موضوعات جدید و نکات تازه علمی، وقت خود را در یک کنگره که معمولاً به طور سالانه برگزار می شد صرف می کرد ولی اکنون در طی یک سال متجاوز از ده کنگره دندان پزشکی در کشور منعقد می شود که بازدهی علمی آنها مستلزم ارزیابی و آمارگیری کارشناسی است.
ضرر وضعیت موجود در این است که هیچ جمعیت دندان پزشکی نمی تواند خود را نماینده اکثریت شاغلین این حرفه معرفی کند و پیشنهاداتی بدهد که مورد قبول دولت واقع شود.
یک جمعیت قوی دندان پزشکی از راه مشاوره با صاحب نظران این رشته می تواند با بررسی های اصولی بسیاری از مشکلات فعلی دندان پزشکان را طبقه بندی کرده و راه حل های عملی را بر حسب اولویت ارائه دهد و در سایه اتحاد و یگانگی، اجرای پیشنهادات منطقی را خواستار شود.