از آنجا که کنترل کننده حافظه درون تراشه مادربرد قرار داده شده است، به محض اینکه نوع جدیدی از حافظه به بازار عرضه می شد، شرکت های تولیدکننده تراشه همانند خود اینتل سریعاً تراشه هایی می ساختند که با آن نوع حافظه سازگار باشد و شرکت های سازنده ماردبرد از آنها استفاده می کردند.
شرکت های بزرگ مخصوصاً شرکت هایی که در زمینه ساخت تجهیزات کامپیوتری فعالیت می کنند، استراتژی بلندمدت خود را بر برنامه هایی که چند سال آینده را مدنظر دارد منظور می کنند که البته این مسئله در عین حال به نفع مشتریان نیز هست و باعث می شود که با چشمانی بازتر به این صنعت بنگرند و محصولات مورد نیاز خود را تهیه کنند. اینتل و AMD به ترتیب اولین و دومین سازندگان بزرگ پردازنده ای کامپیوتر در جهان هستند که از این قافله عقب نمانده و با ارائه چشم اندازی از محصولات و دستاوردهای سال جدید به کمک مشتریان آمده اند. مهم ترین خبر در این مورد عرضه سری جدید پردازنده های AMD با سوکت جدید M۲ است که به تازگی طراحی کرده اند. در حال حاضر پردازنده های این شرکت برای کامپیوترهای شخصی در سه نوع سوکت ،۷۵۴ ۹۳۹ و سوکت A عرضه می شوند. که سوکت ۷۵۴ قدیمی ترین نوع آنها بوده پردازنده های پرطرفدار sempron نیز به تازگی در سوکت ۹۳۹ عرضه خواهند شد. در حال حاضر نیز قوی ترین محصولات این کمپانی برای این سوکت ارائه می شود و تا اواخر سال ۲۰۰۶ میلادی همین روال وجود خواهد داشت، پس از آن نیز اکثر پردازنده ها در سوکت M۲ تولید خواهند شد. اما سوکت M۲ را که یک سوکت ۹۴۰ بیتی است به خاطر پاسخگویی به توانی که پردازنده های جدید احتیاج دارند و جریان برق بیشتری می کشند، طراحی شده است. البته به این دلیل که طراحان مادربرد زحمت کمتری برای طراحی بکشند، آن را تا حدی شبیه سوکت ۹۳۹ طراحی کرده اند. در سوکت M۲ می توان تا حداکثر ۹۵ آمپر جریان را از آن عبور داد و در نتیجه از پردازند ه های پرقدرت تری استفاده کرد و علاوه بر آن کار با حافظه های «DDR۲» نیز وجود دارد. یعنی علاوه بر پشتیبانی از این حافظه، امکانات امنیتی جدیدی نیز دارد. همچنین این پردازند ه ها از خصوصیاتی مانند اجرای شبیه سازی پشتیبانی می کنند و اولین سری محصولات مبتنی بر این سوکت که در سه ماهه دوم سال ۲۰۰۶ عرضه خواهد شد هم پردازنده های تک هسته ای و هم پردازنده های دو هسته ای را پشتیبانی خواهد کرد. همچنین قرار است تا دو ماه دیگر پردازنده های Athlon FX-۵۹ با فرکانس ۳ گیگاهرتز تولید شود که بیشترین سرعت در پردازش اطلاعات را خواهد داشت. در زمینه سرورها (کامپیوترهای مخصوص شبکه) نیز به نظر می رسد تغییرات چندانی رخ نخواهد داد و یا حداقل برنامه های خود را برای این قسمت فاش نکرده است. همان طور که می دانید در کامپیوترهای سرور شبکه، از چند پردازنده بر روی یک مادربرد استفاده می شود تا در نتیجه سرعت و قدرت نهایی بالاتر رود. شرکت اینتل نیز تصمیم دارد از پردازنده های چندهسته ای برای کامپیوترهای سرور استفاده کند. در سال جاری فرکانس پردازنده ها به مرز ۳ گیگا هرتز خواهد رسید. یعنی سرعت پردازش اطلاعات در آنها نسبت به پردازنده های قدیمی تر، تفاوت چندانی نخواهد داشت. این مسئله بیانگر این است که در حال حاضر شرکت های تولید کننده پردازنده یعنی اینتل و AMD به حداکثر مرزهای فرکانس کاری پردازنده ها نزدیک شده اند و با تکنولوژی فعلی، حداقل تا مدتی قادر به ارائه فرکانس های کاری بیشتر هم نخواهند بود. این نکته بیانگر آن است که دیگر فرکانس های کاری یک پردازنده را نباید عامل قدرتمند بودن آن در نظر گرفت و باید بسیاری از فاکتورهای دیگر را در این مسئله مورد توجه قرار داد. اما راه حلی که این شرکت ها ارائه داده اند، چیزی است که امروز شاهد آنیم. یعنی ارائه پردازنده دو هسته ای که در واقع دو پردازنده مجزا را در داخل یک پردازنده قرار داده است و از سوی شرکت AMD به عنوان سری X۲ و از سوی شرکت اینتل با عنوان پنتیوم D به بازار عرضه شده اند و احتمالاً در آینده ای نزدیک هم به سوی پردازنده های سه و یا چهارهسته ای پیش می روند. پردازنده های فعلی AMD با تکنولوژی ۹۰ نانومتری تولید می شود و این شرکت قصد دارد تا سال ۲۰۰۷ به سمت استفاده از تکنولوژی ۶۵ نانومتری حرکت و پردازنده هایی را با این تکنولوژی تولید کند. استفاده از این تکنولوژی باعث کوچکتر شدن هسته پردازنده ها و ایجاد گرمای کمتری خواهد شد و شاید از این طریق امکان قراردادن سه و یا چهار هسته و حتی بیشتر در یک پردازنده امکان پذیر شود.
در مورد دیگر پردازنده های شرکت اینتل و پردازنده های شرکت AMD باید گفت از آنجا که کنترل کننده حافظه درون تراشه مادربرد قرار داده شده است، به محض اینکه نوع جدیدی از حافظه به بازار عرضه می شد، شرکت های تولیدکننده تراشه همانند خود اینتل سریعاً تراشه هایی می ساختند که با آن نوع حافظه سازگار باشد و شرکت های سازنده ماردبرد از آنها استفاده می کردند. این مسئله در حال حاضر برای اینتل اتفاق افتاده است و شما می توانید مادربردهایی سازگار با حافظه پیشرفته همراه با پردازنده اینتل در بازار بیابید. ولی شرکت AMD در پردازنده های جدید خود کنترل کننده حافظه را به درون پردازنده منتقل کرده است در نتیجه برای تولید پردازنده های جدیدتر و قوی تر حق انتخاب بیشتری خواهد داشت. با توجه به مطالب ذکر شده هم اکنون هر دو شرکت تولید کننده پردازنده پیش از آنکه به فکر افزایش سرعت انتقال اطلاعات باشند، درصدد هستند تا کارایی پردازنده ها را افزایش دهند و در این بین با توجه به استراتژی آینده این دو شرکت به نظر AMD موفق تر خواهد بود