استان آذربایجان غربی به دلیل در برگرفتن دو قوم بزرگ آذری و کرد و هم چنین ایل ها و عشایر متعدد دارای انواع مختلف لباس های محلی است. با گشتی در استان آذربایجان غربی می توان انواع پوشش های محلی را در زنان و مردان مشاهده نمود. با گسترش شهر نشینی و صنعتی شدن جوامع مختلف استفاده از لباس های محلی کم کم منسوخ شده ولی هنوز هم در شهرهای کوچک و روستاها از لباس های سنتی استفاده می شود. ایلات و عشایر در این استان پایبندترین افراد نسبت به استفاده ار لباس های سنتی هستند.
هر یک از ایل های این استان در محاوره های خود اسامی مختلفی به لباس های خود می دهند ولی کلیات پوشش آن ها شبیه به هم است. لباس بانوان عشایری از پارچه های زیبا و رنگارنگ تهیه می شود که پیراهن گل دار و بلندی که آن ها می پوشند به نام کراس شهرت دارد. این پیراهن ها بلند، پرچین و گشاد است و معمولا از جنس پارچه های مرغوب تهیه می شود. زنان عشایری از جلیقه ای روی پیراهن گل دار خود استفاده می کنند که به الک مشهور است و دارای رنگ های زنده و شادی است و زیورآلاتی به آن دوخته شده است. بانوان عشایری از نوعی شال کمر روی پیراهن های خود استفاده می کنند که به پشت بند مشهور است. آن ها شلوار های رنگارنگی را که بلند تا مچ پا است می پوشند که به درپا شهرت دارد و نوعی دستمال سر دارند که شلمه نام دارد. در برخی ایل های این استان زنان کلاهی بر سر می گذارند که به تاس کلا مشهور است و دور تا دور آن ریشه های رنگی دارند.
مردان ایلاتی نیز از نوعی زیرشلواری استفاده می کنند که درپا نام دارد و از پارچه سفید تهیه می شود. آن ها نوعی شلوار از روی درپا می پوشند که به شاله کیل معروف است و از زانو تا مچ پا تنگ است و چاکی دارد که دکمه می خورد. پیراهن مردانه آن ها به کراس شهرت دارد و ستر نیز یک نوع کت پشمی مردانه است که در زمستان ها استفاده می شود. آن ها دستمال سیاه ریشه داری به دور کمر خود می بندند که به نام پوشی معروف است.
قوم کرد نیز در این استان معمولا از لباس های محلی خود استفاده می کنند. پوشاک مردان و زنان کرد شامل تن‌پوش، سرپوش و پاپوش می شود که در مراسم های گوناگون کار، جشن، سوگواری و... با هم متفاوت است. لباس مردان کرد شامل فقیان (مچ پیچ) می شود که پارچه ای کتانی یا ابریشمی به رنگ سفید است که به شکل یک قیف دوخته می شود و به دور مچ بسته می شود. چوخه(coax) نیز نیم تنه ای پنبه ای یا پشمی است. کردها شلوار های گشادی می پوشند که دارای دم پای تنگ است و پانتول نام دارد. آن ها پیراهنی با آستین های بلند می پوشند که زبانه های آستین آن را دور مچ یا بازو می پیچند و شالی نیز از روی لباس های خود در ناحیه کمر می بندند. لباس های مردان کرد؛ به طور معمول دارای رنگ های سفید، طوسی، قهوه ای و مشگی هستند. دستار یا کلاغه که به آن دشلمه، مندلی،رشتی، سروین و سربند نیز می گویند؛ وسیله ای است که مردان به جای کلاه از آن استفاده می‌کنند.
لباس بانوان کرد از زیباترین لباس های محلی به شمار می رود. بیش تر لباس های بانوان کردی از رنگ های شاد قرمز، آبی، سبز و... تشکیل شده و از رنگ های شادی برخوردار است. ماشته (masta) پارچه سیاه ابریشمی یک تکه ای است که حدود 2 متر طول ویک ونیم متر عرض دارد که هنگام بیرون رفتن از خانه زنان به دوش می اندازند. شلواری همانند شلوار مردان مورد استفاده بانوان نیز قرار می گیرد. این شلوار را زنان کرد، به ویژه زنان روستایی، هنگام کار می‌پوشند. در سایر مواقع، زنان شلوار گشاد از جنس حریر استفاده می کنند. زنان کردی نیم تنه ای روی پیراهن خود استفاده می کنند که به کلنجه مشهور است. زنان کرد از نوعی کلاه نیز استفاده می کنند که به شکل استوانه ای کوتاه است و روی آن با پولک های رنگین تزیین می شود. برخی دیگر از زنان کرد نیز از نوعی روسری یا دستار استفاده می کنند که دارای رشته بلندی از ابریشم سیاه و سفید با ملیله دوزی است و به کلکه (kaleka) شهرت دارد.