در کشور ما هم از چندی پیش صحبت‌هایی از آلودگی پرندگان به گوش می‌رسید که همگی با تکذیب شدید مسئولان عالی رتبه کشوری و مقامات وزارت بهداشت همراه می‌شد.اما طی 3- 2 هفته گذشته بالاخره مسئولان هم رسما وجود آنفلوآنزای پرندگان درگیلان را تایید و قبول کردند و این بیماری به کشور ما هم پا گذاشت. اینکه چطور این ویروس به کشور ما راه یافته است هنوز کاملا معلوم نیست، اما از آنجا که کشور ما در زنجیره‌ای از کشورهای آلوده محصور شده است، این احتمال وجود دارد که ویروس توسط پرندگان مهاجری که از این کشورها به ایران مهاجرت کرده‌اند به کشور وارد شده باشد. با این اوصاف، این دغدغه که خطرسرایت این بیماری به انسان ها چه قدر است، عموم مردم را کمی نگران کرده است. آنچه در این صفحه می خوانید پاسخ های علمی و دقیق به سوالا‌تی است که درذهن بسیاری از مردم وجود دارد.
آنفلوآنزای پرندگان چه علائمی دارد
علائم بیماری در انسان‌ها مثل همان علائم آنفلوآنزای معمولی هستند و فقط شدت بیماری به مراتب بیشتر است به حدی که حتی گاهی باعث مرگ هم می‌شود(واقعه‌ای که در این بیماری چندان ناشایع هم نیست).
تب (بالاتر از 83 درجه)، سردرد، بی‌حالی،کوفتگی عضلانی،خستگی،حالت تهوع و استفراغ، دردهای منتشر عضلانی و اسکلتی،زکام، سرفه، خلط، تنگی‌نفس، خس‌خس سینه،التهاب و احتقان مخاطات و به ویژه ملتحمه چشم و گلودرد از مهم‌ترین علائم این بیماری می‌توانند باشد. البته باید تاکید شود که هر فردی که این علائم را داشت الزاما به این بیماری مبتلا نیست. این علائم،علائمی کاملا غیراختصاصی هستند و در بسیاری از بیماری‌های دیگر نیز ممکن است مشاهده شوند. تنها باید توجه داشت که اگر فردی سابقه تماس با حیوانات یا بیماران مشکوک به ابتلا به آنفلوآنزای پرندگان را داشته است باید در صورت مشاهده این علائم هر چه سریع‌تر به پزشک متخصص عفونی مراجعه کند تا آزمایش‌ها و اقدامات درمانی و تشخیصی مناسب هر چه سریع‌تر آغاز شوند.در اینجا هم مثل هر بیماری دیگری مسلما هر چه مراحل تشخیصی و درمانی با سرعت بیشتر و در مراحل زودرس‌تر بیماری انجام شود،موفقیت پزشکان و احتمال بهبود کامل و کاهش عوارض بیشتر خواهد بود. علائم بیماری تنها به موارد مزبور محدود نمی‌شوند. به طور مثال در برخی از موارد اسهال و یا حتی اسهال خونی هم به عنوان علامت بیماری گزارش شده است. به ویژه در مراحل پیشرفته بیماری،علائم متنوع دیگر هم ممکن است در بیماری بروز کنند
چگونه با ویروس آنفلوآنزای پرندگان مبارزه کرد؟
ویروس آنفلوآنزای پرندگان در دماهای پائین مقاوم بوده و حداقل تا سه ماه می‌تواند در کودهای آلوده زنده بماند. همچنین قادر است که در محیط آب با دمای 22 درجه سانتی‌گراد به مدت 4 روز و در آب با درجه حرارت صفر درجه سانتی‌گراد به مدت بیش از 30 روز به حیات خود ادامه دهد.اما به هر حال اگر این ویروس تنها به مدت 3 ساعت در دمای 65 درجه سانتی‌گراد،یا نیم ساعت در دمای 60 درجه سانتی‌گراد قرار گیرد، نابود می‌شود. همچنین تماس ویروس با مواد ضدعفونی کننده‌ای نظیر فرمالین و ید باعث از بین رفتن آن خواهد شد. به طور کلی مقدار یک گرم از کود آلوده حیوانی حاوی چنان تعداد بالایی از ویروس به شدت بیماری‌زای آنفلوآنزای پرندگان است که می‌تواند حدود یک میلیون مرغ را به بیماری مبتلا کند. با توجه به ویژگیهای مزبور،کنترل حرکات پرندگان در منطقه محافظت (حداقل به شعاع 3 کیلومتر) و منطقه مراقبت(حداقل به شعاع 10 کیلومتر) در اطراف محل آلوده باید تعیین و اعلام شود. این منطقه‌های مشخص شده حداقل باید تا 30 روز پس از پاکسازی و ضدعفونی محل هم محافظت شوند. با توجه به مقاومت بالای ویروس، برای ضدعفونی کردن وسایل آلوده به خون و مایعات بدن بیماران مشکوک،از هیپوکلریدسدیم 1درصد و برای ضد عفونی کردن سطوح فلزی صاف که در آنها نمی‌توان از مواد سفید کننده استفاده کرد(برای مثال روی میز) از الکل 70 درصد استفاده کرد. یکی دیگر از ویژگیهای این ویروس که باز برخطرناک بودن آن دلالت دارد این است که این ویروس ممکن است در اولین طغیان‌های خود (مثل طغیان‌های پنسیلوانیا،کلرنکریو ایتالیا) از بیماریزایی اندکی برخوردار باشد اما به تدریج در عرض 6 تا 9 ماه و پس از چند بار عبور از بدن ماکیان دیگر،به تدریج قدرت بیماریزایی و میزان کشندگی ویروس افزایش پیدا می‌کند وحتی به حدود 100 درصد هم می‌رسد.