یکی از آثار و نتایج آلودگی هوا باران اسیدی است. در دو دهه اخیر و در برخی نواحی صنعتی و بر اثر فعالیت‌های کارخانه‌ها میزان دی‌اکسید گوگرد و دی‌اکسید ازت در هوا افزایش یافته است. این دو ماده در اتمسفر با اکسیژن و بخار آب واکنش شیمیایی ایجاد می‌کند و به صورت اسید نیتریک و اسید سولفوریک در می‌آید. این ذرات اسیدی مسافت‌های طولانی را بوسیله باد طی می‌کنند و به صورت باران اسیدی بر سطح زمین فرو می‌ریزند. چنین بارش‌هایی ممکن است به صورت برف یا باران یا مه نیز در بیاید
تاریخچه
پدیده باران اسیدی در سالهای پایانی دهه 1800 در انگلستان کشف شد، اما پس از آن تا دهه 1960 به دست فراموشی سپرده شد. « اسمیت » در سال 1873 واژه باران اسیدی را برای اولین بار مطرح کرد. او پی برد که ترکیب شیمیایی باران تحت تاثیر عواملی چون جهت وزش باد ، شدت بارندگی و توزیع آن ، تجزیه ترکیبات آبی و سوخت می‌باشد. این محقق متوجه اسید سولفوریک در باران شد و عنوان نمود که این امر ، برای گیاهان و اشیا واقع در سطح زمین خطرناک است.
موتا و میلو در سال 1987 عنوان داشتند که دی‌اکسید کربن با اسید سولفوریک و اسید نیتریک عوامل اصلی تعیین کننده میزان اسیدی بودن آب باران هستند، چرا که در یک فاز آبی به صورت یونهای نیترات و سولفات در می‌آیند و چنین یونهایی به آب باران خاصیت اسیدی می‌بخشند.
پیامدهای باران اسیدی
باران اسیدی باعث از بین رفتن بناها و آثار تاریخی بخصوص در ساختمان‌هایی که از سنگ مرمر یا آهک ساخته شده باشند، میشود.
باران اسیدی میزان حاصلخیزی خاک را کاهش می‌دهد و حتی ممکن است مواد سمی را وارد خاک‌ها کند .
باران اسیدی موجب نابودی درختان و کاهش مقاومت آنها بخصوص در برابر سرما میشود
.
آلودگی ناشی از باران های اسیدی
اسیدی می تواند با از بین بردن جانوران ضعیفی مانند پلانکتون ها و بی مهرگان و گیاهان بر زنجیره ی غذایی جانداران تأثیر گذارد . البته خاک زمین تا حدی خاصیت بازی داشته و می تواند مقداری از اسید حل شده در خود را خنثی کند ، اما این مقدار معمولاً برای باران های اسیدی جوابگو نیست .
شاید بتوان گفت که جنگل ها بیشتر از دیگر اکوسیستم ها در معرض خطر باران های اسیدی هستند . به این دلیل که باران های اسیدی به راحتی با از بین بردن برگ درختان و گیاهان به طور مستقیم در اکوسیستم جنگل تأثیر می گذارد و به تدریج آن را نابود می کند . همچنین جنگلهایی که در ارتفاع های بلند از سطح دریا قرار دارند ، در تماس با بخار اسید ( ابر اسیدی ) از بین می روند . باران های اسیدی حتی با حل کردن مواد معدنی و فلزات به تخریب ساختمان ها در شهرها کمک می کنند و حتی می توانند باعث از بین رفتن رنگ اتومبیل ها و حتی ضعیف شدن بدنه آنها در برابر ضربه شوند . ( البته با رنگ کردن مکرر اتومبیل می توان از آن جلوگیری کرد ! ) همانطور که گفته شد باران اسیدی زیان های زیادی را در برخواهد داشت ، این در حالی است که شما براحتی زیر باران های اسیدی راه می روید بدون اینکه احساسی از اسیدی بودن آن داشته باشید . باران های اسیدی شاید به طور مستقیم به انسان تأثیر نگذارد ( انسان حتی می تواند در استخری اسیدی با pH 5.0 شنا کند بدون اینکه آسیبی ببیند ) ولی با از بین بردن دیگر اکوسیستم ها حتماً خود انسان است که در آخر زیان می بیند .
دید کلی
در چند دهه اخیر میزان اسیدیته آب باران ، در بسیاری از نقاط کره زمین افزایش یافته و به همین خاطر اصطلاح باران اسیدی رایج شده است. برای شناخت این پدیده سوالات زیادی مطرح گردیده است که به عنوان مثال می‌توان به این موارد اشاره کرد: چه عناصری باعث تغییر طبیعی باران می‌شوند؟ منشا این عناصر چیست؟ این پدیده در کجا رخ می‌دهد؟
معمولا نزولات جوی به علت حل شدن دی‌اکسید کربن هوا در آن و تشکیل اسید کربنیک بطور ملایم اسیدی هستند و PH باران طبیعی آلوده نشده حدود 5.6 می‌باشد. پس نزولاتی که به مقدار ملاحظه‌ای قدرت اسیدی بیشتری داشته باشند و PH آنها کمتر از 5 باشد، باران اسیدی تلقی می‌شوند.
pH باران های اسیدی
دانشمندان مقدار خاصیت اسیدی یک ماده را با استفاده از مقیاسی به نام pH بیان می کنند . در این مقیاس که بر مبنای مقدار یون هیدروژن محلول در ماده بیان می شود ، هرچه مقدار آن کمتر باشد خاصیت اسیدی ماده بیشتر می شود که برای قوی ترین اسید عدد 0 ( تزدیک 0 ) و برای قویتیرین باز عدد 14 ( نزدیک 14 ) و برای آب خالص عدد 7 نسبت داده می شود . pH باران های اسیدی در حدود 5.0 و یا کمتر از آن است . این در حالی است که pH باران های معمولی نزدیک 5.6 است و آن به این علت است که گاهی بخار آب با گازهایی از قبیل کربن دی اکسید واکنش داده و اسید خفیفی مانند کربنیک اسید را ایجاد می کند
تاثیر روی اکوسیستم آبی
دریاچه های اسیدی شده به علت شسته شدن سنگها بوسیله یون هیدروژن دارای غلظتهای بالای آلومینیوم هستند. قدرت اسیدی بالا و غلظتهای بالای آلومینیوم عامل اصلی کاهش جمعیت ماهیهاست. ترکیب زیست شناختی دریاچه‌های اسیدی شده به شدت دچار تغییر میشود و تکثیر ماهیها در آبهای دارای قدرت اسیدی بالا کاهش می‌یابد. وقتی PH خیلی پایین‌تر از 5 باشد، گونه‌های اندکی زنده مانده و تولید مثل می‌کنند. آب دریاچه‌های اسیدی شده اغلب زلال و شفاف می‌باشد و این به علت از بین رفتن زندگی گیاهی و جانوری این دریاچه‌ها می‌باشد.