خلاصه
این مقاله تاریخچه جاوا و کاربردهای جاوا در اینترنت را شرح می دهد. جاوا یک زبان برنامه نویسی است که با استفاده از آن می توان برنامه های متنوعی را نوشت.بیشترین کاربرد جاوا در ایجاد اپلت هایی است که در کاوشگرهای وب قابل مشاهده هستند.
قدرت جاوا در سادگی و استقال از آن از بستر سخت افزاری (چه در فایل منبع برنامه و چه در کد باینری آن) است. با جاوا می توان برنامه هایی را هم نوشت کهبدون جستجوگرهای وب نیز قابل اجرا باشند.
جاوا به سرعت به سمت استاندارد شدن در اینترنت پیش می رود و اکثر مرورگرهای وب نظیرnavigator، netscape، internet wxplorer، applet viewr جاوا را پشتیبانی می نمایند و در آینده به عنوان جزئی از سیستم های عامل در خواهد آمد.
تاریخچه زبان جاوا(Java)
جاوا در سال 1991 میلادی در شرکت sun microsystem و توسط جمعی از مهندسان مدیران این شرکت به وجود آمد[1] این شرکت در آغاز راه تبدیل شدن به بزرگترین تولید کننده ایستگاه های کاری یونیکس بود. عامل عمده موفقیت سان کارهای پیشتازانه اش در ایجاد شبکه های باز بود و در این زمینه هیچ کس به پای آن نمی رسید.(شکل 1.پایگاه وب شرکت سان را نشان می دهد)
یکی از زمینه های مورد توجه شرکت سان بازار لوازم الکترونیکی بود و در این راستا پروژه Green به وجود آمد تا برای این بازر نرم افزار پیشرفته ای خلق کند. مهندسان شان توجه خود را به میکرو پروسسورهایی معطوف کردند که دارای قابلیت استفاده در این گونه سیستم ها باشند. اگر این پروژه می خواست موفق باشد باید کاری می رکد تا سیستم مزبور بتواند به راحتی به بسترهای سخت افزاری مختلف منتقل شود. آنها پروژه Green را بر روی کامپایلر C++ انجام دادند ولی بزودی نارسایی C++ در این زمینه خودرا نشان داد. در این زمان یکی از مهندسان شرکت sun به نام جیمز گاسلینگ (James Gosling) شروع به بسط زبان C++ نمود. آمده سازی اولین نسخه این زبان 18 ماه طول کشید، این زبان ابتدا oak نامیده شد اما بعداًدر سال 1995 نام آن به "Java" تغییر یافت.
بنابراین جاوا از ویرانه های یک پروژه شکست خورده (پروژه Green) سر برآورد. بعدها گروهی که در پروژه Green کار کرده بودند شرکت جاوا سافت (Java soft) را بنیان کردند.
جالب توجه این است که انگیزه اولیه ابداع جاوا، اینترنت نبوده است، بلکه انگیزه اولیه آن نیاز به یک زبان مستقل از محیط زیربنایی (platform-independent) بود کهبتواند نرم افزارهایی تولید نماید که قابلیت کاربرد در وسائل مصرف الکترونیکی مختلف نظیر اجاقهای مایکروویو و کنترل از راه دور را داشته باشد.
همچنین از آنجائیکه در آن زمان، زبانهای C++/C بسیار رایج بودند و تنها مشکل C++/c این است که آنها برای کامپایل شدن روی یک هدف مشخص طراحی می شوند. و اگرچه می توان یک برنامه C++ را برای هر نوع CPU کامپایل نمود،اما برای این کار نیاز به یک کامپایلر کامل C++ برای آن نوع cpu وجود دارد. و از آنجا که تولید کامپایلرها بسیاز پر هزینه وزمان بر است.برای رفع این مشکل نیاز به یک راه حل کم هزینه و کاراتر وجود داشت. در تلاش برای حل این مشکل بود که gosling وهمکارانش کار روی یک زبان قابل حمل (portable) و مستقل از محیط زیر بنایی (platform-independent) را شروع کردند تا بتوانند کدهایی ایجاد نمایند که روی انواع cpu و تحت محیط های مختلف اجرا شود. این تلاش منجر به تولد زبان جاوا شد.
اهمیت جاوا
مهمترین ویژگی جاوا این است که اساساً شیء گرا است.اولین ادعای oop
(object-oriented programming) توانایی استفاده مجدد از کد است. با این ویژگی یک برنامه نویس می تواند سیستمی برنامه بنویسد که هرگز با آن کار نکرده است.
این ویژگی اصلی تریم علت توفیق جاوا در اینترنت است. دلیل این امر ساده است. جاوا سبب گسترش فضای حرکت اشیاء به طور آزادانه در فضای الکترونیکی میشود.(در یک شبکه، دو نوع طبقه بندی وسیع از اشیاء در حال انتقال بین سرویس دهنده و رایانه شخصی وجود دارد. اطلاعات غیر فعال (passive) وبرنامه های فعال (active) و پویا (dynamic).به طور مثال وقتی که email خود را مرور می کنید در حال بررسی داده های غیر فعال هستید. حتی هنگامیکه یک برنامه را گرفته وبارگذاری می کنید مادامیکه از آن برنامه استفاده نکنید کدهای برنامه به عنوان داده های غیر فهعال هستند. اما نوع دوم اشیایی که امکان انتقال به رایانه شخصی شما را دارند، برنامه های پویا و خود اجرا هستند. چنین برنامه ای اگرچه توسط سرویس دهنده ارائه و انتقال می یابد. اما یک عامل فعال روی رایانه سرویس گیرنده است. به طور مثال سرویس دهنده قادر است برنامه ای را به وجود آورد که اطلاعات و داده های ارسالی توسط سرویس دهنده را نمایش دهد. قبل از جاوا، فضای الکترونیکی شامل فقط نیمی از ورودیهای بود که اکنون وجود دارند. جاوا درها را برای یک شکل جدید از برنامه‌ها با استفاده از ریز برنامه (applets) باز نمود.
ریز برنامه ها (applets)
از جاوا برای تولید دو نوع برنامه می توان استفاده نمود: برنامه های کاربردی (application) و ریز برنامه ها (applets)
یک برنامه کاربردی برنامه است که روی کامپیوتر شخصی وتحت یک سیستم عامل اجرا می شود و بدین ترتیب یک برنامه کاربردی جاوا مشابه برنامه های ایجاد شده توسط C++ خواهد بود.
یک ریزبرنامه (applet) یک برنامه کاربردی است که برای انتقال و حرکت روی اینترنت و اجرا توسط یک مرورگر قابل انطباق با جاوا طراحی شده است.یک ریز برنامه در حقیقت یک برنامه ظریف جاوا است که به طور پویا در سراسر اینترنت قابل بارگذاری باشد، مثل یک تصویر، یک فایل صوتی یا یک قطعه ویدئویی. تفاوت اصلی در این است که یکبرنامه کاربردی هوشمند است وشباهتی با یک تصویر متحرک یا فایل رسانه ای ندارد. applet به عبارت دیکر برنامه است که قادر به عکس العمل در برابر ورودی کاربر و ایجاد تغییرات پویاست. ریز برنامه های جاوا قادرند دو مشکل
اصلی یعنی امنیت وقابلیت محل را برطرف کنند.