مراتع یک منطقه از جهان هستند که برای کشاورزی مناسب نیستند
به دلیل محدودیتهای فیزیکی: بارندگی نامنظم و کم، زمینهای ناهموار زهکشی کم و دمای سرد.(1)
آنها یک منبع مهم علوفه برای حیوانات اهلی و خانگی هستند، به خوبی یک منبع تولید چوب،آب و طبیعت وحشی می باشند. (2و3)
درحدود 47 درصد از سطح خشکی زمین رده بندی شده به عنوان مراتع و برآوردشده که 385 میلیون هکتاراز منابع درایالات متحده قراردارد و درحدود کمتر از آن مراتع جنگلی میباشد. (4و5)
انتشار (توزیع):
مراتع درایالات متحده درجدول 1-15 نشان داده شده، مدیریت اراضی مرتعی (چراگاه های مرتعی) معمولاً برای فعالیت دامپروری درایالات متحده غربی باید تهیه کنند. درزمینهای سنددار و همچنین علوفه خشک تولید کمتر و دامها درزمستان از آن استفاده می کنند و علاوه براین مرتع اجاره می کنند، برای چرای دامها در تابستان، چراگاه تابستانی درسرزمین فدرال تنظیم می شود به وسیله یک مجوز (پروانه) کنترل می شود.
(جداول در فایل اصلی موجود است)
دراین مجوز چراگاه نام استفاده کننده از محدوده چراگاه، تعدادمشخص دام،و تاریخ ورود و خروج آنها درطول تابستان عنوان می شود. زمانیکه حیوانات می توانند در چراگاه حاضر باشند مشخص و ثابت نیست. بسیاری ازفعالیتهای حیوانات اهلی درایالات متحده غربی به شدت وابسته است به علوفه تولید شده درجنگل به عنوان بخشی از چراگاه درسال در Colorado.
برای مثال حدود 45 تا 50 درصد از علوفه تابستانی استفاده شده به وسیله دامها مرتباً ازجنگل های ملی و همگانی می باشد. میزان چرای دام در جنگلهای ملی افزایش پیدا کرد دائماً تا سالهای 1915.
میزان (تعداد) رو به افزایش دامها، دوره (فصل) طولانی استفاده و( افزایش زیاد درطول جنگ) باعث شد که توان تولید بیشتر مراتع جنگلی کاهش پیدا کند.
این وخامت (کاهش کیفیت) درمراتع باعث می شود هم یک کاهش درمیزان چرای دامها درجنگل و یک تغییر در روش (رفتار) چریدن دامهاسیستمهای چراگاه اختصاصی که دوره های منظم چرایی را مکرراً تأمین می کند و نیاز برای چراگاه دیگررا به تأخیر می اندازد.
Deferred-rotation و rest-rotation چراگاهها درسیستم چراگاه متداول هستند که استفاده می شوند در مراتع جنگلی درشرایط Deferred (مرحله تأخیر – چرخش عقب افتاده) مرحله عقب افتادن چرا دریک قسمت از مرتع به عقب می افتد (به تعویق می افتد) تا بعد ازاینکه بیشتر گیاهان مرتعی مهم دانه تولید کنند. با چرخش این تأخیر بیشتر از یک دوره درسال چراگاهها ی دیگر مرتب از این تأخیر استفاده می کنند تا همه چراگاهها تأخیر درچرا را داشته باشند وقتیکه به نتیجه رسید دوره چرا (چریدن) تکرار می شود، مرحله استراحت چرا، یک بخش از مراتع هستند که استراحت کردند (بدون استفاده بودند) برای یک سال کامل – مراتعی که چرا در آنها به تأخیر افتاده بود یک قسمت از سیستم چراگاهی درحال استراحت هستند.
دوره های استراحت و تأخیربرنامه ریزی شده هستند که به گیاهان فرصت می دهند به شدت رشد کنند، دانه تولید کنند و گیاه چه های جدیدی ایجاد کنند.
اهداف و ویژگیهای سیستم های چرا به طور وسیعی بررسی شده است.
سومین سیستم چرا، چرای کوتاه مدت که محبوبیت بسیاری به دست آورده درقسمتهای زیادی از ایالات متحده این سیستم در تعدادزیادی از چراگاهها به کارگرفته می شود (به صورت پیاپی و مرتب) 20 یابیشتر و دوره های کوتاه چرایی درهرچراگاه انجام می شود (معمولاً دوروز تا دو هفته) .
یک دامداری فشرده به این سیستم نیاز دارد به خاطر تراکم بالای دامهایش، به طوریکه تعدادزیادی دام درهر قسمت ومنطقه زمین قرار دارد. انواع اصلی جنگلها برای چرای دامها درایالات متحده شامل کاج (Pomderosapine) سرو کوهی (Pinon-janipef) صنوبر (Aspem) و به طور موقت مراتع کوهستانی و نواحی کنار رودخانه (سواحل) نواحی ساحلی میباشد.
مراتع جنگلی:
( محدوده) مراتع کاج (Pomderosapine) وسیع ترین مراتع جنگلی درغرب ایالات متحده (ایالات متحده غربی) میباشند. آنها بسیاری از قسمتهای ارتفاعات پائین تر کوهستانها و تپه ها و دامنه هارا اشغال کرده اند.( پوشانده اند) . اما درکنار سایر گونه های درختی درارتفاعات متوسط قرار گرفتند.
این نوع وابسته است بایک زیراشکوب از bunch grasses و درختچه ها (بوته ها) . ارزشش و اهمیتش به عنوان مرتع بالاتر است از هرکدام از انواع مراتع جنگلی دیگر.
این محدوده ها (قسمتها) معمولاً عمل میکنند به عنوان مراتع تابستانی برای گاوها و مراتع پائیزی و بهاری برای گوسفندان (دامهایی) که حرکت می کنند به مراتع بلندتردرطول تابستان.
هردوسیستم چرایی دوره استراحت (rest-rotation) و دوره تعویق (Deferred-rotation) تکرارمیشوند به نفع (سود) این مراتع جنگلی.
(Pinon-janipef):
مراتع کاج، سرو کوهی، یک جنگل تشکیل شده (مرکب) از درختان کوچک میباشد که معمولاً کمتر از 45 متر ارتفاع دارند. و همه درمحیطهای باز و هم متراکم و انبوه رشد می کنند. این مراتع (محدوده)در Pinon-janipef قراردارند (واقع شدند) بین جنگل (Pomderosapine) و بوته های بیابانی و چمنزارهاو مراتع.
وضعیت های مناسب چراگاهی درمجاورت آب و درتندی شیب های همجوار با ناحیه چمن زار می باشند که اغلب باعث تمرکز زیاد چارپایان و حیات وحش دراین نواحی می شوند.این توزیع ناهموار از چرای حیوانات میتوان نتایج مخرب دراین چمن زار درپی داشته باشد. مدیریت ناحیه ای مؤثرکه زندگی حیوانات اهلی را طراحی و بهبود می بخشد شامل توسعه آب مناطق نمکی و بیرون کردن گله های از چمن زارها میباشد. وقتی که چمن زارها به اندازه کافی بزرگ باشند از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه است که ما آنهارا از زمینهای بلند جدا کنیم و از آنها محافظت کنیم تا مطمئن شویم که بهره برداری درست از علفزارها انجام می گیرد.
سیستم چرا گاهی که برای زمینهای بلند توسعه پیدا کرد معمولاً غیرمؤثر بوده در بهبودی دادن و یا بهتر کردن وضعیت چراگاه های خزون چرعلت اصلی این عدم موفقیت این بود که آنها درکم کردن تمرکز چارپایان دراین نواحی ناتوان بودند.
Rapayian Zory: نواحی هستند نزدیک نهرها، دریاچه ها، و نواحی مرطوب که جمعیت گیاهیش به طور برجسته (انعطاف پذیر) یا تأثیرپذیرند با رابطه شان با آب که تخمین زده می شود حدود 2-0.5 درصد نواحی غربی را اشغال کرده باشند (پوشانده باشند) اگرچه پوشش گیاهی به طور متناسب درنواحی آبخیز تشکیل شده ولی اهمیت آن درفراهم کردن نواحی برای چریدن چارپایان و ماهیان (آبزیان) و محل سکونت برای حیات وحش است و شانس ایجاد مجددآن کم میباشد.
منابع اکوسیستم ساحلی سالم درشرق درحال ناپدید شدن می باشد. مخصوصاً زمینهای بایر و نسبتاً کم آب. تخمین یا برآورد شده که آمریکا بین 70تا90 درصد از منابع بومی ساحلی را از دست داده و صدمات بدی به به آن وارد شده است.در 1977 کمیته مدیریت زمین U.S.D.I نتیجه گرفت که 83 درصد از زمینهای تحت کنترل این کمیته در وضعیت رضایت بخشی نیستند و احتیاج به مدیریت بهبود دارند علت اصلی این خرابی ها فراوانی چارپایان وچرا، ساختمان سازی و جاده سازی و فعالیتهای مخرب بشری میباشد. تعداد زیادی از پوشش گیاهی ساحلی در فرآیند گیاهی (رشد) نادیده گرفته می شوند به خاطر وسعت کمشان که آنها را نواحی قربانی قرارداده است.
گله های گاو اغلب دراین قسمت متمرکز میشوند و گیاهان زیادی را به صورت فراوان می خورند البته نسبت به مناطق مجاور این چرای زیاد چهارپایان قدرت گیاهان را کاهش داده و تولیدات را نیز کم کرده است و موقعیت گیاهان را نیز تغییر داده است. مطالعات زیادی حاکی از این است که اثرات زیان آورسنگینی ازچرای چارپایان دربازسازی پوشش جنگلی و خرابی های بعدی که در محیط زندگی آبزیان دارد اکوسیستم ساحلی بحرانی ترین ناحیه برای گیاهان چند منظوره است و به عنوان مهمترین مبحث مدیریتی پیشنهاد میشود. تکنیکهای مدیریتی این ناحیه شامل:
بهبود بخشیدن توزیع و انتشار چهارپایان که افزایش می دهد استفاده حیوانات را از نواحی بلند و کاهش می دهد تمرکز آنها را در پوشش ساحلی.
نگهداری مقدارکمی از باقی مانده های پوشش گیاهی برای کمک به حفظ گیاهان و کاهش چرای درخت بید و سایر گیاهان چوبی.
ابزارهای مخصوص سیستم چریدن برای ایجاد وقفه برای استراجت چراگاه، تغییر نوع و طبقه بندی حیوانات چراگاه های پوشش ساحلی.
گوسفندها به طور کلی از حیوانات چراگاههای پوشش گیاهی ساحلی هستند که آسیب کمتری نسبت به گله گاو به آن می زنند چرا که آنها به راحتی کنترل می شوندو میتوانند به طور رمه ای از آنجا دور شوند.
اداره کردن این پوشش گیاهی به صورت یک چراگاه با استفاده خاص که این افزایش می دهد انعطاف پذیری عملکرد را در تنظیم سطح چرای این پوشش گیاهی و اجازه چرا می دهد تا قبل از آخرین خرابی.
به استثنای نواحیی از چرای دامها، پوشش های ساحلی معمولاً خیلی جهنده هستند و7-5 سال بعد از خروج چهارپایان از آن منطقه بهبود می یابند.
ساختارهای in-stream، این ساختارمعمولاً خیلی گران است ولی به طورمعمول دربهبود بخشیدن به وضعیت پوشش ساحلی در مواقعی که با تغییرات مدیریت چرا همخوانی داشته، موفق بوده است.
کیفیت آب اراضی مرتعی:
مهمترین اثرزیان آور مدیریت نامناسب کیفیت آب، فرسایش خاک و به جای ماندن رسوبات بعدی می باشد، پوشش گیاهی و مشخصات خاک مشخص میکند (تعریف میکند) نسبت تصفیه آب باران و مقدار جریان نهرها را جاری میشود و درزمینهای چراگاهها پوشش گیاهی اصلی ترین عامل درکنترل جریان آب و فرسایش زمینهای کشاورزی وزنهای مرتعی می باشد، چرای چهارپایان ممکن است دگرگون کند تصفیه طبیعی جریان آب را یا کاهش پوشش گیاهی با کاهش وپراکندگی لاشبرگها و متراکم کردن خاک به وسیله پایمال شدن.
این تغییرات مشخص میشود یا تعریف میشود با اقلیم یا آب و هوا، پوشش گیاهی، حیوانات که می چرند و جغرافیای گیاهی.