تحقیق مقاله تاریخچه و وجه تسمیه واژه وندالیسم

وندالیسم  مشتق از واژه وندال  است. وندال نام قومی از اقوام ژرمن اسلاو به شمار می رفت که در قرن پنجم میلادی در سزمین های واقع در میان دو رودخانه اودر و ویستول زندگی می کردند. آنان مردمانی جنگجو، خونخوار و مهاجم بودند که به کرات به نواحی و سرزمین های اطراف قملرو خود تخطی و تجاوز کرده به تخریب و تاراج مناطق و آبادی های متصرفه می پرداختند روحیه ویران گرانه قوم وندال سبب گردیده است که در مباحث آسیب شناسی کلیه رفتارهای بزهکارانه ای که به منظور تخریب آگاهانه اموال، اشیاء و متعلقات عمومی و نیز تخریب و نابودی آثار هنری و دشمنی با علم و صنعت و آثار تمدن صورت می گیرد به گونه ای به وندالیسم منتسب گردد. قدمت وندالیسم به قدمت شهر نشینی است...؛ هرچند در ادوار گذشته چندان به عنوان یک معضل شهری مورد توجه نبود ولی در شهرهای بزرگ امروزی اثرات مستقیم (زیانهای مادی) و غیر مستقیم (احساس ناامنی، آلودگی بصری و...) آن بر کیفیت زیست محیطی شهروندان را نمی‌توان نادیده انگاشت.

تفاوت وندال و وندالیسم

در اغلب تعاریف ارایه شده در باب مفهوم وندالیسم در مباحث انحرافات و آسیب های اجتماعی، محققین و صاحب نظران از آن به عنوان رفتار معطوف به تخریب و خرابکاری اموال، تأسیسات و متعلقات عمومی نام برده اند.پاتریس ژانورن آن را «نوعی روحیه بیمارگونه» تعریف می کند «که به تخریب تأسیسات عمومی نظیر تلفن های عمومی، صندلی اتوبوس های شهری، مترو و ترن های مسافربری و باجه های پست و تلگراف و نظایر آن تمایل دارد».وندالیسم، در این معنی، از بلاهای جوامع امروزی است که در گذشته دیده نشده است. «وندال های کهن »، در هجوم های وحشیانه خود، چیزی را ویران می کردند که خود نساخته بودند، اما «وندان های مدرن »، چیزی را نابود می سازند که از آن جامعه خودشان است.وندالیسم به معنای تخریب کنترل نشده اشیای و آثار فرهنگی باارزش یا اموال عمومی است که یک ناهنجاری اجتماعی به حساب می‌آید و دلایل متعددی برای آن عنوان می‌کنند. وندالیسم را در زمره انحرافات و بزهکاری‌های جوامع جدید دسته بندی می‌کنند و آن را عکس العملی خصمانه و واکنشی کینه توزانه نسبت به برخی از فشارها، تحمیلات، ناملایمات، اجحاف‌ها و شکست‌ها تحلیل می‌کنند.وندالیسم هرگونه تخریب ارادی اموال عمومی، سازمان شهری، تاسیسات اجتماعی و آثار هنری است که به صورت فردی یا گروهی و هدفدار و غیرهدفدار انجام می‌شود و از اختلالات رفتاری و تربیتی، عقده‌های اجتماعی، نارضایتی طبقاتی و ... ناشی می‌شود.  وجه مشترک همه تعاریف وندالیسم در کارکرد منفی این پدیده و مذموم بودن آن در همه فرهنگ‌هاست و این نکوهیده بودن به حدی می‌رسد که برخی صاحب‌نظران، وندال‌ها را دشمنان آشکار جامعه و عمل آنها را نهایت گستاخی در رفتارها و تلقی‌ها دانسته‌اند.وندال ها در عین حال در یک گروه سنی معین واقع اند و وندالیسم، خاص گروه سنی معینی است. بر اساس تحقیقات انجام شده، کودکان، نوجوانان و جوانان بین سنین 10تا۲۵سال بیش از دیگر گروه های سنی به وندالیسم روی می آورند. همچنین موارد وندالیسم در مناطق شهری به مراتب بیش از مناطق روستایی است. در شهرها به علت تراکم جمعیتی، تراکم اخلاقی، وجود پاره فرهنگ های مختلف، تشتت ارزش ها، رقابت فردگرایی و تضعیف روحی جمعی بیش از مناطق روستایی مشهود است. از سوی دیگر غالب وندال ها مجرد و از نظر تحصیلی ناموفق اند. اغلب آنها با سرخوردگی ها، شکست ها و ناکامی های مختلفی در زمینه های تحصیلی، حرفه ای، مالی، اجتماعی و خانوادگی مواجه بوده، دارای نوعی شخصیت پرخاشگر، بی ثبات، ضدجامعه، نامطمئن، کینه جو، ناآرام، کنجکاو، انتقام جو، ناشکیبا و در عین حال مأیوس اند. آنان متعلق به خانواده های ازهم پاشیده و دارای مناسبات و روابط خانوادگی نامطلوب با تجارب ناموفق از فرآیندهای جامعه پذیری و فرهنگ پذیری اند.

 وندان ووندالیسم

وندالیسم رامی توان بمثابه یک آسیب یا درد اجتماعی تلقی کرد. کلارک ، هوبر ، ویلکینسن  و گلداستون  وندالیسم را چون سایر انحرافات اجتماعی ناشی از ناسازگاریهای حاکم بر روابط فرد و جامعه، تضعیف و فروپاشی آتوریته اخلاقی در تنظیم روابط بین افراد، تزلزل نهادهای جامعه در انتقال ارزش های اجتماعی، سلطه شرایط آنومیک  بر جامعه و واکنش و عکس العمل خصمانه و خشن برخی افراد به تحمیلات و شرایط نامطبوع، نامطلوب و غیرعادلانه بیرونی می دانند. میلز  وندالیسم و سایر اشکال کجرفتاری را معلول دگرگونی ساختی  در جامعه می داند. بزعم او کشاکش میان اخلاق، رسوم، ارزش ها و منافع گروه های اجتماعی زمینه را برای پیدایی انواع صور بزهکاری، کجرفتاری و یا آسیب اجتماعی فراهم می سازد. زمانی که یک نظام اخلاقی مورد تغییر و یا تهدید قرار گیرد، افرادی که نظام اخلاقی موجود حافظ منافع آنهاست در ممانعت از تضعیف و یا تغییر آن کوشا می شوند. در مقابل گروه دیگری خواستار دگرگونی و فروپاشی آن می گردند. درنتیجه بین دو گروه اجتماعی متعارض و متضاد برخورد و ستیزه درمی گیرد و زمینه مساعدی برای پیدایش آسیب های اجتماعی خاصی فراهم می شود.