تحقیق مقاله فتنه شناسی از دیدگاه نهج البلاغه

موضوع مورد بحث، بررسی معانی و مصادیق فتنه در قرآن و نهج البلاغه است.واژه فتنه دارای معانی و وجوه مختلفی می باشد که در اصل، به معنی آزمودن بوده برای اینکه خالص آن از چیزهای دیگر جدا گردد. فتنه دارای دو چهره است، آنجا که به خدای سبحان نسبت دارد از روی حکمت و مصلحت بوده، موجب تکامل و سعادت فرد و جامعه می شود و سیمای حقیقی افراد مشخص می گردد. آفرینش جهان و نحوه خلقت آدمی به گونه ای است که همواره با عوامل مختلفی مانند مشقت، گرسنگی، ترس، فقر و غنا و نعمتها و ... تحت آزمایشات قرار می گیرد و هیچ انسانی از اصل سنت فتنه در امان نمی باشد. خدای سبحان وقایعی همچون قربانی کردن اسماییل را فتنه نامیده و می فرماید:«ان هذا لهو البلاء المبین» و در این امتحان میزان بندگی و عبودیت ابراهیم(ع) را به نمایش می گذارد و در جای دیگر اموال و اولاد را مطرح نموده و می فرماید«انما اموالکم و اولادکم فتنه» خداوند به مسلمانان هشدار می دهد که مراقب باشید علاقه به اولاد و منافع زود گذر دنیا باعث نشود که حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام بشمارید و بدانید که اموال و اولاد وسیله آزمایش شما هستند . از نمونه های دیگری همچون فتنه فرعون و قوم لوط و جریان گمراه شدن بنی اسرائیل بوسیله سامری نام برده که در این خصوص حضرت موسی(ع) با عبارت«ان هی الا فتنتک»(این نیست جز امتحان از تو) بیان نمودند که هلاک کردن همراهان من یکی از موارد امتحان عمومی توست، که بندگان خود را با آن می آزمائیم تا هر که گمراه شدنی است گمراه شده و هر که هدایت شدنی است هدایت شود. فتنه ها آنجا که به غیر خدا نسبت می یابد، فاعل آن انسان و یا شیطان است که زمینه گمراهی و شقاوت را هموار کرده و موجب ضلال و انحراف از صراط مستقیم و خروج از دین می شود. امام علی علیه السلام اشاره ای به ابزار و وسایل فتنه نموده و عناصری همچون دنیا، تفرقه و جدایی، رزایل اخلاقی، شیطان را از عوامل بوجود آوردنده فتنه در جامعه می داند حضرت ریشه همه فتنه ها را پیروی از خواسته های نفسانی و احکام دروغین و بدعت آمیز دانسته که در آنها حکم خدا مخالفت می شود و می فرماید:«انما بدع وقوع الفتن اهواک تتبع واحکام تبتدع» و نجات از مضّلات فتنه را پناه بردن به خدا و خود را به او سپردن، تمسک به اهل بیت علیه السلام دانسته و می فرمایند:«ایها الناس شقوا امواج الفتن بسفن النجاه»(ای مردم موجهای فتنه را با کشتی های نجات و تمسک به قرآن و اهل بیت علیه السلام بشکافید). اولین نجات یافتگان فتنه و آشوبهای حکومت خودکامه بنی امیه و سران سقیفه، یگانه دختر پیامبر(ص) و همسر گرامی اش علی علیه السلام، امام حسن و امام حسین علیه السلام و سایر خاندان نبوت بودند و انصاف آن است که سران سقیفه را به باد انتقاد گرفته و مظلومیت و حقانیت امام علی و زهرای اطهر و سایر اهل بیت علیه السلام را باور کنیم زیرا حوادث تلخ و ناگواری پس از رحلت پیامبر اسلام دامنگیر جامعه شد و مصیبت های جانسوزی بر اهل بیت رسول گرامی اسلام وارد شد و با غضب کردن حقوق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی زهرای اطهر و دست برداشتن از اسلام و ولایت و رهبری اهل بیت و شکستن پیمان روزغدیر، جایگزین کردن حکومت بشری و خودکامگی بجای حکومت الهی، و تبدیل تغییر احکام الهی منع نقل و نوشتن حدیث پیامبر(ص) و جداسازی قرآن از شرح و تفسیر پیامبر و سوزاندن مصحفها عقده ها را گشودند اما علی علیه السلام همچون کوهی استوار باطل را رسوا ساخت، حق را اثبات نمود و بر زمان شناساند.

بخش اعظم زندگانی امیرالمؤمنین در ستیز و رویارویی با «فتنه ها» سپری گردید. از

این رو شناخت فتنه و کشف معیارهای حق و باطل در کشاکش بروز فتنه ها اهمیتی ویژه می یابد. چنانچه پیداست آن امام همام نیز سعی فراوانی در تبیین مشکله فتنه نموده است و هموست که فریاد برآورده است:

«من چشم فتنه را کور کردم، در حالی که احدی جراءت چنین کاری را نداشت.»1

حضرت درطول مدت زمامداری خود با فتنه ناکثین، قاسطین و مارقین مبارزه کرد و به یقین کسی که فتنه ها را با جان خود لمس کرده است خصایص و ابعاد فتنه را بهتر و عینی ترمی تواند بیان کند و به درمان آن بپردازد.

عاملی که فتنه جویان را در عمل سخیف خود جری می سازد،ایجاد شک و تردید در میان عوام و گاهی، خواص است،

در صورتی که اگر جوانب فتنه، قبل از وقوع توسط عالمان آگاه، تبیین گردد و این تبیین به آگاهی و بیداری جوامع بیانجامد، فتنه جویان، راهی برای نفوذ در قلوب مردم نخواهند یافت و وقتی چنین شد فتنه جو به سوراخی خواهد خزید وتوان هرگونه حرکتی از او سلب خواهد شد.

فتنه» چیست و منظور از این تعبیر که بارها در قرآن و نهجالبلاغه و احادیث آمده است چه حقیقتی میباشد؟

اصل فتنه در لغت به معنای سوزانیدن در آتش است و معانی دیگر و استفادههای گوناگون آن همه به آن بازگشت میکند، مانند امتحان و اختیار، گمراهی و گناه، فضیحت و عذاب و آشوب و اختلاف.

در قرآن و نهج البلاغه از دو نوع فتنه سخن به میان آمده است:

به معنای امتحان الهی یا کیفری که خداوند به گنهکاران میدهد،

به معنی آشوب و طغیان و ایجاد اختلال در نظم و ثبات جامعه که به وسیله قدرتطلبان و آشوبگران به وجود میآید.

فتنه به معنای اول کار خداوند است و آثار تربیتی دارد و افراد را به تلاش و کوشش و اصلاح حال خود وادار میسازد و این معنا در موارد متعددی از قرآن کریم آمده است

مانند:

احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا و هم لایفتنون و لقد فتنا الذین من قبلهم.1

آیا مردم گمان میکنند که به صرف اینکه بگویند ایمان آوردهایم، به حال خود رهامیشوند و مورد امتحان قرار نمیگیرند؟ همانا امتهای پیشین را هم امتحان کردیم.

و اتقوا فتنه لاتصیبن الذین ظلموا منکم خاصه.2و بترسید از فتنهای که فقط به ظالمان از شما نمیرسد.

فتنه به این معنی شامل نعمت های الهی هم میشود مانند اموال و اولاد که وسیله امتحان و آزمون الهی قرار میگیرند. زیرا همانگونه که پیش از این گفته گاهی خداوند با دادن نعمت بندگان خود را مورد آزمایش قرار میدهد.

1.سوره عنکبوت آیه 1

2.سوره انفال آیه 25

فتنه به معنای دوم نیز که همان آشوبگری و به هم ریختن نظم و آرامش در جامعه است، در قرآن کریم آمده و از آن به عنوان چیزی که بدتر و شدیدتراز آدمکشی است یاد شده و جامعه اسلامی به جنگ با عاملان فتنه فراخوانده شده است :

الفتنه اشد من القتل.1

فتنه سختتر از کشتار است.

و قاتلوهم حتی لاتکون فتنه.2

با آنان بجنگید تا فتنه ای باقی نماند.

امیرالمومنین (ع) در اشاره به این دو نوع فتنه که یکی کار خدا و دیگری کار آشوب گران است، میفرماید:

لایقولن احدکم اللهم انی اعوذبک من الفتنه لانه لیس احد الا و هو مشتمل علی فتنه ولکن من استعاذ فلیستعذ من مضلات الفتن. فان الله سبحانه یقول: «و اعلموا انما

اموالکم و اولادکم فتنه.» و معنی ذلک انه سبحانه یختبر عباده بالاموال و الاولاد.

هیچ یک از شما نگوید خداوندا به تو پناه میبرم از فتنه زیرا هیچ کس

نیست مگر اینکه او را فتنه ای است. کسی که میخواهد به خدا پناه ببرد، از فتنه های گمراهکننده پناه ببرد. زیرا خداوند فرموده:«بدانید که اموال و اولاد شما فتنه

هستند.» و معنای آن این است که خداوند بندگان خود را با اموال و اولاد امتحان

میکند.

بحثهایی که در نهجالبلاغه راجع به فتنه آمده بیشتر ناظر به معنای دوم آن است که به وسیله آشوبگران و فرصتطلبان ایجاد میشود و زمینه را برای سقوط و هلاک جامعه مهیامیسازد.

امیرالمومنین (ع) که خود قربانی فتنههایی شد که پس از رحلت رسولخدا (ص) به وجود آمد، جامعه را از افتادن در مسیر فتنه برحذر میدارد و هشدارهای لازم را میدهد و برای اینکه مردم آگاهی لازم داشته باشند، کیفیت پیدایش فتنه و شگردهای فتنهگران و خطرهای آن برای جامعه و راه مقابله با آن را تذکر میدهد.

چگونه یک فتنه در جامعه پیدا میشود و سبب ناامنی و آشوب و به هم ریختن نظم و قانون و از بین رفتن ارزشهای پذیرفته شده جامعه میگردد؟

به عقیده امام فتنه از هو پرستی ها و قانونشکنیهای جماعتی شروع میشود که برای رسیدنبه هدفهای نامشروع خود، حق و باطل را درهم می آمیزند و فریبکارانه وارد عمل میشوند: