زندگی کودک
به نام خداوند بزرگ
مقدمه :
«شش سال اولیه زندگی کودک سالهای «حساس» هستند زیرا کیزان رشد در این سالها نسبت به مراحل دیگر رشد، سرعت بسیار بیشتری دارد. پرورش کامل استعدادهای کودک، بویژه در این سالها نیاز به محیطی محرک و برانگیزنده دارد. منظور از «محیطی محرک و برانگیزنده» محیطی است که برای کودک فرصتهایی فراهم می آورد تا کودک با آزمایشنها، اشیاء و مکانهای متنوع روبرو شده، کسب تجربه نماید. برای کودک فرصتهایی ایجاد می کند تا کودک با بزرگترها، گروههای دیگر و همردیفان خود مواجه شود و به تعامل معنی دار و غنی با آنها با آنها بپردازد و محیطی است که امنیت عاطفی و حمایتی کودک را تأمین نماید». (کول، 1991، ترجمه مفیدی، 1380)؛
«انسان در تمام مراحل زندگی خود دارای نیازهائی است که بایستی حداقل بطور نسبی برآورده شوند، زیرا که ارضای باعث می گردد انسان روند تکاملی خود را به گونه طبیعی تر سپری کند. کودک در هر یک از مراحل مختلف زندگی خود تا بزرگسالی، نیاز به تحرک جسمی و فعالیت مغزی دارد، که تا حد زیادی می توان آن را بوسیله بازیهای دوران کودکی تأمین نمود.» (کریمی، 1368)؛
گاه والدین دانسته یا ندانسته از بازی، تنها برای آرام کردن خود استفاده می کنند، در صورتی که بازیهای دوران کودکی هم در تکوین شخصیت فردای فرزندنشان مؤثر است، هم اینکه ذهن او را در مورد مسائلی که پیش خواهد آمد، باز می کند و باعث می شود کودک با درک بهتری بسوی زندگی حقیقی که فراتر از بازی ها و رؤیاهای اوست گام بردارد. «کودک در بازیهایش به مسائلی دست پیدا می کند که شاید اگر بارها توسط والدین بر آنها تأکید شود، نمی توان آن ها را هضم و درک کند. در صورتی که اجرای آن ها همراه با همسالانش اثر بیشتری بر وی خواهد گذاشت». (منصور، 1377)؛
کودک بخشی از اوقات خود را شبانه روز صرف بازی می کند، بنابراین با تفریح و سرگرمی، در واقع آمادگی لازم را برای مواجه شدن با زندگی و نارسازگاریهای آن پیدا کرده و در جمع ابعاد نیز تکامل می یابد.
بازی، فرصتهایی را برای کودک فراهم می کند تا او مهارتهای حرکتی درشت و ظرفیتش را رشد دهد و سلامت جسمی اش را تأمین کند. بازی به کودک کمک می کند تا قدرت تخیل و خلاقیت خود را رشد دهد، محیطی را برای کودک مهیا می کند تا به تمرین مهارتهای اجتماعی خود بپردازد. «بازی همچون مفری است که کودک از طریق آن عواطف و هیجانهایش را ابزار می کند، بازی به کودک کمک می کند تا نظامهای ارزشی را درک کند.» (شریدان، ترجمه توکلی، 1382)؛
«بازی فرصت بی همتایی برای بزرگسالان نیز فراهم می کند تا دنیا را از دیدگاه کودک درک کنند، و از آنجا که بازی برای کودکان فعالیتی بسیار لذت بخش است، کودکان را ترغیب می کند تا آرام باشند، حالت دفاعی را که ممکن است داشته باشند کاهش دهند و احساسات خود را بی پرده بیان کنند. بازی همچنین به آنها کمک می کند تا مهارتهای اجتماعی مفیدی بدست آورند و رویکردهای جدید و کارآمد حل مسئله را آزمایش کنند.» (هیوز، ترجمه گنجی، 1384).