تحقیق مقاله اقتصاد در ورزش

اقتصاد در ورزش

اقتصاد درتمام فعالیتها یی که در اجتماع صورت می گیرد نقشی تعیین کننده دارد یکی ازاین فعالیتها  بخش ورزش است جایی که هر کسی با هر سمت و سنی را جذبمی کند نقش اقتصاد در ورزش را می توان به دو قسمت کلان و قسمت خرد تقسیم کرد .

در بخش کلان ، که به نظر من بسیار مهم است ما با نگاهی خاص به مقولۀ ورزش در پی گسترش ورزش همگانی ، ایجاد کردن زیرساختارهای درست و متناسب با هر منطقه ، ایجاد کردن شرایط مناسب برای مشارکت بخش خصوصی در فعالیتهای کلان ورزش و درنهایت جذب سرمایۀ کافی برای اجرایی کردن طرحهایورزشی می باشیم.

کمبود بودجه  سالها است که بخش ورزش را آزار میدهد تا جایی که سهمیۀ ورزشی هر تهرانی بدلیل کمبود فضای ورزشی و رشد جمعیت روز بروز کاهش می یابد .برای توسعۀ این بخش می توان به توانایهای بخش خصوصی حساب کرد و در ازای مشوقهایی که دریافت می کنند دولت را در امر گسترش ورزش و اتمام کردن طرحهایی که بدلیل کمبود بودجه راکد مانده اند همراهی و کمک می کنند.

بارها در تابستان در سایتها ی مختلف عکسهایی ار بچه های مناطق محروم کشور که در جوی آب و یا زمینهای نا مناسب و یا در مکانهایی که در واقع برای ورزش کردن نیست دیده می شوند، واقعأ خجالت آور است کشوری ثروتمند مانند ایران با این همه بودجه که صرف کارهای بی فایده در کشورمی شود، مکانهایی پیدا می شوندکه با کمترین بودجه می توانند به بهتر زندگی کردن گروهی از مردم کمک کنند.در قسمت کلان در ارتباط با برنامه ریزی های صورت گرفته ، در ارتباط با بودجه بندی ، در ارتباط با بازدهی داشتن سرمایه گذاری های صورت گرفته  و این که از نظر اقتصادی آیا اجرای بعضی از طرحها اصلأ توجیه اقتصادی دارند یا نه حرفهای زیادی برای گفتن است که در این پست که باید خلاصه نوشت پرداخته نمی شود ولی با گسترش نفوذ اقتصاددر ورزش مقاله هایی را  در سایتهای معتبر می توان در این ارتباط پیدا کرد.اما در ارتباط با قسمت خرد نقش اقتصاد در ورزش می توانیم با یک مثال شروع بکنیم میان ورزشها مطمئنأ فوتبال محبوب ترین رشته در میان مردم است برای همین کوچک ترین تصمیمی که در این ورزش گرفته می شودپیامدهاییجتماعی ، ورزشی ، فرهنگی دارد و  در اینچند سالۀ اخیرپیامدهای سیاسی هم به آن اضافه شده است.در بسیاری از کشورهای اروپایی بخش بازاریابی یک باشگاه نقش مهمی را ایفا  میکنند و با درآمدزایی است که امکان تقویت یک تیم فراهم می شود برای همین مدیر باشگاه بایدبا برنامۀ درست و جذب تیم اقتصادی قوی منابع مورد نیاز باشگاه را تأمین و هزینه های باشگاه را جبران کند.

با محبوب شدن هر روزۀ فوتبال  و جذب مخاطب بسیار در تمام سنین و مرد و یا زن با هر مقطع تحصیلی  و با رشد جنبۀ تبلیغات در عرضۀ کالا  شرکتهای مختلف در عرصۀ ورزش به عنوان اسپانسر وارد شدند و این روند ادامه یافت تا به امروز که بخش زیادی از هزینه های یک باشگاه وزشی را اسپانسر ورزشی تأمین می کند در مقابل با افزایش تقاضا  خرید برای مصرف کالای تبلیغ شده سود سرشاری وارد شرکتهامی شود.یکی از راههایی که برای ایجاد تغییرات اساسی در ساختار ورزش می توان ایجاد کرد از طریق قبول کردن میزبانی مسابقات مهم در عرصۀ جهانی است .کشوری مانند ما ایران که در آسیا نقش مهمی را دارد هرگز نتوانسته است بدلایل مذهبی میزبان تمام مسابقات باشد برای همین وقتی هر از گاهی فرصتی برای میزبانی نصیب ایران می شود با نداشتن تجربه شاهد هرج و مرج و بی برنامگی هستیم .

مثلأ میزبانی جام جهانی در یک کشور باعث می شود ورزشگاههای جدید ساخته شود و یا ورزشگاههای کهنه ترمیم شوند ، با هجوم توریستها با داشتن یک ارز متفاوت نسبت به بازدیدکنندگان از نظر اقتصادی با افزایش تقاضای ارز ، پول کشور ارزش دار می شود ، شغلهای جدید ایجاد می شود ، تولید کالا افزایش پیدا می کند ، با درست برگزار کردن باعث اعتماد سازی و جذب سرمایه می شود و خیلی اثرات دیگر که از نظر اقتصاد هزینه های انجام شده برای دریافت میزبانیرا توجیه می کند.

ای کاش روزی شاهد درک بهتر نفوذ اقتصاد و تأثراتش در ورزش توسط مسولان ذی ربط باشیم و سرمایه های کشور را در این بخش بد مصرف نکنیم و هدر ندهیم .

رابطه متقابل ورزش و اقتصاد

عقیده غالب در بین مردم بعضی از جوامع نگریستن به ورزش به مانند یک کالای مصرفی است و از اهمیت آن در تولید و رشد و توسعه اقتصادی و توزیع بهتر درآمدها غافل‌اند. هر چند پرداختن به ورزش نیازمند به هزینه‌های بالای زیربنایی است، ولی این هزینه‌ها را نمی‌توان در کنار مخارج و هزینه‌های مصرفی قرار داد.

در عین حال باید دانست که ورزش مخلوطی از سه بخش دولتی، اختیاری و بخش تجاری می‌باشد. همچنین دولت در مواقعی هم باید بخش حرفه‌ای را مورد حمایت خود قرار دهد. ولی در عین حال دولت باید مالیات خود را به بخش ورزش حرفه‌ای تحمیل نموده تا از این مالیات برای بهبود ورزش همگانی استفاده نماید، زیرا ورزش همگانی در دراز مدت فواید بیشتری را برای بخش عظیمی از جامعه به دنبال خواهد داشت.

در حالی‌که سرمایه‌گذاری در بخش ورزش حرفه‌ای نتایج آنی برای بخش محدودی از جامعه را به دنبال می‌آورد. حامیان مالی خصوصی ورزش، بیشتر در سطح نخبگان سرمایه‌گذاری نموده و کمتر در سطح همگانی به سرمایه‌گذاری می‌پردازند. شرکت‌های تجاری حامی ورزش دوگونه‌اند:

الف) شرکت‌های تجاری تولید کننده کالاهای ورزشی، که به تولید کالاهای ورزشی مشغول بوده و کالاهای آن‌ها مستقیماً به مصرف بخش ورزشی می‌رسد که بخشی از سرمایه هزینه شده توسط آنان برای ورزشکاران، با مصرف کالاهای ورزشی توسط ورزشکاران دوباره به خود آنان برمی‌گردد و بخش دیگری از سود نیز از طریق مصارف کالاهای ورزشی تولیدی این شرکت‌های تجاری توسط مردم و دوست‌داران تیم‌ها یا طرفداران ورزشکاران محبوب که تبلیغ کننده کالاهای این شرکت‌ها هستند به آن‌ها برمی‌گردد‌ (مثل شرکت‌های آدیداس، نایک و ریباک).

ب) بیشتر حامیان مالی ورزش‌ها از شرکت‌هایی هستند که در زمینه‌های اقتصادی دیگر یا غیر ورزشی (کوکاکولا، مک دونالد و...) فعالیت دارند، در این‌جا انگیزه برای فروش کالا به کسانی که در ورزش و امور مربوط به آن مشارکت دارند کمتر می‌باشد و هدف آن‌ها چنگ انداختن بر بازارهای بسیار وسیع‌تر از بازارهای مربوط به ورزش می‌باشد و برای نیل به این هدف از ورزش به عنوان یکی از ابزارهای مفید که می‌تواند زمینه را برای فروش بیشتر کالاهای آن‌ها فراهم آورد، سود می‌برند

 ●ورزش‌های شبه حرفه‌ای و ورزش‌های حرفه‌ای

ورزش حرفه‌ای را می‌توان به دو بخش حرفه‌ای و شبه حرفه‌ای تقسیم‌بندی نمود. وقتی از ورزش حرفه‌ای صحبت می‌کنیم منظور فعالیت‌های ورزشی هستند که برای افراد درگیر در آن، حمایت مالی را به دنبال می‌آورد.

ولی در بسیاری از موارد ورزش حرفه‌ای و شبه حرفه‌ای را نمی‌توان از هم مجزا نمود و در عمل جدا کردن آن‌ها به طور واقعی امکان پذیر نیست. زیرا در بسیاری از موارد ورزش حرفه‌ای و شبه‌حرفه‌ای ممکن است یکسان تلقی شده و از چند نوع حمایت مالی برخوردار گردند.

این حمایت‌های مالی از ورزش‌های شبه حرفه‌ای (عملاً آماتور) و حرفه‌ای را می‌توان به چند دسته تقسیم نمود. ورزش شبه حرفه‌ای را که بر طبق قواعد حرفه‌ای‌گری نمی‌توان دارای مشروعیت دانست، از چهار نوع حمایت مالی برخوردار می‌گردند. ورزش‌های حرفه‌ای را نیز به لحاظ حمایت منابع مالی می‌توان به پنج دسته تقسیم نمود:

●منابع حمایت مالی از ورزش‌های شبه حرفه‌ای

۱) اولین نوع حمایت مالی از ورزش‌های شبه حرفه‌ای، شامل اشخاص غیرحرفه‌ای می‌گردد که اسماً حرفه‌ای‌اند که توسط دولت، اردو، نظام سیاسی، سرویس‌های شهری مورد حمایت قرار می‌گیرند، نمونه این نوع ورزشکاران در شوروی سابق یا کشورهای جهان سوم وجود داشته یا دارند.

دومین نوع حمایت مالی از ورزش‌های شبه حرفه‌ای شامل اشخاص ورزشکاری است که با شاغل شدن در شرکت‌های صنعتی و تجاری مورد حمایت مالی قرار می‌گیرند، ولی عملاً افراد در این شرکت‌ها مسئولیتی نداشته و فقط به امر ورزش در شرکت‏ها پرداخته و به نوعی به مفت‌خوری عادت کرده‌اند.

۳) نوع سوم حمایت مالی از ورزشکاران شبه حرفه‌ای شامل ورزشکارانی است که با کمک هزینه مراکز علمی و تحصیلات عالی، به عنوان تیم پوهنتون مشغول به فعالیت‌اند. (مانند تیم‌های پوهنتون‌های دولتی و خصوصی)
۴) نوع چهارم حمایت مالی از ورزشکاران به ظاهر حرفه‌ای دربرگیرنده کسانی است که کمک‌خرج روزانه زندگی خود را از طریق ورزش و با حمایت‌های مالی رسانه‌های جمعی، افراد تاجر، یا درآمدهای ناشی از فعالیت‌های تبلیغاتی خود به دست می‌آورند.

●گونه‌های مختلف حمایت مالی از ورزش‌های حرفه‌ای:
۱) نوع اول حمایت مالی از ورزشکاران یا تیم‌های حرفه‌ای از طرف سرمایه‌داران انجام می‌گیرد مانند حمایت‌های مالی از تیم‌های حرفه‌ای فوتبال یا دیگر رشته‌های ورزشی.

۲) نوع دوم حمایت مالی از ورزشکاران یا تیم‌های حرفه‌ای از طریق ورودیه افراد به اماکن ورزشی تأمین می‌‌گردد.

۳) نوع سوم حمایت مالی از ورزشکاران یا تیم‌های حرفه‌ای توسط تماشاگران و طرفداران پر و پا قرص آن‌ها تأمین می‌گردد.
۴) نوع چهارم حمایت مالی از تیم‌ها یا ورزشکاران حرفه‌ای از طریق تبلیغات تجاری و صنعتی که این‌گونه تیم‌ها برای شرکت‌ها و مراکز صنعتی انجام می‌دهند، به دست می‌آید و از طریق آن‌ها به تأمین منابع مالی خود می‌پردازند.
۵) نوع دیگر از حمایت مالی از ورزشکاران یا تیم‌های حرفه‌ای از طریق حق پخشی که به وسیله رسانه‌های گروهی برای پوشش مسابقات این افراد یا تیم‌ها به آن‌ها پرداخت می‌شود، تأمین می‌گردد. باید اذعان نمود که نوع حمایت مالی در جوامع مختلف از تیم‌های حرفه‌ای یا به ظاهر حرفه‌ای متفاوت می‌باشد و نمی‌توان دقیقاً الگوی فوق را در مورد آن‌ها به کار برد، زیرا الگوی ارائه شده نسبی است.
ورزش حرفه‌ای در بسیاری از جوامع به یک صنعت پررونق تبدیل شده است و از زیر سلطه حمایتی بسیاری از دولت‌ها خارج گردیده است. مگر در معدود کشورهای جهان سوم که بیشترین حمایت مالی از ورزش‌های فاقد کارآیی و درخشش در سطح ملی و جهانی به عمل می‌آورند. این روند در بسیاری از نقاط جهان به خصوص در سطح حرفه‌ای منسوخ شده است و بیشترین حمایت مالی دولت‌ها در گسترش ورزش همگانی به عمل می‌آید.

● نتیجه‌گیری

ورزش دیگر یک فعالیت تفننی نیست، بلکه به یک صنعت پررونق به خصوص در کشورهای پیشرفته تبدیل گردیده است، چنان‌که حجم سرمایه‌گذاری‌های انجام شده هم در بخش حرفه‌ای و هم در بخش همگانی بسیار زیاد می‌باشد.

فوائد مادی و غیرمادی ورزش را نمی‌توان نادیده گرفت. هم از بابت منافع مادی آنی که برای شرکت‌های تجاری صنعتی به دنبال می‌آورد و هم از بابت منافع درازمدتی همچون افزایش سطح سلامت و تندرستی، بهره‌گیری بهتر از نیروی کار و افزایش اشتغال در بخش‌های ورزشی و غیرورزشی به دنبال می‌آورد.
لذا لازم هست تا دولت‌ها برای بهره‌گیری از مزایای درازمدت ورزش، آن‌را یک کالای سرمایه‌ای به حساب آورده و برای رونق آن به خصوص در بخش همگانی توجه لازم را برای پیشرفت آن مبذول دارند.

حسام: خواستار برقراری ارتباط ورزشی با کشورهای مسلمان هستیم

خبرگزاری فارس: یک گروه از مسئولان ورزشی عراق که در قالب یک هیئت رسمی به ایران سفر کرده اند، امروز با هادی حسام، رئیس مرکز توسعه ورزش همگانی دیدار و گفت و گو کرد.

به گزارش خبرگزاری فارس و به نقل از پایگاه خبری سازمان تربیت بدنی، این هیئت در جلسه مشترکی که با حسام و دادگر، رئیس فدراسیون کونگ فو داشتند بر گسترش ورزش کونگ فو در عراق تاکید کردند.

حسام در این دیدار با اشاره به وجوه مشترک دو کشور دوست و برادر ایران و عراق گفت: دولت جمهوری اسلامی ایران حمایت ویژه ای از ورزش دارد؛ البته این به معنای دخالت دولت نیست بلکه سیاست دولت حمایت مالی و همه جانبه از فدراسیون‌ها است.
وی با اشاره به افزایش چشمگیر بودجه کونگ فو در سال جاری اظهار داشت: با توجه به سیاست سازمان مبنی بر حمایت از کونگ فو، بودجه این فدراسیون در سال جاری 4 برابر نسبت به سال گذشته افزایش یافته است.

حسام با بیان این مطلب که علی آبادی بر برگزاری ارتباط موثر ورزشی با کشورهای اسلامی تاکید فراوان دارد، اظهار داشت: با توجه به تاکید مهندس علی آبادی، سازمان و فدراسیون کونگ فو ایران از هیچ حمایتی درخصوص رشد و گسترش کونگ فو در عراق دریغ نخواهد کرد.

رئیس فدراسیون کونگ فو عراق نیز با بیان این مطلب که کونگ فو در ایران بسیار رشد کرده است، گفت: با توجه به گسترش کونگ فو در ایران ما خواستار استفاده از تجربیات کشور شما در بخش قوانین، مربیگری و داوری هستیم که امیدواریم ایران همکاری لازم را در این خصوص با ما داشته باشد.