این مسجد در منطقه نیستانک قرار دارد .
پیشینه نیستانک
سابقه تاریخی نیستانک به قرنها پیش از اسلام و اولین دوره های شکل گیری تاریخ ایران می رسد ( رهاورد تحقیق نیستانکدکتر هدایت الله نوری فرهنگ اصفهان شماره 13 ) ا
در عهدی که تاریخ آن را به یاد ندارد در جای کویرهای مرکزی دریای بزرگی بوده که بتدریج خشک شده و بقایای آن هنوز به صورت دریاچه ها و شوره زارها خودنمایی می کند. تصور می رود در عهدی که هنوز رطوبت داخله فلات بیشتر از امروزه بوده حاشیه اطراف کویر را مراتع و جلگه‌هایی که در دهانه دره های کوهستانی قرار گرفته و پوشانده و موجبات یک نوع زندگی فعال شبانی را فراهم کرده است و مردمی که مربوط به دوره حجر بوده اند و زندگی قبلی آنها در دره های کوهستان از راه شکار و سکونت در غار تامین میشده از دره ها به طرف پایین سرازیر شده ، در این دشتهای خرم سکونت اختیار کرده ، پایه یک مدنیت بر سکونت در ده را ریخته. (تاریخ ایران تالیف گیرشمن.) ا
دریاچه ساوه که در شب میلاد پیامبر اسلام خشک شده تا نواحی مرکزی ایران امتداد داشته و نائین بر ساحل آن بوده است. برخی گویند نائین جایی که در آن نی می روید ، چنانچه روستاهای نیستانک و نیستان در آن حوالی گویای این وجه تسمیه اند و در کوه مشهور به ( کلیزه ) واقع در شمال نائین آثار لنگر دست ساخته ای موجود است. ( سیمای نائین تالیف غلامرضا علی زواره ) . ا
و هنوز در دره نیزار نیستانک نی میروید. این دره و چند دره دیگر در کوه چهار گنبد واقع و نیستانک قدیم همان منطقه بوده است که نیزاریها در آنجا سکونت داشته اند و تاریخ آن روشن نیست. ا
از آثار قبل از مهاجران آریایی ها که مهاجرتشان ظاهراً در اواسط هزاره دوم قبل از میلاد آغاز شد و به فلات ایران و سواحل بحر خزر دست یافتند بومی های ساکن ایران را دیو خوانده اند. دیوها مردمان قهرمان و پیکار جوی بومی بوده اند. جنگ آریانها با دیوان از زمان کیومرث پیشدادی آغاز شد و تا پادشاهی تهمورث دومین پادشاه از سلسله پیشدادیان به درازا کشید. ا
از آثار توتمیزم در نیزار نمادین عقاب – اژدها و درخت کهنسال وًّن می باشد. ا
ایمان و احترام خاص به بعضی نباتات و حیوانات و موجودات از افکار باستانی و اندیشه های بدوی انسان عصر حجر است ( تاریخ ادیانتالیف علی اصغر حکمت ) که هر قبیله و عشیره در اعصار قبل از تاریخ نسبت به یک درخت خاص و حیواناتی حرمتی قائل می شده و آن را حافظ و نگاهبان قوم و قبیله خود می دانسته است. در شاهنامه اشاره ای به پرچم های گوناگون ایرانیان قدیم آمده که عشایر و طوایف لشکریان شاهنشاه ایران هر کدام دارای پرچمی با نقوشی مخصوص خود داشته اند. توتمیزم که از افکار باستانی و اندیشه های بدوی انسان عصر حجر بود در نیزار نیز مرسوم بوده است. ا
در دوران مادها مردم نیزار تغییر مکان داده و در دشت عٍّز ( نام یکی از خدایان باستان ) آی ( آباد ) شده اند. بقایای عزّت آباد کهن به شکل تپه هایی است که طی قرون متمادی از عمارات مخروبه ، آرامگاه مردگان و بقایای همه نوع وسایل زندگی اکنده شده است و استخوان مردگان بچشم می خورد. معمولاَ مردگان را به پهلو خوابانیده پاهای آنان را کمی جمع و دستهایشان را دم دهن قرار داده اند ، آذوقه مورد نیاز آنها در ظروف گلی درون قبر نزدیک دستشان دیده می شود. بدین ترتیب ساکنین عزّای به زندگی پس از مرگ معتقد بوده اند. (بنابر ادعای ژ- کونتنو قدمت این گورها به 3 هزار سال قبل از میلاد مسیح می رسد ) . ا
بنابر ادعای زردتشیان و افسانه های محلی در دوران کهن این محل یکی از مراکز مهم دینی زردتشت محسوب می شده و موبدها برای تعلیمات عالیه از سراسر نقاط به این مرکز دینی مراجعه و در نزد موبد موبدان ( موبد موبدان که قدرتش فقط از شاه کمتر بود بر یک طبقه مقتدر و حاضر در صحنه که افراد آن مغان یا مجوسان نامیده می شوند و مقامشان ارثی بود حکومت می کرد ) نیستانکی بتدریس مشغول می شده اند از آثارهای تاریخی عزای که نامی از آن باقی مانده برج و بارو و آتشکده و معبدی است که در آغاز شهر عزّای بنا شده و سپس در اثر مرور زمان و جنگلها از بین رفته است.
نیستانه ( نیستانک ) در عهد کیانیان جزو یکی از هفت شهرهای لیلاز یا لاسون محسوب می شده است. ( حدود این شهرها از موغار شروع و تا نزدیکی کویر و از طرف دیگر تا نزدیکی یزد امتداد داشته است. ) که لیلاز پدر کیخسرو ( سومین پادشاه داستانی از سلسله کیانیان ) کیانی آنها را احداث کرده است و بمرور شاهزادگان کیانی به عمارات آن افزوده و قناتهایی حفر نموده اند که عبارتند از مهرداران و قنات مهرآباد لغت مهر که در اول اسم ذکر شده اصولا وابسته به زمان مهر پرستان و زردتشتان عصر باستان است ، چه دیده و شنیده شده که غالباً امکنه ایکه در آن دوران احداث گردید به این گونه اسامی که از خورشید یا آتش یا ماه یا رب النوع ایرانیان یا معابد اتخاذ شده نامیده اند و همانطور که اشاره شد اعتقاد آنان بوده که هر فعلی از طرف رب النوع صادر می شد و از مظاهر رب النوع ایرانیان مهر ( مهر یا (میترا ) از خدایان مشترک هند و ایرانیان ) و ماه و آتش بوده است در دوران باستان قلعه هایی در محله مسجد جامع وجود داشته است که مرکز آتشکده و معبدها در آنجا بوده است بدین رو محل را بنام قلاع یا قلعه ها خوانده اند بنابر افسانه ایی که از عهد کیانیان ( دومین سلسله پادشاهی از دوره تاریخ افسانه ای ایران کریستین سن و گروهی دیگر باستناد اوستا و داستانهای ملی و دینی ساسانی معتقدند که تاریخ کیانیان واقعی است ). نقل شده است برزو ( پسر سهراب نوه رستم ) در نیستانک متولد می شود و در جوانی قنات نیفرزان را حفر می کند مادرش اصل و تبارش را پنهان می دارد تا مبادا به انتقام خون پدر به جنگ رستم رود شاعری بنام عطائی در قرن پنجم هجری منظومه ای بنام برزونامه در شصت و پنج .هزار بیت سرود .ا
آغاز مهاجرت
. در قرن چهاردهم بتدریج در منطقه ناامنیی حکمفرما گردید غارت ها و چپاول های نایب حسین کاشی و پسرانش ، انتظام الملک ، قشقایها و آخر هم بختیاریها به آنها پیوستند و هر آنچه در نیستانک مانده بود بغارت بردند و از آن تاریخ مهاجرت نیستانکیها آغاز گردید و در دهه های اخیر نیستانک کوچک و کوچکتر شد چنانکه طبق آمار دولتی سال 1325 هجری شمسی نیستانک 1163 نفر سکنه داشته است و در سال 1381 هجری شمسی جمعیت نیستانک به کمتر از دویست نفر می رسد
هفت شهر لیلاز ویالاسون که از نزدیکی موغار و مه آباد اردستان آغاز و از کناز زواره و امیر آباد گذشته به یزد منتهی میشده است .