شیرین کننده ها
وقتی تصمیم می گیرید از دست چاقی به یک رژیم غذایی پناه ببرید,با انواع رژیمهای روزانه,کم کالری,علمی و تجربی بر خورد می کنید.یکی از پر طرفدارترین این رژیم ها,رژیم های بدون قند هستند که در آنها قند مصرفی روزانه شما با انواع محصولات رژیمی جایگزین شده است.شیرین کننده ها در رژیم های غذایی فقط نقش طعم دهنده را بازی می کنند که یا اصلا انرژی ندارند یا مقدار انرژی آنها بسیار کم است. به خاطر همین از آنها در رژیم های لاغری و محصولات رژیمی استفاده می شود.ولی هستند کسانی که از این محصولات خورده اند و لاغر نشده اند.احتمال می رود طعم شیرینی خود باعث تحریک ترشح انسولین شود که این منجر به افت قند خون گشته و در نتیجه اشتهای فرد افزایش می یابد.تازه خود انسولین باعث حفظ و افزایش بافت های چربی بدن می شود.دیگر اینکه بسیاری از شیرین کننده های مصنوعی از اسیدهای آمینه ساخته می شوند که با وجود نداشتن قند,می توانند با یا بدون وارد شدن به چرخه انرژی بدن,باعث افزایش وزن شوند.بنابراین بدیهی است که در برخی افراد شیرین کننده ها باعث لاغری نشده و خود عامل چاقی می شوند. تا همین چند وقت قبل یکی از پر و پا قرص ترین مشتریان محصولات رژیمی و شیرین کننده های مصنوعی,بیماران دیابتی بودند.چون با مصرف این مواد,بیمار دیابتی قند نمی خورد ولی از تکرار تجربه مزه شیرینی هم محروم نمی شد.ایده اینکه,در بیماران دیابتی به جای قند از موادی استفاده کنند که در عین شیرینی,فاقد قندهای ساده مثل شکر باشند از آنجا منشا گرفت که سابقا تصور می شد قندهای ساده ای مثل شکر زودتر از قندهای مرکبی مثل نشاسته جذب می شوند و سریع تر به گلوکز تبدیل گشته و به طور ناگهانی قند خون فرد دیابتی را بالا می برند.با این طرز تفکر,بیمار دیابتی از مصرف قندهای ساده چه به صورت خالص مثل قند در کنار چای و چه به صورت مخلوط با سایر مواد مثل مربا, منع می شد و برای تامین لذت مزه شیرینی به طور جایگزین,به وی استفاده از شیرین کننده ها پیشنهاد می گردید.ولی امروزه مدت هاست که دانشمندان دریافته اند که زمان جذب و افزایش قند توسط قندهای ساده و مرکب تفاوت چندانی ندارد و مصرف قندهای ساده مثل شکر,توسط فرد دیابتی در یک حد معقول و ثابت که طبق آن دارویشان تنظیم شده باشد,قابل قبول است.ولی عده ای هنوز بر آن باور قدیم,استفاده از شیرین کننده ها و محصولات حاوی آنها را به جای قند به دیابتی ها توصیه می کنند.ساخارین که در اصل نوعی نمک است,300 تا 400 برابر شکر قدرت شیرین کنندگی دارد.این ماده تا کنون تهمت های زیادی را تحمل کرده است که معروف ترین این اتهامات, مسبب سرطان مثانه شدن,بود.ولی بعد از تحقیقات فراوان این لکه ننگ از دامن ساخارین پاک شد!!پر مصرف ترین و رایج ترین شیرین کننده در حال حاضر,آسپارتام است که دشمنان زیادی هم دارد.آسپارتام 180 تا 200 برابر از شکر شیرین تر است.نوعی آسپارتام خالص را به نام تجاری کاندرل می شناسیم.یکی از قوی ترین شیرین کننده ها آلیتام است که 2000 برابر شکر شیرینی دارد و مثل آسپارتام نوعی پروتئین است.دیگری نئوتام است که 8000 برابر شکر قدرت شیرین کنندگی دارد و هنوز به تایید نرسیده اند.