مقدمه
امروزه آمار و ارقام حاکی از مشکلات آموزش و پرورش در وصول به اهدافی است که رسالت آموزش و پرورش را در جامعه توجیه می کند . نگاهی به گزارشهای مربوط به هزینه هایافت تحصیلی در برنامه پنج ساله اول (امیری, 1371 ) نشان می دهد که هزینه های سرسام آوری را خرج عدم وجود انگیزه دانش آموزان نسبت تحصیل کردهایم. (517 میلیون ریال) به نظر میرسد شناسایی عوامل موثر در انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشآموزان مخصوصا" در دوره راهنمایی که زمان انتخاب ها و پاسخهای اساسی نوجوان به کیستی خود است ، اهمیت به سزایی داشته باشد . شناسایی و رفع موانع ، می تواند به پیشرفت تحصیلی کمک کرده ، موجب صرفه جویی در زمان ، هزینه های مادی و معنوی گردد . شناسایی عوامل متعددی مانند عوامل شخصیتی و خانوادگی که در رابطه با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره راهنمایی می باشند ، کمک خواهد کرد تا نوجوانان به کانال هایی هدایت شوند که مسیر اصلی آنان در زندگی است ، که این خود پیامد های آنی حاصل از اینگونه پژوهش هاست .به نظر می رسد پیامد های آتی پربار تر از پیامدهای آنی باشد .
اهداف پژوهش
- بررسی رابطه میان عوامل شخصیتی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره راهنمایی.
- بررسی رابطه میان عوامل خانوادگی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره راهنمایی.
فرضیه های پژوهش
1- بین خصوصیات شخصیتی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد .
1-1 بین عزت نفس دانش آموزان دوره راهنمایی با انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان رابطه وجود دارد .
-2 بین جایگاه مهار دانش آموزان دوره راهنمایی با انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان رابطه وجود دارد .
1-3 بین یادگیری خود نظم داده شده دانش آموزان دوره راهنمایی با انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان رابطه وجود دارد .
1-4 بین خود اثر بخشی دانش آموزان دوره راهنمایی با انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان رابطه وجود دارد .
1-5 بین اضطراب عمومی دانش آموزان دوره راهنمایی با انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان رابطه وجود دارد .1-6 بین نگرش فردی دانش آموزان دوره راهنمایی نسبت به تحصیل با انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان رابطه وجود دارد .
2- بین خصوصیات خانوادگی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره راهنمایی رابطه وجود دارد .
2-1 میان ساختار خانواده و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره راهنمایی رابطه وجود دارد .
2-2 میان شیوه های فرزند پروری والدین و انگیزش پیشرفت تحصیلی فرزندان آنان رابطه وجود دارد .
2-3 بین عوامل دیگر خانوادگی مانند انتظار والدین از فرزندان ، رابطه والدین با مدرسه و میزان رسیدگی به وضع تحصیلی فرزندان با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره راهنمایی رابطه وجود دارد .
متغیر های پژوهش
متغیر ملاک شامل انگیزش پیشرفت تحصیلی و متغیر های پیش بینی شامل عزت نفس ، یادگیری خود نظم داده شده ، جایگاه مهار ، خود اثر بخشی ، اضطراب ، نگرش فرد به تحصیل ، شیوه های فرزند پروری ، ساخت خانواده و متغیر کنترل ، شامل : معدل دانش آموز می شود .
جامعه آماری
جامعه آماری شامل دختران و پسران پایه های دوم و سوم مقطع راهنمایی می باشد که در سال 80 1379 در یکی از مدارس راهنمایی شهر اصفهان ثبت نام نموده اند . تعداد کل جامعه مورد تحقیق 30114 نفری میباشد که 160 نفر آنها به طریق نمونه گیری خوشهای مرحلهای طی سه مرحله انتخاب شده اند .
ابزار جمع آوری اطلاعات و روش تجزیه و تحلیل داده ها
الف : مقیاس انگیزه پیشرفت تحصیلی . ب : مقیاس های اندازه گیری شامل : مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت ، مقیاس جایگاه مهار ، مقیاس خود اثر بخشی ، ابزار اندازه گیری خود نظم دهی ، اضطراب عمومی ابزار اندازه گیری نگرش فرد نسبت به تحصیل ج: ابزارهای مربوط به اندازه گیری عوامل خانوادگی شامل ابزار اندازه گیری شیوه های فرزند پروری ، مقیاس ساخت خانواده ، مقیاس اندازه گیری انتظارات والدین ، رابطه والدین با مدرسه و تعامل تحصیلی والدین و فرزندان بر روی اطلاعات بدست آمده از ابزار های فوق شیوه های آماری ضریب همبستگی ، رگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس ساده انجام شده است .
روش پژوهش
در این پژوهش از روش همبستگی استفاده شده است . هدف از روش همبستگی بررسی روابط میان متغیر ها است .
بخشی از یافته های پژوهش
· بین انگیزش پیشرفت تحصیلی با عزت نفس در کل نمونه و گروه دختران رابطه معنی داری وجود ندارد اما در نمونه پسر بین این دو متغیر رابطه منفی وجود دارد .
· بین کانون مهار درونی و انگیزش پیشرفت تحصیلی در کل نمونه و گروه دختران رابطه وجود دارد . بر عکس در نمونه پسران کانون مهار بیرونی با انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه دارد .
· بین یادگیری خود نظم داده شده با انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه ای دیده نشد .
· بین خود اثر بخشی و انگیزش پیشرفت تحصیلی در نمونه پسران رابطه وجود دارد .
· بین انگیزش پیشرفت تحصیلی با اضطراب عمومی رابطه ای وجود ندارد
· بین انگیزش پیشرفت تحصیلی با نگرش فردی به تحصیل در نمونه پسران رابطه وجود دارد .
· بین انگیزش پیشرفت تحصیلی با شیوه های فرزند پروری رابطه وجود دارد که این رابطه برای خانوادههای سهل گیر در سطح 22 0/0 و برای خانواده مقتدر در سطح 23 0/0معنیدار میباشد .
· بین ساختار خانواده ( سلسله مراتب قدرت در خانواده ) با انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه وجود دارد .
· بین انتظار والدین از فرزندان با انگیزش پیشرفت تحصیلی دوره راهنمایی رابطه وجود دارد .
· بین انگیزش پیشرفت تحصیلی با رسیدگی به وضع تحصیلی فرزندان دوره راهنمایی رابطهای وجود دارد .
· محاسبه رگرسیون نشان داد که سهم اصلی و موثر در میان متغیر ها بر عهده کانون مهار می باشد.
· در پسران متغیر های شخصیتی در رابطه با انگیزش پیشرفت تحصیلی بوده و در دختران متغیرهای خانوادگی بیشتر با انگیزش پیشرفت تحصیلی ارتباط دارند .
· بین دختران و پسران دوره راهنمایی تنها در رسیدگی به وضع تحصیلی آنان تفاوت وجود دارد و این تفاوت به نفع دختران می باشد .
بخشی از پیشنهادها
· تحقیقاتی در خصوص اینکه چرا عزت نفس دانش آموزان پسر با انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان رابطه منفی دارد ، انجام گیرد .
· تمهیداتی در خصوص هدایت عزت نفس و دیگر عوامل شخصیتی در مسیر کانالهای آموزشی انجام گیرد .
· در آموزش خانواده ها بر نقش این متغیر ها در انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و نقش خانواده در شکل گیری خصوصیات شخصیتی فرزندانشان تاکید بیشتری شود .
· از آنجایی که رابطه بین متغیر های شخصیتی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان یک رابطه متقابل می باشد آموزگاران در ارائه باز خورد ها به دانش آموزان نهایت دقت و ملاحظات فردی را در نظر داشته باشند .
براساس تحقیقات اخیر محققان آمریکایی، تماشای تلویزیون در طول هفته بر نحوهی انجام تکالیف درسی نوجوانان خلل وارد میکند.
به گزارش خبرنگار سرویس تلویزیون خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نوجوانانی که در طول هفته تمایل به تماشای تلویزیون دارند، نمیتوانند از عهدهی انجام تکالیف خود به خوبی برآیند، این در حالی است که تماشای تلویزیون در روزهای پایانی هفته و تعطیلات هیچ اثر مخربی بر تحصیل نوجوانان نخواهد داشت.
تحقیقات برعمل آمده از 4 هزار و پانصد و هشت دانشآموز بین سنین 9 تا 15 سال، نشان میدهد تماشای برنامههای ویژه بزرگسالان فیلمها و برنامههای شبکههای کابلی نیز باعث افت تحصیلی آنان خواهد شد.
دکتر ایمان شریف، یکی از استادان کالج آلبرت انیشتن نیویورک در این باره میگوید: یافتههای ما بر این نظریه مهر تایید میگذارد که والدین باید کمتر از یک ساعت در هفته به فرزندانشان اجازه تماشای برنامههای بزرگسال و استفاده از بازیهای کامپیوتری را بدهند.