سانترفیوژ چیست و چگونه عمل می کند؟
سانترفیوز دستگاه استوانه ای شکلی است که درست مثل توربین هواپیما پره هایی در وسط آن وجود دارد این پره ها در هر دقیقه بیش از یک صد هزار گردش دارند در نتیجه این چرخش اورانیوم سنگین روی دیواره آخری سانترفیوژ قرار می گیرد و اورانیوم 235 در کنار آن می نشیند باید هزاران سانترفیوژ در کنار هم قرار بگیرند تا ما بتوانیم اورانیوم را غنی کنیم یعنی با یک یا چند سانترفیوژ نمی توان اورانیوم را غنی کرد
مواد و نانو تکنولوژی(کامپوزیتها )
متن تحلیل یکی از کاربردهای عمده کامپوزیتها، ساخت تجهیزات مقاوم در برابر خوردگی میباشد. در این میان لولههای انتقال سیال، بزرگترین بخش تجهیزات مقاوم در برابر خوردگی را به خود اختصاص میدهد. متن زیر برگرفته از سایت اینترنتی www.smithfiberglass.com در معرفی تکنولوژی لولههای کامپوزیتی میباشد:
خوردگی مواد، سالیانه میلیونها دلار هزینه در سراسر جهان بر جای میگذارد. زیانهای حاصل از خوردگی بهطور میانگین 4 درصد تولید ناخالص ملی یک کشور را به هدر میدهد.
خوردگی یک پدیده شیمیایی است که در اثر آن نواقصی در خواص فیزیکی و مکانیکی ماده ایجاد شده و سبب میگردد تا قطعه مورد نظر به مرور زمان کارایی خود را از دست بدهد. مثال بارز خوردگی، زنگزدگی فلزات در محیطهای نمناک و مرطوب است.
عمدهترین ضعف فلزات جهت استفاده در محیطهای نمناک، اسیدی، نفتی و غیره، بروز خوردگی در آنهاست و از آنجاییکه اغلب لولههای صنعتی از مواد فلزی همچون آهن و فولاد ساخته میشود، احتمال ظهور پدیده خوردگی در آنها بالا میباشد. از طرفی رشد روزافزون صنایع مختلف همچون نفت، گاز، پتروشیمی و غیره در مناطق مرطوب و محیطهای خورنده جنوب کشور ما تقاضای فراوانی را برای تولید لولههای مقاوم به خوردگی جهت انتقال سیال پدید آورده است.
استفاده از کامپوزیت ها
یکی از بهترین و موثرترین راههای مقابله با پدیده خوردگی استفاده ازلولههای کامپوزیتی به جای مشابه فلزی آنها میباشد. سه خاصیت مهم کامپوزیتها، آنها را به عنوان بهترین جایگزین نمونههای فلزی و بتنی معرفی کرده است. این خواص عبارتند از :
1- سبکی وزن
2- مقاومت در برابر خوردگی
3- خواص مکانیکی عالی
علاوه بر خواص فوق، لوله های کامپوزیتی از مزایای دیگری نسبت به نمونههای فلزی برخوردارند که زمینهساز استفاده روزافزون از آنها شده است:
- عمر خدماتی بالا
- تعمیر و نگهداری کم
- به صرفه بودن از نظر هزینه نصب اولیه
وزن اندک قطعات کامپوزیتی از مزایای مهم استفاده از مواد مرکب است که در مورد لولهها بهدلیل نیاز حیاتی به حمل و نقل و نصب آسان آنها بسیار حائز اهمیت است.
برای درک این مطلب کافی است بدانیم که یک لوله کامپوزیتی در مقایسه با نمونه فلزی خود تنها 20 درصد وزن آن را دارد.
مواد استفاده درساخت لولههای کامپوزیتی:
هر قطعه کامپوزیت، حداقل از دو نوع ماده متفاوت ساخته میشود. ماده نخست الیاف تقویتکننده، که نقش اصلی استحکام دادن به لوله را بر عهده دارند و دیگری رزین زمینه که به عنوان نگهدارنده الیاف مورد استفاده واقع میگردد.
الیافی که عموماً در ساخت لولههای کامپوزیت به کار میروند، الیاف شیشه (fiber glass) هستند. قیمت اندک و مقاومت عالی این الیاف در برابر مواد خورنده مختلف، فایبرگلاس را به عنوان بهترین انتخاب در مقابل سایر الیاف تقویتکننده معرفی کرده است. لولههای ساخته شده از الیاف شیشه نسبت به انواع محیطهای خورنده مقاوم میباشد.
رزینهایی که به طور متداول در ساخت لولههای کامپوزیت به کار میروند، اپوکسی، وینیلاستر و پلیاستر ایزوفتالیک میباشند. تمام رزینهای فوق طی فرآیندهای پخت لوله، مقاومت لازم در برابر دما، فشار و خوردگی را بهدست میآورند.
مقاومت در برابر خوردگی یک لوله کامپوزیتی، علاوه بر جنس الیاف و نوع رزین مورد استفاده، به موارد دیگری همچون نوع فرآیندهای تولید و بهینهسازی بعد از شکلدهی اولیه نیز بستگی دارد. بطور مثال پس از تولید یک لوله، نوع و ضخامت مادهای که جهت محافظت بیشتر در سطوح داخلی لوله روکش میشود، تأثیر زیادی بر نحوه عملکرد و عمر لوله دارد.
اغلب جهت جلوگیری از فساد ناشی از تابش اشعه ماوراء بنفش خورشید و مواد شیمیایی موجود در خاک و هوا، جدار خارجی لولهها نیز به مواد محافظ آغشته میشود. فشار قابل تحمل لولهها نیز بسته به ضخامت لوله، نوع رزین مورد مصرف و فرآیند ساخت استفاده شده، از 7 تا 270 آتمسفر متغیر است.
فرآیندهای ساخت لولههای کامپوزیت:
عموماً دو روش ساخت لولههای کامپوزیت وجود دارد:
1- روش پیچش الیاف
فرآیند پیچش الیاف فرآیندی است که در آن الیاف از پیش آغشته به رزین میشوند، سپس الیاف خیس به دور استوانهای که تحت چرخش محوری است با زاویه مشخصی پیچیده میشوند. تکرار این عمل شکل لوله را فراهم میآورد. لولههایی که توسط این فرآیند ساخته میشوند، قابلیت تحمل فشارهای تا حدود 270 را نیز دارا میباشند. شکل 1 بیانگر فرآیند پیچش الیاف است:
2- روش ریخته گری گریز از مرکز
فرایند ریخته گری گریز از مرکز، فرآیندای است که در آن، الیاف شیشه بهصورت خرد شده و یا بافتهای تکهتکه، در داخل یک لوله فولادی که بر روی بلبرینگی قرار دارد و به موتوری متصل است، قرار میگیرند. وقتی که لوله با سرعت زیاد دوران میکند همزمان رزین درون لوله بر روی الیاف اسپری میشود و آنها را خیس میکند. نیروی گریز از مرکز ناشی از دوران لوله فولادی، هوا را از لابلای رزین و الیاف بیرون کشیده و حاصل آن یک لوله بدون حباب با هدایت گرمایی بالا و خواص مناسب میباشد. شکل 2 بیانگر فرایند ریختهگری گریز از مرکز است:
(شکل در فایل اصلی موجود است)