تحقیق مقاله پرورش نشاء جعبه‌ ای

پرورش نشاء جعبه‌ای

پرورش نشاء جعبه‌ای و مدیریت خزانه

 اکوسیستم‌های طبیعی و فرآیندهای آن در بعضی از موارد به دلخواه انسان و نیازهای او به پیش نمی‌روند و در بسیاری از مواقع کند و بطئی می‌باشند. یکی از راه‌های مناسب‌سازی و تحت کنترل در آوردن این فرآیندها استفاده از مکانیزاسیون می‌باشد. مکانیزاسیوم بر نیروهای طبیعی غلبه کرده و قدرت انسان را در کنترل طبیعت و تغییر آن به نفع خود افزایش می‌بخشد و این چنین است که مکانیزاسیون افزایش تولید و بهره‌وری را به دنبال خواهد داشت. در دو دهه اخیر تلاش‌های زیادی در ایران جهت بکارگیری ماشین‌آلات در کشت برنج صورت گرفته است اما یکی از علت‌های اصلی عدم استمرار و ادامه استفاده از ماشین‌های کشت برنج، مشکل تهیه نشاء و پرورش آن بوده است. به طوری که وجه تمایز اصلی کشت مکانیزه و سنتی برنج در پرورش نشاء، نشاء‌کاری و برداشت می‌باشد که در سیستم مکانیزه ماشین جایگزین نیروی انسانی در این مراحل شده است. هدف کشت مکانیزه برنج کاهش صعوبت کای، نشاءکاری منظم و هندسی به نحوی که تراکم مطلوب بوته در واحد سطح تأمین شود، افزایش عملکرد و رسیدن به مدیریت کلان می‌باشد. در متن حاضر روش تهیه و پرورش نشاء جعبه‌ای خدمت خوانندگان محترم ارائه می‌شود امید است مورد استفاده شما عزیزان قرار گیرد. عملیات پرورش نشاء جعبه‌ای از مراحل مختلفی تشکیل شده است که به شرح زیر می‌باشد:‌

مهمترین خصوصیات خاک خوب برای جعبه نشاء، اسیدیته (PH) مناسب، بافت متوسط با مواد آلی کافی و قابلیت نگهداری آب می‌باشد. خاک لوم رسی (خاک رس مخلوط با لوم و مواد گیاهی) مناسب‌ترین خاک برای این منظور است. خاک رسی (سنگین و چسبنده) و خاک شنی (سبک) مناسب این کار نیستند. بهترین نوع خاک بدین منظور، خاک شالیزاری، خاک جنگل، خاک باغ و خاکی است که قبلاً برای کشت مورد استفاده قرار گرفته و حاوی مقداری مواد آلی است. به منظور استفاده از خاک شالیزاری بعد از برداشت محصول برنج، با انجام شخم پائیزه خاک سطحی را در معرض هوا قرار داده و پس از جمع‌آوری برای بستر بذر استفاده می‌نمائیم. البته در سال‌های اخیر کشاورزان گل شالیزاری را بعد از عملیات گل آب به طور مستقیم در جعبه نشاء استفاده می‌کنند که این روش دارای مزایا و معایبی به شرح زیر می‌باشد:

مزایا:

تنظیم بودن اسیدیته، کم بودن عامل بیماری‌زا، حاصلخیزی و مواد آلی کافی.

معایب:

لزوم استفاده از روزنامه در کف جعبه به منظور جلوگیری از نشت و خروج گل‌آب از سوراخ‌های جعبه، ریختن گل‌آب در جعبه و تسطیح آن با دست، وجود بذر و علف‌های هرز، سنگین شدن جعبه نشاء و عدم امکان استفاده از ماشین بذرپاش که استفاده از این روش را در سطوح وسیع کشت مشکل‌ساز نموده است. تهیه خزانه مناسب به تولید نشاء‌های مطلوب می‌انجامد. آماده‌سازی خاک بستر کشت باید در پائیز تمام شده باشد. در چنین مواردی، باید 10 تا 20 درصد بیشتر از حد مورد نیاز، اقدام به تهیه خاک نمائیم.

مقدار خاک مورد نیاز

مقدار خاکی که برای یک جعبه لازم است حدود 5 کیلوگرم است. عمق بستر خاک در جعبه نشاء باید 2 سانتیمتر باشد و ضخامت خاکی که برای پوشاندن بذر مورد استفاده قرار می‌گیرد باید 5/0 سانتیمتر باشد. جهت تولید نشاء برای سطحی معادل 1000 مترمربع از زمین اصلی، نشاء‌های جوان به 100 کیلو خاک و نشاء‌های نیمه‌بالغ به 150 کیلو خاک نیاز می‌باشد.

تمیز کردن و خشک کردن خاک

جمع‌آوری خاک 2 تا 3 ماه قبل از بذرپاشی باید انجام شود. بعد از جمع‌آوری، خاک باید به خوبی خشک شود البته قبل از خشک شدن کامل، کلوخ‌های خاک باید شکسته شده و خرد شود که در زمان شروع بذرپاشی اقدام به خرد کردن خاک توسط دستگاه کراشر (خاک خردکن) و جداسازی سنگ و بقایای گیاهی و علف‌های هرز سال قبل توسط صفحات مشبک (الک) می‌نمائیم. وجود سنگ یکی از عوامل اصلی در شکستن انگشتی‌های ماشین نشاء کار در حین نشاء‌کاری می‌باشد.

تنظیم PH (اسیدیته) خاک بستر بذر

به طور کلی باید گفت زمانی بستر کشت برای تولید نشاء‌های قوی مناسب است که اسیدیته آن بین 5/4 تا 5/5 باشد. اگر قرار باشد از خاک‌هائی با اسیدیته 5/6 تا 7 برای بستر کشت استفاده نمود، نیاز به خنثی‌سازی و تعدیل اسیدیته در سطوح مناسب می‌باشد. در اصل، عملیات تعدیل اسیدیته باید دو تا سه ماه قبل از زمان بذرپاشی انجام گیرد. پیش از هر چیز دیگر، نمونه خاک‌ها باید جمع‌آوری و آزمایش شوند. به منظور خنثی‌سازی اسیدیته، از گل گوگرد و یا پودر سولفور، به روش زیر استفاده می‌گردد:

خاک بستر بذر باید یک ماه قبل به طور کامل با گل گوگرد مخلوط شود. در این مورد، رطوبت خاک باید در حد 80 درصد باشد. به منظور کاهش یک واحد اسیدیته خاک می‌توان 100 کیلوگرم خاک بستر را با 100 گرم گل گوگرد مخلوط کرد. در ابتدا، 10 لیتر از کل خاک تهیه شده را با گل گوگرد مخلوط کرده، سپس مخلوط موردنظر را با باقیمانده خاک مخلوط می‌نمائیم که در این شرایط ترکیب یکنواختی بوجود می‌آید. میزان پودر سولفور لازم به ازاء هر 110 تا 120 کیلوگرم خاک، حدود 200 تا 250 گرم می‌باشد. لازم به ذکر است چنانچه کشاورزان عزیز از خاک شالیزاری بعد از شخم پائیزه در تهیه خاک بستر جعبه نشاء استفاده نمایند، مشکل تنظیم اسیدیته وجود نداشته و نیاز به کاربرد مواد فوق نمی‌باشد.

استفاده از کود در جعبه پرورش نشاء

مقدار استاندارد کود در جعبه برای سه عنصر K , P , N به میزان 2 گرم برای هر عنصر در نظر گرفته می‌شود که با استفاده از دستگاه میکسر (مخلوط‌کن) خاک با کود به خوبی مخلوط می‌شود. چنانچه خاک بستر بذر از خاک‌های کوهستانی بوده و از نظر مواد غذائی فقیر باشد، تقریباً 4 گرم از هر عنصر خالص کودی مصرف می‌شود. کودهای مصرفی ممکن است شامل سولفات آمونیوم، سوپر فسفات تریپل، سولفات پتاسیم و غیره باشد. چنانچه از کود اوره، فسفات آمونیوم و سولفات پتاسیم استفاده شود با توجه به درصد عناصر موجود در آنها به ترتیب مقدار 5/3 گرم اوره، 4/4 گرم فسفات آمونیوم و 4 گرم سولفات پتاسیم برای هر جعبه استفاده می‌شود. مصرف بیش از اندازه کودها ممکن است باعث ضعیف شدن گیاهچه‌ها به همراه افتادگی برگ‌ها بعد از مرحله 5/2 برگی شود. خاک بستر کشت باید کاملاً با کودها مخلوط شده و از خشک شدن آن نیز جلوگیری شود. بنابراین، رطوبت چنین خاک‌هائی باید در حدود 80 درصد نگهداری شود به طوری که به آرامی با دست شکل گیرد. برای نشاء‌های جوان، چون مرحله رشدشان کوتاه است، کاربرد کودهای پایه به تنهائی کافی می‌باشد. چنانچه نشاء‌ها علائم توقف رشد و کمرنگ شدن برگ‌ها را نشان دهند، کودهای اضافی باید در مرحله 5/2 برگی‌شان بکار روند.

به منظور ریشه‌دهی بهتر نشاء‌ها گاهاً 2 تا 3 روز قبل از نشاء‌کاری به ازاء هر 100 جعبه مقدار 500 گرم کود سولفات آمونیوم به عنوان استارتر بکار گرفته می‌شود.

لزوم حذف ریشک‌ها و زوائد شلتوک (گلوم‌های ناقص)

چنانچه بذرهای برنج دارای ریشک یا گلوم‌های ناقص باشند، حتی بذرهای مرغوب هم ممکن است هنگام سبک و سنگین کردن با محلول آب و نمک به سطح آب آیند و در نتیجه عملیات بذرپاشی به طور یکنواخت انجام نمی‌گیرد. در این مورد ریشک‌ها را می‌توان بوسیله مالش دادن بذور در یک کیسه و سپس غربال کردن آنها حذف نمود. البته در سیستم مکانیزه از دستگاهی به نام ماشین ریشک‌زن بدین منظور استفاده می‌شود. عملیات انتخاب بذور مورد نیاز برای کشت با روش سبک و سنگین کردن بذور در محلول آب و نمک و حذف دانه‌های پوک، نیمه پر و نارس برنج انجام می‌شود.

تهیه بذر مرغوب در برنج

بذر مناسب، نشاء‌های قوی و خاک حاصلخیز از عوامل اساسی افزایش عملکرد در کشت برنج می‌باشند. بهترین راه برای تهیه بذر مناسب کشت،‌ انتخاب مزرعه‌ای عاری از آفات و بیماری‌ها می‌باشد که بدین منظور پنجه‌هائی با دانه‌ها و خوشه‌های یک‌شکل را می‌توان با دست برداشت نمود.

مرحله بعدی خرمنکوبی خوشه‌ها می‌باشد. به طوری که سرعت چرخش خرمنکوب خیلی کم باشد. چون سرعت زیاد چرخش ممکن است به دانه‌ها آسیب برساند و جنین دانه‌ خسارت ببیند که در آن صورت جوانه‌زنی بذر به خوبی انجام نمی‌گیرد. بذر خرمنکوبی‌شده باید به طور مناسبی حفظ و نگهداری شود، به طوری که زیاد خشک نشود و رطوبت آن در حد 14 تا 15% باشد. میزان بذری که تهیه می‌کنیم به اندازه 3 کیلوگرم برای هر 1000 مترمربع در شرایط مطلوب می‌باشد (در کشور ما این مقدار به 4 تا 6 کیلوگرم افزایش می‌یابد*. عمل بذرگیری که به صورت فوق انجام می‌شود باید هر دو سال یکبار تکرار شود و بیش از دو سال از یک بذر استفاده نگردد.

انتخاب بذر با استفاده از وزن مخصوص

با سبک و سنگین کردن بذور، بذرهای سالم و پر با توجه به وزنشان از دانه‌های پوک و نیمه پر جدا شده و در ته ظرف می‌نشینند. برای انتخاب بذر می‌توان از محلول‌های آب و نمک، سولفات آمونیوم، خاکستر چوب، خاک رس و غیره استفاده نمود. انتخاب بذر با محلول آب و نمک از متداول‌ترین روش‌هاست. روش تهیه محلول برای انتخاب بذر با استفاده از قانون وزن مخصوص اجسام انجام می‌گیرد، در مورد استفاده از نمک باید گفت که 4 کیلوگرم نمک را در 20 لیتر آب خالص حل می‌کنیم. در مورد سولفات آمونیوم، حدود 5/4 کیلوگرم مورد نیاز می‌باشد و در مورد روش خاکستر چوب از 12 تا 14 لیتر خاکستر چوب استفاده می‌شود. در مورد محلول رس، از آنجائی که تفاوت‌های کیفی بین انواع رس‌ها وجود دارد، محلول باید طوری تهیه شود که بتواند یک تخم‌مرغ تازه را به سطح محلول آورده به طوری که پشت تخم‌مرغ به اندازه سر نوشابه از محلول خارج گردد. هر بار باید از 10 لیتر محلول برای قرار دادن بذرها استفاده نمود. اگر چه محلول مورد نظر ممکن است چندین بار استفاده شود، ولی وزن مخصوص آن در هر نوبت باید بوسیله تحم‌مرغ تأیید گردد و سپس از آب و نمک استفاده گردد.

با توجه به ‌آزمایشات انجام‌شده توسط نویسندگان در مورد ارقام محلی مانند طارم از آب خالص نیز می‌توان بدین منظور استفاده نمود و برای ارقام پرمحصول و دانه گرد از محلول آب و نمک به روش فوق استفاده می‌شود.

ضدعفونی کردن بذور

بذرهای برنج مورد حمله بیماری‌های زیادی از جمله باکتری‌های مختلف، بلاست برنج، پوسیدگی طوقه (جیبرلا) و غیره قرار می‌گیرند. ضدعفونی بذرها می‌تواند از خسارت دیدن بذرها در اثر بیماری‌ها جلوگیری کند. ضدعفونی بذر با توجه به میزان غلظت سم و مدت زمان انجام کار بر حسب درجه حرارت آب انجام می‌شود. در مورد بنومیل اگر درجه حرارت آب 15 درجه سانتیگراد یا بیشتر باشد، باید به مدت 17 تا 18 ساعت از محلول 3 در هزار این سم استفاده شود. چنانچه درجه حرارت آب 10 درجه سانتیگراد یا بیشتر باشد، به مدت 24 ساعت باید از محلول 3 در هزار استفاده شود. درجه حرارت‌های بالاتر آب اثرات ضدعفونی‌کننده بیشتری دارد. بنابراین نه تنها باید از غلظت پائین‌تر سم استفاده کرد بلکه باید بذر را مدت زمان کوتاهتری با قارچ‌کش تیمار نمود. بعد از انتخاب بذور سالم توسط محلول نمک، بذرها باید کاملاً با آب شسته شوند، سپس در محلول بنومیل 3 در 1000 به مدت 17 تا 18 ساعت یا محلول Hmoai (تیوفانات متیل تیرام 80 درصد) با غلظت 2 در 1000 به مدت 24 ساعت قرار می‌دهیم. بعد از ضدعفونی، بذور موردنظر را به مدت یک یا دو روز باقی گذارده، سپس به آرامی آنها را در آب خیسانده تا جوانه بزنند. شستشوی بذور بلافاصله بعد از ضدعفونی،‌ ممکن است باعث کاهش اثرات سم شود.

سموم قارچ‌کش جدیدی که برای ضدعفونی بذر برنج به کشور وارد گردید عبارتند از تریفمین و سلست که به نسبت 2 در هزار کاربرد دارد.

خیساندن بذر برنج

بذرهای نارس و نامناسب برنج هنگام خیساندن به طور غیریکنواخت جوانه می‌زنند و غالباً گیاهچه‌های ضعیفی با قدرت زنده ماندن پائین را تولید می‌کنند. در مرحله جذب آب، محتوی نشاسته‌ بذرها به تدریج به قند تبدیل شده و جوانه بذر ظاهر می‌شود. سرعت شکستن پوسته بذر توسط جوانه برنج به درجه حرارت آب بستگی دارد. مجموع درجه حرارت مورد نیاز برای جوانه‌زنی بذر برنج 100 درجه سانتیگراد می‌باشد. به طوری که اگر درجه حرارت آب 10 درجه سانتیگراد باشد، بذر برنج برای جوانه‌زنی به 10 روز زمان نیاز دارد. چنانچه از آب جاری و یا آب رودخانه در این مورد استفاده شود باید توجه کرد که درجه حرارت آب تا ساعت 9 صبح ممکن است مناسب نباشد. بهترین شرایط جوانه‌دار کردن بذور در مدت 5 تا 6 روز می‌باشد. مقدار آب مصرفی به منظور خیساندن بذور باید دو برابر میزان بذر باشد. استفاده از یک ظرف بزرگ در این مورد مطلوب می‌باشد. به منظور خروج مناسب جوانه از پوسته بذر، علاوه بر آب، اکسیژن نیز مورد نیاز می‌باشد.

بنابراین، با تعویض آب در هر روز یکبار عمل اکسیژن ‌رسانی به خوبی انجام می‌گیرد. ضمناً از یکنواختی درجه حرارت آب نیز باید اطمینان حاصل کنیم. در روش مکانیزه از حوضچه جوانه‌زنی بذر استفاده می‌شود که دارای هیتر، ترموستات تنظیم دما و سیستم آبپاش بوده که به طور همزمان حرارت و اکسیژن مورد نیاز بذور را برای جوانه‌زنی تأمین می‌کند.

تسریع در جوانه‌زنی

اقدامات کافی جهت تسریع در جوانه‌زنی قبل از بذرپاشی،‌ باعث یکنواختی در جوانه‌زنی بذور می‌شود، که این مسئله خود شروع خوبی برای رشد گیاه برنج می‌باشد. چنانچه این عمل در درجه حرارت‌های پائین انجام شود، حتی 5 تا 6 روز خیساندن بذر نیز باعث تسریع در جوانه‌زنی نمی‌شود. از طرفی خیساندن به مدت طولانی ممکن است قدرت زنده ماندن بذرهای برنج را کاهش دهد. در این مورد استفاده از یک اتاق شستشو یا حوضچه جوانه‌زنی به منظور جوانه‌زنی یکنواخت بذور می‌تواند مفید باشد به طوری که بعد از قرار دادن کیسه‌های محتوی بذر در درون دستگاه، با تنظیم درجه حرارت دستگاه (در روز اول 10 درجه، روز دوم تا پنجم 15 درجه و روز ششم 30 درجه سانتیگراد = 100 درجه)، جوانه‌زنی بذور به طور یکنواخت انجام می‌شود. این عمل می‌تواند تاریخ بذرپاشی را جلو بیندازد بدون اینکه از قوه نامیه بذرهای برنج بکاهد. در روش دیگری کیسه‌های محتوی بذر تحت دمای 25 درجه به مدت 4 الی 5 روز در داخل حوضچه جوانه‌زنی که دارای ترموستات تنظیم دما می‌باشد، قرار می‌گیرند و جوانه می‌زنند. درجه حرارت اپتیمم برای تسریع جوانه‌زنی 32 درجه سانتیگراد است، زمان لازم حدود 20 تا 40 ساعت است. وقتی بذور برنج در حرارت 32 درجه سانتیگراد انکباتور (دستگاه گرم‌کننده) قرار داده شوند، حدود 21 ساعت طول می‌کشد تا بیش از 90% بذرها رویش یابند. چنانچه حوضچه جوانه‌زنی در دسترس نباشد مراحل عملیات تسریع در جوانه‌زنی به شرح زیر می‌باشد:

کیسه‌های حاوی بذر را از آب خارج کرده تا اینکه آب اضافی از آن خارج گردد. سپس بذرها را در تشت محتوی آب داغ با درجه حرارت 40 درجه سانتیگراد به مدت 10 ساعت قرار می‌دهیم پس از پایان این مدت، بذرها جوانه‌های کوچکی به طول 1 میلی‌متر به شکل سینه کبوتر تولید می‌کنند. اما اگر طویل‌تر از این شود احتمال دارد که در حین بذرپاشی شکسته شود. البته مردم ژاپن درجه حرارت 42 درجه سانتیگراد را مدنظر می‌گیرند که ممکن است کاربرد چنین آب داغی بلافاصله بعد از خیساندن مطلوب‌تر باشد. درجه حرارت فوق ممکن است تا 2 درجه سانتی‌گراد هم کاهش یابد، به همین خاطر باید کوشش کرد تا اینکه درجه حرارت 40 درجه در این مدت حفظ شود که با استفاد از دماسنج می‌توان درجه حرارت آب را کنترل نمود.

در روش دیگری کیسه‌های محتوی بذر برنج در حفره‌ای که به همین منظور در خاک ایجاد شده قرار می‌گیرد و روی آنها را به طور کامل با کاه برنج می‌پوشانند. بذرهای برنج در این روش از گرمای ایجادشده در اثر تخمیر کاه استفاده نموده و جوانه می‌زنند.

عملیات بذرپاشی

کاهش رطوبت بذور

بعد از اینکه بذور از حوضچه جوانه‌زنی خارج شدند دارای درصد رطوبت بالائی هستند و در هنگام بذرپاشی با ماشین بذرپاش یا توسط دست ایجاد چسبندگی می‌نمایند. به همین دلیل رطوبت بذور قبل از بذرپاشی باید کاهش یابد که بدین منظور از دستگاه سانتریفوژ استفاده می‌شود. به طوری که کیسه‌های محتوی بذر را به مدت 3 تا 5 دقیقه در داخل سانتریفوژ قرار می‌دهیم و رطوبت بذور به این ترتیب کاهش می‌یابد. در روش سنتی، بذور جوانه‌دار شده دارای رطوبت کمی بوده و نیازی به عملیات کاهش رطوبت بذور نمی‌باشد.

جعبه نشاء

جعبه‌هائی که در کشور ژاپن ساخته می‌شوند در اندازه‌های کوچک هستند، نشاء‌های رشدیافته در این جعبه‌ها توسط هر نوع ماشین نشاء‌کاری بدون توجه به اینکه ساخت کدام کارخانه است قابل استفاده می‌باشد. جعبه نشاء دارای ابعاد 58 سانتیمتر طول، 28 سانتیمتر عرض و 3 سانتیمتر عمق می‌باشد و جنس آنها پلاستیکی می‌باشد.

پر کردن جعبه‌های نشاء با خاک

در کشور ژاپن برای این کار ابتدا یک روزنامه (در صورت بزرگ بودن سوراخ جعبه‌های نشاء) در کف جعبه قرار داده تا ریشه‌ها بتوانند شکل حصیری (Mat) به خود بگیرند. خاک خزانه باید توسط تسطیح‌کننده تا عمق 2 سانتیمتر مسطح شود. البته در روش مکانیزه توسط ماشین بذرپاش از روزنامه استفاده نمی‌شود و تنظیم عمق خاک بستر بذر (2 سانتیمتر) توسط تسطیح‌کننده قابل تنظیم انجام می‌شود.

آبیاری جعبه‌ها

بعد از ریختن خاک بستر بذر، جعبه‌ها توسط پمپ آبپاشی می‌شوند که بر روی ماشین بذرپاش تعبیه شده و دارای نازل‌هائی با فشار قابل تنظیم برای آبپاشی است.

میزان بذر

میزان بذر مورد نیاز برای هر جعبه بستگی به نوع واریته و وزن هزار دانه آن دارد. در ژاپن میزان بذر مورد نیاز برای هر جعبه 36/0 لیتر می‌باشد. برای 100 متر مربع تعداد 22 تا 23 جعبه و 21/7 لیتر بذر خشک برنج مورد نیاز خواهد بود. در کشور ما ایران به منظور بذرپاشی واریته‌های محلی و پرمحصول مقدار 180 تا 200 گرم بذر سالم و جوانه‌دار در هر جعبه نشاء توصیه می‌شود. بذرپاشی با تنظیم رطوبت بستر بذر آغاز می‌شود. بذرپاشی زمانی باید انجام گیرد که رطوبت خاک بستر بذر به سطح 80 تا 85 درصد برسد. همه بذور نباید به طور یکجا مصرف شوند و 10 درصد از بذور باید به منظور بذرپاشی تکمیلی در جاهائی که غیریکنواخت (تنک) بذرپاشی شده است، استفاده شوند. سطح بستر بذر به منظور یکنواختی در بذرپاشی و ایجاد پوشش یکنواخت خاک باید صاف و هموار باشد. ضخامت خاک پوششی بذر باید دو برابر قطر بذر برنج باشد. در بذرپاشی چنانچه 10 تا 20 جعبه پهلوی هم قرار گیرند بذرپاشی راندمان بیشتری خواهد داشت. بعد از آبیاری کامل اقدام به پوشاندن سطح بذور توسط خاک می‌نمائیم. اگر این عملیات در صبح انجام شود می‌توان در بعدازظهر جعبه‌ها را در داخل اتاق جوانه‌زنی قرار داد. در سیستم مکانیزه ماشین بذرپاش دارای مخزن بذر با میزان پاشش قابل تنظیم بدین منظور می‌باشد که قبل از بذرپاشی اقدام به کالیبراسیون آن می‌نمائیم تا میزان بذر دلخواه در هر جعبه تأمین شود.