تحقیق مقاله معجزه

مقدمه :

بدیهی است که انبیای خدا باید دارای معجزه باشند تا پیغمبری خود را بوسیله آن ثابت کنند زیرا مردم به مجرد اینکه ببینند کسی ادعای پیغمبری می کند ادعا را از او قبول نمی کنند مگر اینکه معجزه و امر خارق العاده ای از او مشاهده نمایند و این مطلب بر تمام معجزه و امر خارق العاده ای از او مشاهده نمایند و این مطلب بر تمام انبیاء حتی آنانکه مانند پیغمبر اسلام(ص) معروف به صدق و امانت باشند جاریست زیرا نبوت مقامی است بس بالا و شأنی است که طبعاً مورد طمع انسانها قرار می گیرد و چون در شخص معروف به صدق، پس از آنکه در مقام بر آمد که ادعای پیغمبری کند در او هم امکان کذب و احتمال خلاف می رود بنابراین، سرکلام محققین که گفته اند در قبول نبوت هر پیغمبری معجزه لازم است معلوم می شود که با تعبیرهای مختلف بیان نموده اند که به اندکی از آنها اشاره می شود، می گویند:« وَطریقُ مَعْرِفَه ِ صِدْقِهِ ظُهُورُ الْمُعْجِزِ عَلَی یَدِهِ » راه شناختن نبوت، معجزه ای است که باید از شخص مدعی صادر شود و یا اینکه گفته اند: « وَطَریقُ التَّصْدِیقِ بِالنَّبُّوَه ِوَ الْایمَانِ بِهَا یَنْحَصِرُ بِالْمُعْجِزِ الَّذِی یُقِیمُهُ النَّبِیُّ شَاهِداً لِدَعْوَاهُ »یعنی راه تصدیق و ایمان به هر نبوتی منحصر است در معجزه که مدعی نبوت برای اثبات ادعا آنرا می آورد.

آیاتی در اثبات نیازبه معجزه داشتن پیامبران

در اثبات نیازبه معجزه داشتن پیامبران تعدادی از آیات شریفه را ذکر می کنیم که ما آنها را به صورت جداگانه در هر پست ذکر می کنیم .آنها عبارتند از :

1- آیه شریفه« وَمَا أَرْسَلْنَا مِن  قَبْلِکَ مِن رَّسُولٍ وَلاَ نَبِیٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّى‏ أَلْقَى‏ الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنسَخُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ  اللَّهُ آیَاتِهِ...» (حج/52).

از آیه شریفه استفاده می شود که هر پیغمبری دارای آیه ایست که خدای تعالی آنرا محکم ساخته است که هر گاه شیطان بخواهد در آنان و اقوالشان وسوسه ایجاد کند خدای تعالی آن وسوسه را از بین می برد و چون از جمله آرزوهای انبیاء تثبیت نبوت خودشان است و طبعاً شیطان ها ایجاد وسوسه خواهند کرد، در این موقع خدای مهربان، آن وسوسه ها را نسخ و آیات خود را مستحکم قرار می دهد تا به مردم باور آید و وسوسه ها زدوده شود.

دستۀ دوم برای اثبات مطلب

2- آیه شریفه «بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیَأْتِنَا بِآیَه ٍ کَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ«5» (انبیاء/5).

از آیه شریفه استفاده می شود : انبیاء سابق همگی دارای آیه ای بودند که بوسیله آن ادعای خود را ثابت می کردند و الا کفار نمی توانستند بگویند تو هم ای محمد آیه ای بمانند آنها بیاور.

دستۀ سوم برای اثبات مطلب

3- آیات زیادی را از قرآن شریف مشاهده می کنیم که خدای تعالی برای گروهی از انبیاء ، آیاتی را بعنوان و نام آن پیغمبر بیان فرموده است مانند آیه شریفه«وَرَسُولاً إِلَى‏ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنِّی قَدْ جِئْتُکُم بِآیَه ٍ مِن  رَبِّکُمْ أَنِّی أَخْلُقُ لَکُم مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَه ِ الطَّیْرِ فَأَنْفُخُ  فِیهِ فَیَکُونُ طَیْراً بِإِذْنِ اللّهِ وَأُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْیِی الْمَوْتَى‏ بِإِذْنِ اللّهِ..» (آل عمران) آیه 49 : رسولی برای بنی اسرائیل مبعوث شد و اظهار کرد من برای شما از گل صورت پرنده ای می سازم سپس در او می دمم پس پرنده زنده ای به اذن خدا می شود.

و آیه شریفه «وَإِلَى‏ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحاً قَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللّهَ مَا لَکُمْ مِن إِلهٍ غَیْرُهُ قَدْ جَاءَتْکُمْ بَیِّنَه ٌ مِنْ رَبَّکُمْ هذِهِ نَاقَه ُ اللّهِ لَکُمْ آیَه ً...» (اعراف/73) یعنی : ما صالح را برای قوم ثمود فرستادیم و به قومش گفت: الله را عبادت کنید و برای شما جز او خدایی نیست و از طرف پروردگار، حجت برای شما تمام شد و این شتر که مخلوق خدا است آیه و نشانه خدا است.

فرق بین آیات و بینات:

آیه در لغت به معنای علامت و نشانه و بینه به معنای دلیل واضح آمده است.

و در قرآن شریف، این دو کلمه- در مقام اثبات نبوت- به معنای معجزه و خارق العاده استعمال گشته است و اما برهان، در مقام اثبات اموریست غیر رسالت و نبوت چه امور اعتقادی باشد چه احکام و چه غیر ذلک، چنانچه در قصه ابراهیم مشاهده می کنیم که آن حضرت بر غروب ستاره ها و ماه و خورشید، احتجاج می کند که آنها خدا نیستند، از قول ابراهیم نقل می کند : یعنی به تحقیق رو به کسی می آورم که خالق آسمانها و زمین است پس خدای متعال از این احتجاج به حجت تعبیر آورده و می فرماید یعنی : اینها حجت هایی بودند که ما به ابراهیم عطا کردیم تا با آنها بر قومش احتجاج کند.

و تأیید دیگر اینکه : انبیاء ، با امت خود در اختلاف بودند و امت، منکر نبوت آنان شده و اظهار می کردند شما هم مانند ما بشر هستید و نبی باید از جنس مالک باشد پس در این مقام است که خداوند فرموده ما به انبیاء آیات دادیم یعنی چیزیکه در اثبات نبوت نافع او است به آنان داده ایم بنابراین، آیات، وسیله ایست که در مقام انکار نبوت اعمال می گردد.