دررفتگی مفصل
در این نوع آسیب های مفصلی، استخوان ها به‌طور کامل یا نسبی از محل خود خارج می‌شوند. دررفتگی مفصل در اثر نیروی شدیدی که استخوان را به یک وضعیت غیرطبیعی منحرف می‌کند یا در اثر انقباض شدید عضلات روی می‌دهد. این آسیب که شدیداً دردناک است، اغلب شانه، فک یا مفاصل انگشتان یا شست را گرفتار می‌کند. دررفتگی ممکن است با پارگی رباط‌ها (مبحث « رگ به رگ شدگی ها و پیچ‌خوردگی ها » را ببینید) یا صدمه به غشاهای سینوویالی (که سطح داخلی کپسول مفصلی را می‌پوشانند همراه باشد. در برخی موارد، دررفتگی مفصل می‌تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد. اگر مهره‌های ستون فقرات دچار دررفتگی شوند، ممکن است نخاع آسیب ببیند. دررفتگی مفاصل شانه یا لگن خاصره می‌تواند به اعصاب اصلی اندام‌ها صدمه برساند و منجر به فلج شود. دررفتگی شدید هر مفصلی ممکن است به شکستگی استخوان‌های آن مفصل نیز منتهی شود. در بسیاری از موارد، افتراق دررفتگی از شکستگی بسته ممکن است مشکل باشد. اگر ذره‌ای شک داشتید، آسیب را با فرض شکستگی درمان کنید.
تشخیص
ممکن است موارد زیر وجود داشته باشند:
درد شدید «ناخوش‌کننده» و اشکال در حرکت دادن محل آسیب‌دیده
تورم و کبودی در اطراف مفصل
کوتاه شدن، تا شدن یا پیچ خوردن محل آسیب‌دیده
مباحث زیر را هم ببینید:
شکستگی ها ، شوک ، کشیدگی‌ها و پیچ‌خوردگی‌ها .
اهداف
ممانعت از جابه‌جایی محل آسیب‌دیده
فراهم کردن شرایط انتقال به بیمارستان به‌طوری که طی انتقال، اندام آسیب‌دیده، با حفظ راحتی مصدوم، ثابت نگه دشته شود.
احتیاط!
سعی نکنید استخوان دررفته را به حفره خود برگردانید چون این کار ممکن است شدت آسیب را افزایش دهد.
قبل از محکم شدن و ثابت کردن بخش آسیب‌دیده، از حرکت دادن مصدوم خودداری کنید؛ در غیر این صورت، مصدوم در معرض خطر خواهد بود.
مصدوم را از خوردن، نوشیدن یا سیگار کشیدن منع کنید، چون ممکن است نیاز به بی‌هوشی عمومی داشته باشد.
۱) به مصدوم توصیه کنید که بی‌حرکت بماند. قبل از بی‌حرکت کردن بخش آسیب‌دیده، آن را در وضعیتی که کاملاً برای مصدوم راحت باشد، ثابت نگه دارید.
۲) بخش آسیب‌دیده را به کمک یک لایه پوششی، باند و آویز بی‌حرکت کنید. به‌منظور استحکام بیشتر، با استفاده از باند، قسمت آسیب‌دیده را به یک قسمت سالم از بدن ببندید.
۳) شرایط انتقال مصدوم به بیمارستان را مهیا کنید. در صورت بروز شوک، به درمان آن بپردازید. علایم حیاتی (سطح پاسخ‌دهی، نبض و تنفس) را کنترل و ثبت کنید.
۴) هر ۱۰ دقیقه، گردش خون را در نواحی پایین‌تر از محل باندپیچی کنترل کنید . در صورتی که گردش خون مختل شده است، باند را شل کنید.