نظام آموزش و پرورش آمریکا آن چنان که انتظار می رود، گسترده و متنوع، حتی آشفته است
در نظر یک خارجی، نظام آموزش و پرورش در آمریکا، آنچنان که انتظار می رود، گسترده و متنوع، حتی آشفته جلوه می کند. آموزش و پرورش در آمریکا، از طریق پیچیدگی خود، بازتاب تاریخ، فرهنگ، و ارزش های این کشور دائم در حال تحول می باشد. از دیدگاهی وسیع تر، نظام آموزش و پرورش در آمریکا را می توان از طریق ابعاد وسیع، ساختار تشکیلاتی، عدم تمرکز، و چندگونگی فزایندۀ آن توصیف کرد.
ابعاد
مدارس در ایالات متحده – مدارس خصوصی و دولتی، ابتدایی و متوسطه، دانشگاه های دولتی و مراکز آموزش عالی خصوصی - در همه جا یافت می شوند، و ایالات متحده دارای یکی از گسترده ترین نظام های آموزشی جهان است. به گزارش مرکز ملی آمار تحصیلی، در سال تحصیلی 2006-2005 بیش از 75 میلیون نفر از کودکان و بزرگسالان در مدارس و دانشگاه های آمریکا به تحصیل مشغول بوده، و 6,8 میلیون نفر دیگر نیز به عنوان مربیان و مدرسان در استخدام بوده اند.
به علاوه، بیش از یک میلیون کودک دورۀ آمادگی متعلق به خانواده های کم درآمد، که معمولا بین 3 تا 4 ساله هستند، در برنامه های پیش دبستانی که جهت تأمین آموزش، رشد اجتماعی و تغذیۀ مناسب طراحی شده، شرکت می کنند تا از امکان آمادگی آن ها برای آغاز تحصیلات دبستانی درپنج یا شش سالگی، اطمینان حاصل شود.
ثبت نام در مدارس دولتی در دورۀ بعد از جنگ جهانی دوم و زمان نسل "بیبی بوم" ( که معمولا به متولدین میان سال های 1946 تا 1964 اطلاق می شود) از رشد زیادی برخوردار شد. ثبت نام در مؤسسات آموزشی، بعد از یک دوره افت در دهۀ 1980، مجددا رونق پیدا کرد که طبق تازه ترین گزارش های ادارۀ آمار آمریکا، تا حدی نتیجۀ ازدیاد جمعیت اسپانیایی تبار بوده است.
نظام آموزشی امروز آمریکا شامل 96,000 مدرسۀ ابتدایی دولتی و خصوصی، به علاوۀ بیش از 4200 مؤسسۀ آموزش عالی شامل کالج های دوساله تا دانشگاه های عظیم دولتی، دارای دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد و بالاتر، با ظرفیت 30.000 دانشجومی باشند.
مجموع هزینه های کشور برای تعلیم و تربیت بالغ بر 878 میلیارد دلار در سال است.
نظام کودکستان تا کلاس 12
در بیشتر ایالت ها، تحصیل تا سن شانزده سالگی اجباری است. کودکان معمولا مدرسۀ ابتدایی را در پنج سالگی و با کودکستان آغاز می کنند و تا پایان دورۀ متوسطه (کلاس 12) در 18 سالگی این دوره از تحصیلات خود را خاتمه می دهند. معمولا سال های تحصیلات ابتدایی شامل کودکستان تا کلاس های پنجم و ششم و در بعضی مدارس تا کلاس هشتم است. مدارس متوسطه که در آمریکا به آن دبیرستان گفته می شود، معمولا کلاس های نهم تا دوازدهم را شامل می شود.
پنجاه سال پیش از این، دانش آموزان مدارس ابتدایی بلافاصله وارد دبیرستان می شدند، و یا با تحصیل در سیکل اول دبیرستان، کلاس های هفتم، هشتم و نهم را می گذراندند. در سی سال گذشته، سیکل اول دبیرستان جای خود را به مدارس راهنمایی داده است که کلاس های ششم تا هشتم، یا همان کلاس های دورۀ سیکل را در بر می گیرد. تخمین زده می شود که امروزه حدود 20 میلیون دانش آموز 10 تا 15 ساله درمدارس راهنمایی تحصیل می کنند.
مارک زیبارت، مدیر نمونۀ مینه سوتا، اختلاف میان این دو رویکرد را این گونه توضیح می دهد، برنامۀ سیکل اول طوری طراحی شده که ارائه دهندۀ برنامۀ دبیرستان برای دانش آموزان کم سن و سال تر باشد. شباهت آن به برنامۀ دبیرستان زیاد است و کلاس ها در گروه های آموزشی مختلف تشکیل می شوند. مدارس راهنمایی مانند گرد همایی هایی هستند که برای برآوردن نیازهای نوجوانان تشکیل می شوند.
از خصوصیات مدارس راهنمایی، تدریس تیمی و در عوض تشکیل شدن کلاس های 45 تا 50 دقیقه ای، زمانبندی قابل انعطاف دروس است. این مدارس هم بر گروه های کوچک، در ارائه رشته ای دروس، وهم بر پروژه های خاص مختص نوجوانان 10 تا 15 ساله که به گفتۀ انجمن ملی مدارس راهنمایی، سریع ترین تغییرات در رشد فکری خود را می گذرانند، تأکید می گذارند .
شکل معاصر دبیرستان، همراه با طیف وسیع دروس اختیاری برای دانش آموزان 14 تا 18 ساله، در نوع تحصیلات آمریکا در قرن بیستم، تثبیت شد. دانش آموزان دبیرستان می توانند از تعداد متعددی از باشگاه ها، فعالیت های ورزشی، برنامه های کار-دانش، و سایر فعالیت های فوق برنامه استفاده کنند. دانش آموزان بر مبنای کلاس و امتحانات خود می توانند درس های آکادمیک یا بیشتر حرفه ای را انتخاب نمایند.
در بیشتر سال های قرن بیستم، ادغام دبیرستان ها در یک دیگر باعث می شد که دانش آموزان هر چه بیشتری ثبت نام کرده و از امکان انتخاب های زیادتری در مواد درسی برخوردار باشند. تعجبی نداشت که در شهرهای مختلف، بعضی از دبیرستان ها دارای 5000 دانش آموز با گرایش های دانشگاهی یا حرفه ای باشند، که برای هر کسی جذابیت داشت.
اخیرا ، نگرانی درمورد کیفیت تحصیل در چنین مدارس بزرگی منجر به ایجاد مدارس کوچکتر و تعداد معدودتری دانش آموز و، آموزگار شده است.
دبیرستان های معاصر آمریکایی برای مدتی طولانی در فرهنگ جامعه قد علم کرده بودند. نمایش موزیکال "گریس"، سریال تلویزیونی روز های شاد، و فیلم های سینمایی از قبیل جنگل تخته سیاه به توصیف خوبی ها و بدی های مدارس در دهۀ 1950پرداخته اند. فیلم ها و نمایش های پربینندۀ اخیر که موضوع آن ها مدارس و دبیرستان ها است، عبارتند از دختران بد، جونو، انتخابات، و نمایش موزیکال دبیرستان، تا فیلم های تلویزیونی بورلی هیلز 90210 و نجات با به صدا درآمدن زنگ.
مدارس خصوصی
این نوع مدارس در ایالات متحده رونق زیادی دارند؛ بسیاری از آن ها توسط کلیسا ها و سایر تشکل های مذهبی اداره می شوند. از حدود 55,8 میلیون دانش آموز مدارس ابتدایی و متوسطه در سال تحصیلی 2008-2007، 6 میلیون، یا 11 درصد، در مدارس خصوصی به تحصیل اشتغال داشته اند.
بیش از نیمی از شاگران مدارس خصوصی، در مدارس کاتولیک درس می خوانند که قدیمی ترین نظام آموزشی خصوصی در کشور است. دیگر مدارس خصوصی نمایانگر چندگونگی مذهبی در آمریکا هستند، که شامل فرقه های عمدۀ پروتستان، کویکر، اسلامی، یهودی، و ارتدکس یونانی می شود.
با این حال، قدیمی ترین مدارس خصوصی در کشور، شبانه روزی های تیز هوشان و طبقات بالای جامعه است که در قرن 18 پایه گذاری شدند، و رکورد دار تربیت بسیاری از رهبران فکری و سیاسی مملکت هستند.
طبق تازه ترین آمار، بیش از 1,1 میلیون دانش آموز هم طبق ضوابط آموزش و پرورش هر ایالت، در خانه و توسط والدین خود از آموزش و تحصیل برخوردار می شوند