کبد عضوی است که در بسیاری از فعالیتهای حیاتی بدن ، مانند مقابله با عفونت ها ، متوقف کردن خونریزی، پاک کردن خون از سموم و داروها ، و ذخیره انرژی در بدن نقش دارد .
هپاتیت یک بیماری است که کبد را متورم کرده و فعالیتهای آن را مختل میسازد . این بیماری به علتهای مختلفی ایجاد میشود . یکی از این علتها آلودگی به ویروس هپاتیت B است.
نشانه های هپاتیت B
آ لودگی به ویروس هپاتیت B به سه حالت متفاوت ممکن است دیده شود.
هپاتیت حاد:در این حالت بیمار پس از یک دوره مقدماتی با نشانه های مانند تب ، سرما خوردگی، تهوع ، استفراغ ، و درد شکم دچار زردی می شوند.
اولین عضوی که زردی در آن مشاهده می شود. سفیدی چشم ها است . بطور معمول خود به خود بهبود می یابد . و پس از شش ماه خون از ویروس پاک می شود. و فقط 10% -5% بیماران بالغ ممکن است آلودگی مزمن شود.
هپاتیت مزمن :
در این حالت ، نشانه ها بسیار غیر اختصاصی است . شایعترین نشانه هپاتیت مزمن ، ضعف و خستگی طولانی است . گاهی ممکن است زردی خفیف یا خارش وجود داشته باشد . با پیشرفت بیماری ممکن است نارسایی کبد بروز کند . این افراد باید تحت نظر پزشک قرار گیرند . و در صورت نیاز ، دارو درمانی شوند.
علل :
هپاتیت A و E : ویروس معمولاً از راه آب یا غذا وارد بدن میشود، خصوصاً صدف خام که توسط فاضلاب آلوده شده باشد.
هپاتیت B : معمولاً از راه آمیزشی، تزریق خون، و تزریق یا سرنگ آلوده انتقال می‌یابد. مادری که هپاتیت B دارد ممکن است عفونت را به نوازش انتقال دهد. بعضی از موارد هم بدون دلیل مشخص و راه شناخته شده‌ای برای انتقال عفونت رخ داده‌اند.
هپاتیت C : معمولاً از راه تزریق موادمخدر داخل رگ، تزریق خون و سایر انواع مواجهه با خون یا محصولات خونی آلوده انتقال می‌یابد. البته در 40% از موارد، راه انتقال معلوم نیست.
هپاتیت D : به‌طور جداگانه از هپاتیت B نمی‌تواند رخ دهد. هپاتیت G : الگوی انتقال مشابهی مثل هپاتیت C دارد؛ معمولاً از راه خون انتقال می‌یابد.
آلودگی بدون علامت :
در این حالت ، فرد بدون هیچگونه نشانه بالینی و یا آزمایشگاهی بیماری کبدیس ویروس هپاتیت را در خون خود دارد .و می تواند آن را به سایرین انتقال دهد .آین افراد به درمان دارویی نیاز ندارند ، ولی خطر ابتلا به حالت مزمن هپاتیت در آنان زیاد است و باید هر 6 ماه یکبار توسط پزشک بررسی شوند.
بیشترین موارد آلودگی به هپاتیت B بدون نشانه ، است بنابراین بهترین روش تشخیص بیماری ، آزمایش خون از نظر وجود ویروس هپاتیت B است
راه های انتقال هپاتیت B
آلودگی به هپاتیت B بطور عمده در نتیجه تماس با خون و ترشحات جنسی آلوده ، به روشهای زیر صورت می گیرد:
تولد از مادر آلوده به هپاتیت B،
تماس جنسی حفاظت نشده با افراد آلوده ،
استفاده مشترک از ابزار آلوده تیز و برنده نظیر سوزن و سرنگ ، تیغ اصلاح و مسواک.
تزریق مکرر خون یا فرآورده های آلوده ( امروزه کنترل خون های اهدایی ، احتمال آلودگی از این طریق را بسیاراندک نموده است ) .
دیالیز با وسایل آلوده و پیوند اعضای آلوده ،
خالکوبی ، حجامت ، سوراخ کردن گوش ، خدمات پزشکی و دندانپزشکی در محل های نامطمئن و آلوده یا هر اقدامی که منجر به سوراخ شدن پوست با وسایل آلوده و غیر استریل شود .
هپاتیت B از طریق دست دادن ، در آغوش گرفتن ،بوسیدن و نشستن در کنار فرد آلوده وسایر تماسهای معمول منتقل نمی شود و حضور افراد آلوده در محیط های کار و اجتماع بلا مانع است .
پیشگیری
از خطرات ذکر شده در بالا دوری کنید.
اگر با فرد هپاتیتی در تماس بوده‌اید، با پزشک خود در رابطه با تزریق گاما گلوبولین برای پیشگیری یا کاهش خطر هپاتیت مشورت کنید.
اگر در زمره افرادی هستید که خطر هپاتیت آنها را تهدید می‌کند، مثل کارکنان بیمارستان‌ها، دندانپزشکان و غیره، واکسن هپاتیت A و B را دریافت کنید. واکسن سایر انواع هپاتیت ویروسی در دست بررسی است. گاهی ممکن است ایمونوگلوبولین نیز لازم شود.
واکسیناسیون هپاتیت B برای همه نوزادان و شیرخواران