گرمای انحلال ،گرمایی است که به هنگام حل شدن مواد درحلال بامحیط اطراف مبادله می شود. بااندازه گیری تغییر دمای حلال پس از انحلال ماده می توان گرمای انحلال را محاسبه نمود. انحلال مواد درحلال طی سه مرحله انجام می پذیرد.
درمرحله اول جاذبه بین بعضی از ذرات حلال ازبین می رود ،درنتیجه این مرحله گرماگیر است. درمرحله دوم جداشدن ذرات حل شونده صورت می گیرد که این مرحله نیز گرماگیر خواهد بود . اما درمرحله سوم بین ذرات حلال وحل شونده جاذبه برقرار می شود،که درنتیجه آن گرما آزاد خواهد شد .
مجموع گرمای این سه مرحله گرمای انحلال ( انحلال Δ H )نامیده می شود ،لازم بتذکر است که علاوه برعامل انرژی نقش عامل بی نظمی را در انحلال پذیری مواد باید درنظرداشت.انحلال اغلب مواد جامد درآب باافزایش بی نظمی همراه است .مواد جامد یونی ضمن انحلال درآب یون های آبپوشیده تشکیل می دهند ،و مواد کوالانسی مولکولی نظیر الکل ، اوره و شکر به کمک پیوند هیدروژنی وهم چنین مواد کوالانسی مولکولی قطبی ، توسط نیروی دوقطبی دوقطبی و به صورت مولکولی درآب حل می شوند .