مقدمه
در فصل قبلی مطالبی پیرامون ملاقات با مشتری عنوان شد. همانطور که عنوان شد، این عمل یکی از اعمال متعددی است که در مرحله تحقیق و آماده سازی طرح بعد از ملاقات با مشتری و عقد قرارداد رسمی با وی صورت می گیرد. در این مقطع، طراح آماده انجام اندازه گیری محل و ترسیم baletheet و نقشۀ پایه می باشد. کار دیگر همچون ممیزی محل، آنالیز محل و تکمیل ایده های طراحی مستلزم انجام کامل این مرحله است. اندازه گیری محل و ترسیم نقشۀ پایه بعلت تأثیرات دقیقشان بر تمام کارهای بعدی، بسیار حائز اهمیت است.
بمنظور کمک به طراح جهت انجام حرفه ای و موفق این اعمال، در این وصل با مطالبی همچون اصطلاحات مربوط به این مرحله از کار، راهنمایی ها و روشهای ثبت اندازه گیری انجام شده و بالاخره روشهای ترسیم یک basesheet و نقشه پایه آشنا می شوید.
اصطلاحات فنی
پاره ای از اصطلاحات فنی مربوط به اندازه گیری محل و ترسیم نقشۀ پایه وجود دارند که در تمام حرفه های مربوط به امر طراحی مورد استفاده قرار می گیرند و این عبارات علیرغم تعاریف متفاوتی که دارند، غالباً به جای هم بکار می روند. اهم این اصطلاحات عبارتند از : قطعه زمین [1] ، طرح پلات [2] ، طرح محل[3] ، نقشۀ پایه [4]، و بالاخره base sheet [5] . هریک از این اصطلاحات در واقع یک تعبیر مشترک بوده که برای توضیح نقشۀ پایۀ اولیه آماده شده برای یک پروژه طراحی مورد استفاده قرار می گیرند. علیرغم تشابه موجود، هریک از اصطلاحات مذکور به لحاظ اطلاعات خاصی که داشته و هدفی که دنبال می کند با دیگری فرق می کند.
قطعه زمین
هر محل مسکونی تک خانواری در یک قطعه ملک بنام «قطعه زمین» قرار دارد که غالباً آنرا با پارچه زمین نیز می نامند. برای دوری از ابهام با نقشه (غالباً موسوم به plat است) یا طرح یا طرح مخفی (غالباً pbt ) تنها یک قطعه محل مسکونی را بایستی قطعه (lot) بنامیم که شکل و اندازه این قطعات بسیار متغیر است. (تصویر 1-6) . علیرغم عدم وجود هیچ گونه استاندارد خاصی برای اینگونه قطعات، در عمل طراح با اندازه های نسبتاً متعارف و معمولی مواجه می شود که در زیر فهرست شده و در تصویر 2-6 خواهید دید.
قطعه کوچک 506 متر مربع
قطعه متوسط 1012 متر مربع
قطعه متوسط تا بزرگ 2025 متر مربع
قطعه بزرگ 4050 متر به بالا
تصویر 1-6 اشکال مختلف قطعه زمین تصویر 2-6 اندازه های متداول قطعات زمین ملکی
حدود مرز قطعات با خطوط اربعه [6] (شمال، شرق، غرب (جنوب) از چهار طرف مشخص می شود. هر یک از خطوط اربعه ملک با فاصله [7] و نسبت [8] مشخص می شود، برحسب تعریف نسبت عبارتست از مسیر افقی هریک از خطوط اربعه ملک برحسب درجه شرقی یا غربی شمالی یا جنوبی و «فاصله» عبارتست از اندازه خطی افقی خط و مرز ملک . (تصویر 3-6) . گوشه های قطعه زمین را معمولاً با میخ های آهنی که دور تا دور زمین فرم می کنند مشخص می کنند.
تصویر 3-6 فاصله و نسبت جغرافیائی خطوط اربعه ملک
کروکی قطعه زمین [9] (پلات)
بنا به تعریف، کروکی قطعه زمین عبارتست از ترسیم نقشۀ مقیاس بندی شده ای که محل دقیق هریک از خطوط ملک مسکونی را نشان می دهد. برحسب مورد هر کروکی حاوی اطلاعات زیر می باشد.
شکل قطعه زمین که توسط خطوط اربعۀ ملک تعریف می شود.
جهت جغرافیایی ملک نسبت به شمال حقیقی
نسبت و فاصله هریک از حدود اربعه
حق راه مشخص (راه قانونی) [10]
راههای اصلی و فرعی
محدودیتهای قانونی همچون میزان عقب نشینی و easements
حق راه، عبارتست از منطقۀ عمومی زمین که در آن خیابان یا راه زده می شود که عرض آن بطور متوسط 180 سانت و حداقل 90 و حداکثر 360 سانت می باشد. (تصویر 4-6). حاشیه راه قانونی منطبق با خطوط جلوئی قطعۀ ملک شروع می شود. راههای قانونی توسط ادارات دولتی منطقه واقع در روستا، شهرستان، شهر یا حتی کشور تعیین و تنظیم می شود. بنابراین، برای تعیین قوانین و مشخصات مربوط به حق راه، باید با دفاتر دولتی مربوطه تماس گرفت.
تصویر 4-6 راه قانونی معمولی
راههای فرعی[11]، صرفاً داخل راه قانونی تعبیه می شوند (تصویر 5-6) . در نتیجه، بسیاری از حدود اربعه و گوشه ها را در نزدیکی حاشیه این راه فرعی می توان یافت. اگر چه این راهها خارج از حدود و شعور واقعی ملک وجود دارند، رسیدگی و نگهداری اکثرشان به عهده مالک می باشد.
راه اصلی [12] ، که غالباً آنرا berm [13] یا tree lawn [14] نیز می نامند، به نواری از زمین واقع بین کنار گذر و جدول خیابان گفته می شود (تصویر 6-6) . هرچند قسمت از زمین نیز تحت اختیار قانونی شهری یا کشوری است، مسئولیت نگهداری آن به عهده مالک زمین است.
مقدار عقب نشینی[15]، عبارتست از حداقل فاصلۀ هر سازه همچون دیوار ساختمان یا گاراژ، نسبت به حد و مرز ملک بعبارت دیگر مقدار مسافتی که سازه ها باید عقب تر از خط ملک ساخته شوند که به آن حریم قانونی نیز می گویند (تصویر 7-6) . در این اساس برای سه محوطه جلویی، عقبی و کناره های ساختمانی باید حریم را رعایت نمود. در بعضی از زیر تقسیمها[16]، قسمت جلویی ساختمانها را در روی خط عقب نشینی قرار می دهند. طراح منظر بایستی از میزان عقب نشینی ها وقوف داشته باشد چون بر موقعیت مکانی سازه هایی چون استخر، دیوارها، حفاظها و gazebos[17] تأثیر می گذارد.