یک گرایش از مهندسی برق است که خود به دو زیر مجموعه میدان و امواج و سیستم تقسیم می‌شود. در گرایش سیستم هدف فرستادن اطلاعات از یک نقطه به نقطه‌ای دیگر است. اطلاعات معمولاً به صورت سیگنالهای الکترونیکی وارد "فرستنده" می‌‌شوند، با روش های مختلف به "گیرنده" انتقال پیدا میکنند، و سپس دوباره به سیگنال های الکترونیکی حامل اطلاعات فرستاده شده تبدیل می‌‌گردند. مدیوم های(محیط های، کانال های،رسانه های) انتقال سیگنال ها از فرستنده به گیرنده شامل سیم مسی (زوج سیم، کابل هم محور)، امواج رادیویی (بی سیم)،موجبرها، وفیبر نوری می‌‌شوند.
سیگنال ها و سیستم‌های مخابراتی به دو نوع تقسیم می‌‌شوند: آنالوگ و دیجیتال. سیگنالهای آنالوگ دارای مقادیر پیوسته در زمان های پیوسته هستند، در حالی که سیگنال های دیجیتال فقط در زمان های معینی (samples) دارای مقادیر گسسته (مثلاً ۰ یا ۱) هستند. رادیوهای AM و FM و تلفن‌های شهری نمونه‌هایی از سیستم‌های مخابراتی آنالوگ هستند. مودم‌های کامپیوتر، تلفن های همراه جدید، و بسیاری از دستگاه های جدید دیگر مخابراتی با سیگنال های دیجیتال کار میکنند.
اهداف اصلی مهندسی مخابرات عبارت‌اند از فرستادن اطلاعات با بالاترین سرعت ممکن (برای سیستم‌های دیجیتال)، پایین‌ترین آمار خطا، و کمترین میران مصرف از منابع (انرژی و پهنای باند). برای دستیابی به این اهداف و تجزیه و تحلیل عملکرد سیستم‌های مخابراتی، این رشته مهندسی از آمار و احتمالات بهره فراوانی می‌گیرد.