جان مک‌کارتی - هوش ماشینی و هوش انسانی
John McCarthy از جمله پیشروترین محققان در حوزه هوش مصنوعی است، ولی بیشتر شهرت وی به دلیل ابداع زبان LISP است که کاربرد گسترده‌ای را در حوزه هوش مصنوعی (AI) دارد. وی همچنین نخستین کسی است که به فکر استفاده اشتراک زمانی همه منظوره از کامپیوترها افتاد.
John McCarthy از جمله پیشروترین محققان در حوزه هوش مصنوعی است، ولی بیشتر شهرت وی به دلیل ابداع زبان LISP است که کاربرد گسترده‌ای را در حوزه هوش مصنوعی (AI) دارد. وی همچنین نخستین کسی است که به فکر استفاده اشتراک زمانی همه منظوره از کامپیوترها افتاد.
پروفسور جان مک‌کارتی در سال ۱۹۲۷ در بوستون متولد شد. وی درجه کارشناسی ارشد ریاضیات خود را در سال ۱۹۴۸ از انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا دریافت کرد و با ادامه تحصیل در رشته ریاضیات، در سال ۱۹۵۱ مدرک دکترای خود را از دانشگاه پرنیستون اخذ نمود. وی سپس با ادامه تحصیل و مطالعه در رشته علوم کامپیوتر، درجه استادی خود را از دانشگاه استنفورد در سال ۱۹۶۲ دریافت نمود و از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۰ سرپرستی آزمایشگاه هوش مصنوعی همان دانشگاه را عهده‌دار بود.
مک‌کارتی در زمان مطالعه درخصوص هوش مصنوعی که وی از جمله بنیانگذاران آن محسوب می‌شود، زبانی را برای توصیف و توسعه آن با عنوان List Processing یا همان LISP ابداع نمود. این زبان در سال ۱۹۵۸ در دانشگاه MIT توسعه داده شد. مک‌کارتی در آن زمان معتقد بود که می‌توان کاری کرد که ماشین نیز هوشی همانند هوش انسانی داشته باشد و LISP زبانی است که می‌تواند این هوش را توصیف کند.
البته علاقمندی مک‌کارتی به مقوله هوش مصنوعی به قبل از این دوران برمی‌گردد. وی در سال ۱۹۴۸ از کارهای جان فون‌نویمان (پدر منطق کامپیوترهای امروزی) مطلع می‌شود به آن علاقمند می‌گردد. ولیکن آنچه وی به آن می‌اندیشید آن بود که می‌توان یافته‌های فون‌نویمان را به نحوی به‌کار بست که بتوان هوش انسانی را روی ماشین شبیه‌سازی نمود. او در اواسط دهه پنجاه میلادی با کمک مالی بنیاد راکفلر، کار روی شبیه‌سازی هوش انسانی را آغاز کرد و بدین ترتیب هوش مصنوعی زاده شد.
در سال ۱۹۵۶، مک‌کارتی با همکاری کلود شانون و ماروین مینسکی یک کارگاه آموزشی را با موضوع هوش مصنوعی برگزار می‌کند و این موضوع را در آنجا مطرح می‌نماید. پس از آن‌که موضوع هوش‌مصنوعی به‌طور جدی مطرح می‌گردد، مک‌کارتی کار روی بازی‌های هوشمندانه ماشینی را آغاز می‌کند و از حاصل این کار، زبان LISP پدیدار می‌گردد، زبانی برای توصیف خواسته‌های هوشمندانه از ماشین. زبان LISP به جای آن‌که از منطق ریاضی و کار روی اعداد استفاده کند، علامات و سمبل‌ها را به اشیاء تغییر می‌دهد، یعنی از تعدادی لیست برای توصیف منطق کاری برنامه بهره می‌برد و در نهایت، خروجی این زبان تعدادی جمله یا عبارت توصیفی خواهد بود.
البته امروزه هم از شکل‌های تازه‌تری از زبان LISP در سیستم‌های خبره (Expert) و برنامه‌های پردازش زبان طبیعی(NLP) استفاده می‌شود. در ضمن این زبان به قدری سطح بالا بود که تازه در اواخر دهه هشتاد میلادی کامپیوترهایی پدید آمدند که توان کامل پردازش دستورات این زبان را داشتند.
همه کسانی که نخستین گام‌ها را در راه معرفی هوش مصنوعی برداشتند، یک هدف را در سرداشتند و آن رساندن سطح هوش ماشینی به سطح هوش انسانی بود. اما امروزه می‌دانیم که مطالعه در زمینه هوش و درک عملکرد آن، بسیار پیچیده و دشوار است. اکنون موضوع هوش را می‌توان از دو جنبه بررسی نمود. جنبه نخست آن است که آگاهی از جهان اطراف چگونه به دست می‌آید و چگونه می‌توان از یافته‌ها، و حقایق نتیجه‌گیری هوشمندانه نمود. یک سیستم هوشمند نیازمند دریافت دانسته‌ها، تئوری‌هایی تخمینی و غیرمشخص از اطراف است. ولیکن از چیزهایی که به‌طور دقیق و نامشخص تعریف شده‌اند، بایستی نتایج دقیقی استنتاج گردد. جنبه دیگر این بررسی، حالت کشف و شهود هوشمندانه است. یعنی باید به طریقه کشف و شهود، راهی به سمت مقصد یافت که این راه از میان هزاران راه ممکن و غیرممکن بایستی انتخاب گردد. این موضوعات هنوز هم دلمشغولی‌های مک‌کارتی هستند و راه‌حل‌های دقیقی برای حل آنها یافت نشده است.
جان مک‌کارتی، پروفسور دانشگاه استنفورد، با انتشار صدها مقاله در حوزه کامپیوتر و هوش منصوعی و انتشار کتاب "فرموله کردن احساسات عمومی" تاکنون جوایز و مدال‌های متعددی را نیز کسب کرده است. جایزه انجمنACM، جایزه تورینگ، جایزه انجمن هوش مصنوعی آمریکا، جایزه پژوهش برگزیده در حوزه هوش مصنوعی، جایزه کیوتو و مدال ملی علوم از این جمله‌اند. وی همچنین عضو آکادمی علوم و هنر و آکادمی ملی مهندسی و آکادمی ملی علوم نیز می‌باشد.