دارو های اعتیاد آور
انواع مواد اعتیاد آور
تریاک (Opium)
مورفین (Morphine)
هروئین ( Heroin)
متادون (Methadone)
ماری جوانا
حشیش
کوکایین وکراک
توتون و دخانیات (نیکوتین Nicotine)
قهوه (کافئین)
ال.اس.دی (LSD)
4- برومو 5,2 دی متوکسی فنتیلامین
اکستاسی (MDMA)
داروهای تجویزی (Prescription Drugs)
الکل (Alcohol)
آیا قرص اکس اعتیاد آور است؟
مسمومیت با اکستازی
آنچه به دنبال مسمومیت با اکستازی اتفاق می‌افتد کُما و مرگ است. فرد به شدت عرق می کند و حجم زیادی از آب بدنش را از دست می دهد. مردمک چشم گشاد می شود. تب بالا می رود و فرد گرمازده می شود. قلب به شدت می تپد. فشارخون بالا می رود و هر لحظه احتمال خونریزی مغزی یا حملات قلبی وجود دارد.
هنوز پاد زهر مؤثری برای درمان مسمومیت ناشی از مصرف اکستازی شناخته نشده است. در مورد این قبیل افراد، پزشکان به اقدامات حمایتی مانند پایین آوردن فشارخون، جبران آب از دست رفته و کنترل درجه حرارت بدن اکتفا می کنند.
اکس پارتی
میهمانی‌های رِیو (RAVE) در دهه هشتاد میلادی بحران جدیدی در اروپا و امریکا به وجود آوردند. اکستازی به طور غیر قابل مهاری در میان جوانان نفوذ کرده بود و روز به روز بر تعداد مصرف کنندگان آن افزوده می شد. کسانی که به این قبیل میهمانی‌ها می رفتند هماهنگ و عجیب بودند. یکسان لباس می پوشیدند تا خود را به صورت یک گروه درآورند. بزرگترین گروه اکس‌بازها فرقه لایِن پت (LION PATH) بود. اعضای این فرقه گمان می کردند که با خوردن قرصهای اکستازی به روشنایی می رسند. اما اصطلاح اکس پارتی مربوط به مجالسی است که معمولاً از ابتدای شب تا بامداد روز بعد به طول می انجامند. این میهمانی ها با رقص‌های تند و متمادی در حین پخش موسیقی مخصوص مانند ریو، هاووس، و ترنس همراه‌اند. در این میهمانی‌ها، قرصهای اکستازی در ظرف‌هایی دست به دست می گردد. از آنجا که پس از مصرف اکستازی باید مقدار زیادی آب به بدن رساند، اصطلاح «آب خوردن» برای مصرف زیرزمینی قرص اکس به کار می رود. در برخی از این میهمانی‌ها، به منظور جذب مصرف کنندگان، قرص‌ها را به صورت رایگان عرضه می کنند.
دکتر آذردخت مفیدی علت تمایل مصرف کنندگان اکستازی به استفاده گروهی از آن را چنین توجیه می کند: «این تمایل به مصرف گروهی در مورد تمام مواد مخدر وجود دارد. اما در مورد اکستازی یکی از دلایل مطرح، نیاز به وجود یک فرد حمایت کننده است. مصرف انفرادی این دارو در تنهایی خطرآفرین است. از سوی دیگر، احساس سرخوشی دسته جمعی برای هر کدام از مصرف کنندگان حکم تأیید را دارد و فرد متقاعد می شود که کار درستی انجام می دهد. دلیل دیگر، نیاز مصرف کنندگان به برقراری ارتباطات صمیمانه ی اجتماعی است.»
دکتر فربد فدایی می‌گوید: «معتادان به دلیل مشکلات شخصیتی همیشه به دنبال یافتن هویت گروهی هستند. آنان جایگاه فردی خود را نیافته اند و می خواهند در یک گروه هویتی بیابند.»
اکس پارتی‌ها تاریک هستند. تنها صدای موسیقی می آید و بوی عرق تنهایی که به شدت تکان می خورند. اکستازی باعث گشادی مردمک چشم می شود و مردمک گشاد شده چشم را در برابر نور حساس و آسیب پذیر می کند.
اعتیاد یعنی خوگرفتن و وابسته شدن جسمی، روانی و عصبی فرد به مواد مخدر که ترک یا فرار از آن ناممکن و یا بسیار مشکل است.
□ اعتیاد یعنی مصرف نابجا و مکرر مواد مخدر که موجب وابستگی به آنها می‌شود. این وابستگی بدنی و روانی است، ترک مصرف مواد افیونی مشکلات و محرومیت های بدنی و روانی را در پی خواهد داشت ( از مقاله دکتر سید حسین فخر ).
□ اعتیاد عبارتست از وابستگی به عوامل یا موادی که تکرار مصرف آنها با کم و کیف مشخص و درمان معین از دیدگاه معتاد ضروری می‌نماید. ( از مقاله دکتر احمد حسنی ).
□ اعتیاد یک بیماری روانی، اجتماعی، اقتصادی است که بر اثر فعل و انفعال تدریجی بین بدن انسان و مواد شیمیائی تحت تأثیر یک سلسله شرایط و اوضاع و احوال خاص روانی، اقتصادی، اجتماعی و سنتی به وجود می‌آید. ( از تحقیق خانم دکتر ربابه شیخ‌الاسلام )
□ از نظر فارماکولوژی اعتیاد عبارت است از حالت مقاومت اکتسابی که در نتیجه استعمال متمادی دارو در بدن حاصل می‌شود به قسمی که استعمال مکرر دارو موجب کاسته شدن اثرات تدریجی می‌گردد و پس از مدتی شخص می‌تواند مقادیر سمی دارو را در بدن بدون ناراحتی تحمل کند و در صورتی که دارو به بدن نرسد اختلالات جسمی و روانی موسوم به سندروم محرومیت بروز می‌کند. در سال 1950 سازمان جهانی بهداشت تعریف زیر را برای اعتیاد ارائه دادند:
□ اعتیاد داروئی حالتی است که در اثر مصرف دوره‌ای یا مداوم یک ماده شیمیائی ( طبیعی یا مصنوعی ) که برای انسان یا جامعه مضر باشد ایجاد می‌گردد و ویژگی‌های آن به قرار زیر است: 1- اشتیاق یا نیاز اجباری به استفاده مداوم آن ماده و ظهور رفتاری اجباری برای پیدا کردن آن به هر وسیله. 2- تمایل به افزودن به مقدار مصرف به مرور زمان. 3- پیدا شدن وابستگی‌های جسمی و روانی براثر استفاده از آن ماده.
این کمیته برای استفاده مداوم یا دوره‌ای مواد شیمیائی که برای فرد و جامعه مضر نبوده و نیز حالت ایجاد شده توسط آن خصوصیات بالا را نداشته باشد واژه عادت داروئی را در نظر گرفت. ولی به مرور زمان مشخص گردید که تعاریف خصوصاً برای عادت داروئی نارسا هستند و به همین دلیل در سال 1957 میلادی تعاریف توسط کمیته کارشناسان سازمان جهانی بهداشت مجدداً به این صورت تصحیح گردید که وابستگی روانی به یک دارو “بدون پدیده محرومیت” را عادت و وابستگی روانی و جسمی “همراه با پدیده محرومیت” را اعتیاد نامیده‌اند. اما تعاریف فوق نیز با شروع مصرف داروهائی از قبیل ال . اس . دی و آمفتامین‌ها نارسا شدند. چون مصرف آمفتامین برای گروهی موجب افزایش فعالیتهای روزانه می‌گشت و برای گروهی حمله جنون ایجاد می‌کرد به همین جهت در سال 1964 کمیته مزبور اصطلاح وابستگی داروئی را Drug Dependence برای هر دو حالت فوق انتخاب کرد و چنین استدلال نمود که یک بیمار ممکن است نسبت به داروی خاص وابستگی روانی پیدا کند، در حالی که بیمار دیگر نسبت به همین دارو، علاوه بر وابستگی روانی از لحاظ جسمانی نیز وابسته شود. کمیته مزبور وابستگی داروئی را حالتی ناشی از استعمال مکرر یک دارو به طور دوره‌ای یا مداوم می‌داند، که خصوصیات آن بسته به ماده مورد استفاده متغیر است و به هیم دلیل ذکر شده است که نام شیمیائی مورد بحث در جلو عبارت “وابستگی داروئی” قید گردد. به هر حال با توجه به اینکه در کشور ما واژه اعتیاد از همه جهت قابل درک عموم میباشد در این سایت از کلمه اعتیاد بیشتر استفاده شده است. با توجه به تعاریف فوق در رابطه با اعتیاد مشخصاً در چند مقوله با یکدیگر شریکند و آن اینکه:
1- وابستگی شدید وجود دارد.
2- وابستگی جسمی و روانی است.
3- قطع این وابستگی مشکلاتی را به همراه دارد.