1- هرکس عیب خویش ببیند به عیب دیگران نپردازد.
2- مردم را بیازمای تا نهادشان را دریابی .
3- جدال تدبیر را نابود میکند.
4- بهای هرکس به میزان سودمندی اوست.
5- اندیشه کن آنگاه سخن گوی تا ا زلغزش زبان دورباشی.
6- پیش ازپیری جوانی وقبل ازبیماری تندرستی را دریاب.
7- بسا گفتاری که پاسخش خاموشی است.
8- سخن مانند داروست کمش سودمند و بسیارش کشنده است.
9- صرفه جویی درخرج نیمی از زاد و توشه است.
10- بزرگترین عیب انسان آن است که عیب جویی کنی به چیزی که نظیرش درتونیز هست.
11- کسیکه درسیاستش قصوری رود در ریاست به چیزی شمرده نمیشود.
12- بهترین گفتار آن است که با کردار راست آید.
13- درراهی که تو را خوف گمراهی است پیش مرو.
14- طمعکاردربند خواری گرفتاراست.
15- ازدوستی بخیل بپرهیز چه اوآنچه را سخت بدان نیازمندی ازتو دریغ میکند.
16- با پاداش دادن نیکوکار بدکار را بیازار.
17- شادمانی مؤمن دررخساراوست واندوه او دردلش.
18- سخت ترین گناهان آنست که گناهکار آنرا سبک بشمارد.
19- ارزش هرشخص به اندازه دانش اوست.
20- عاقل کسی است که ازتجربه پند گیرد.
21- ازآنچه نمیدانی سخن مگوی وهنگامی که وظیفه ای درسخن گفتن نداری لب به سخن مگشای.
22- انسان جاهل را نمیبینی مگراینکه یا افراط میکند یا تفریط.
23- خردشمشیری برنده است.
24- آرزوهای خوش ، دیدگان بصیرت مردمان را نابینا میسازد.
25- قناعت ثروتی است که هرگزبه پایان نمیرسد.
26- هرکه با نادان همنشینی کند آماده جنجال است.
27- خردمندترین مردم کسی است که بیشتردرعاقبت کارهایش بیندیشد.
28- دانش ازمال بهتراست زیرا دانش نگهدار توست و تو نگهدارمالی.
29- مراقبت درصفا و پاکی عمل دشوارتر از خود عمل است.
30- همنشین بی خردمباش که او خود را برای تو آراید و دوست دارد تو را چون خود نماید.