تحقیق مقاله زندگانی امام رضا (ع)

زندگانی امام رضا (ع)

خورشید درخشان ولایت امام هشتم از مشرق ایران تابیدن گرفت و از رهگذر تاریخ در نیمه  قرن دوم حقایقی از امور جهانی وعقلی و علمی و تاریخی و سیاسی را روشن ساخت.به طوری که برای تکامل نفوس علاقه مندان به کمال مطلوب بسیار مؤثر است.از یک طرف تاریخ عصر المامون اینه امور کشوری و سیاسی عصر بنی عباس است چه کارهای مهم که در این اواخر قرن دوم در کشور اسلام و ایران انجام شده که همه عبرت انگیز است.از طرف دیگر زندگانی سرتاسر اموزنده و سازنده هشتمین کرسی نشین مسند ولایت و امامت ودرس و تدریس درمقر خلافت عباسی وبحث ازاد در کاخ امپراطوری اسلامی نمایشگر قدرت علمی و ولایتی مقام امامت که از لحاظ خوانندگان متفکر می گذرد می باشد.

حضرت علی بن موسی الرضا در روز جمعه ی سوم ذیقعده سال 148 در مدینه دیده به جهان گشود و در طوس خراسان در ماه صفر 203 در سن 55 سالگی شهید گردید

مادرش ام ولد و معروف به ام البنین بود و مدت امامتش 20 سال طول کشید.در کشف الغمه 11 ذی حجه سال153 نوشته وجود مبارک حضرت رضا (ع) در مهد

عصمت و اغوش ولایت تربیت رشد یافت و از سرچشمه ی وحی و الهام ادب و فضیلت اموخت.مصالح ساختمانی وجود ائمه هدی سلام الله علیهم از میوه های بهشتی تهیه شده و امام می داند کدام یک از اولادش محل کانون تابش نور الهی واقع می گردد و به تربیتش توجه بیشتر و کاملتری می نماید.چنانچه از زندگی همه ائمه (ع) معلوم شد.حضرت رضا (ع) هم در همین مکتب ربوبی تربیت شد و در مهد ولایت پرورش یافت تا به حد کمال رسید.ان حضرت در رحلت جدش 5 ساله بود و در رحلت پدرش 36 سال داشت و قریب 20 سال هم دوره ی امامت ان حضرت بود و مجموع عمر حضرت رضا 55 سال می باشد.

شخصیت حضرت رضا (ع):

حضرت ثامن الائمه بزرگترین قهرمان علمی جهان است و هیچ بشری را یارای احتجاج با او نیست. مامون بیش از سی هزار نفر از علمای علوی و عباسی را در مرو و خراسان دعوت کرد و علمای یهود و نصاری و پیشوایان فرق مختلفه اشاعره و معتزله و مرجئه و غالیه و غیره که ائمه اربعه به وجود اوردند همه را حاضر ساختند و مخصوصا مجالس بزرگ سلطنتی صرف احتجاجات و مذاکرات علمی می شد و در راس ان حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضا (ع) قرار داشت و مامون خود شاهد و ناظر مناظرات و مباحثات بوده.خلیفه شخصا از هر کس سئوالی می کرد برخی نمی توانستند پاسخ دهند رو به ابوالحسن می کرد و می گفت:(هیچکس در روی زمین اعلم و داناتر از این شخصیت بزرگ یعنی علی بن موسی الرضا نیست ) و لذا روی سخن بدو می کرد و سئوالات علمی می نمود و جوابهای مکفی و مقنع می شنید.

عصر مامون دوران حرکت فکری و ترقی علمی بوده.دانشمندان بزرگ ملل و اقوام بشری به حکم اینکه کشور انها زیر نفوذ و سیطره ی ان قوم درامده بود به مرکز خلافت کوچ کردند.مامون مقدم همه را مبارک گردانید و از همه ی علما تشویق و احترام و پذیرایی می کرد و چون خلیفه مردی دانا و توانا و قهرمان علم و فضیلت بوده مردم به سوی علم ودانش سیر می کردند.

زندگانی سیاسی امام رضا(ع):

حضرت علی بن موسی رضا 55 سال عمر کردند و 20 سال دوره ی امامت ان حضرت بود که در این مدت در امور سیاسی هیچ دخالت نمی کردند .فقط دو یا سه سال اخر عمر که مقام ولایتعهدی را به نام ان حضرت گذاشته در این مدت هم دخالت سیاسی نداشتند ولی باید این مدت را به نام زندگی سیاسی نام برد زیرا تحولات مهمی در همین ایام رخ داد که تاریخ ان را ثبت کرده و به نام زندگانی سیاسی امام هشتم فصلی گشوده است.بیشتر تعلیمات ان حضرت که جنبه ی رسمیت داشت در همین دوره بوده که احتجاجات علمی و افاضات معنوی و اخبار مغیبات و احادیث مفصل علمی و فقهی و طبی و ریاضی و فلکی را در همین اوان تعلیم فرموده اند و نقشه ی سیاست روز و اینکه امام را خواهی نخواهی به حکم قضا و قدر محتوم در اجرای این نقشه قرار خواهد گرفت و در همین جریان شهادت رخ خواهد داد همه را حضرت ابو الحسن به اصحاب و یاران و ملازمان خود و حتی در مدینه به نسوان و فرزندان خویش بیان فرموده و خبر داده و تصریح کرده است که در این سفر سیاسی او را مسموم خواهند کرد و در غربت دفن خواهد شد.

زندگانی در مدینه :

سال تولد حضرت رضا(ع) پنجشنبه 11 ذیقعده سال148 در مدینه طیبه بود تا سال 200 یعنی درست 52 سال حضرت در مدینه بودند و دو سفر به عراق و ایران فرموده و بقیه را در مدینه گذرانیده اند.در این مدت 20 سال دوره امامت ان حضرت است که شروع دوره ی 35 ساله بوده که پدرش حضرت موسی بن جعفر را در بغداد به غربت مسموم کردند.اثر علمی و اخلاقی و حدیث و فقه و تفسیر و افاضات دیگر علمی ان حضرت در مدینه شهرتی تام داشته و لذا در خراسان اهمیتی بسزا گرفت ولی دست قضا فرصتی بیشتر به ان حضرت نداد تا در بغداد نیز همان درس را شروع فرماید.

با انکه مدت زندگانی حضرت در مدینه مواجه با مشکلاتی بود که عمال هارون به حال مراقبت زیر نظر گرفته بودند معذالک انقدر از حضرت امام رضا درباره ی مسائل دین مخصوصا در طهارت و صلوه روایت نقل کردند که قسمت مهم ابواب مقدماتی فقه اسلام در وسائل الشیعه از ان حضرت می باشد.

مسافرت های حضرت امام رضا(ع):

حضرت رضا سفری به خراسان فرموده اند که ان سفر غیر از سفر ولایتعهدی است زیرا در روایت معتبر دو خط سیر داریم و امارات دیگری هم شاهد این حقیقت است .او لا یک سفر از مدینه به بصره و بغداد و از انجا به قم وارد شدند که مردم قم در مهمانداری ان حضرت اختلاف کردند فرمود : هر کجا شترم بخابد انجا منزل می کنم و شتر امد درب خانه ای خوابید که صاحب خانه ان شب خواب دیده بود که امام رضا (ع) به منزل او امده اند و انجا که نماز خوانده اند مدرسه ساخته اند و هم اکنون مدرسه فیضیه است.

2- سفری که از مدینه به کوفه و بصره و اهواز و فارس و اصفهان رفته اند و ان سفر به قم نرفته اند بلکه از دشت اهوان وکوه میامی به نیشابور امده اند و شیخ حر عاملی در کتاب وسایل و صاحب تاریخ نیشابوره می نویسد ابوالحسن علی بن موسی صلوات الله علیهما که به سعادت شهادت رسیدند بر نیشابور عبور کرده و این عبارت نشان می دهد که حضرت دو سفر به ایران امده اند یک سفر تا قم و سفری تا مرو نزول اجلال فرمودند و شاید ان سفر هم به نیشابور رفته باشند . چنانچه از فحوای مورخ نیشابوری معلوم می شود.

دوران زندگی حضرت رضا(ع):

دوره اول: زندگانی زمان پدرش حضرت موسی بن جعفر و دوره قبل از امامت است که از سال 148 اغاز شده و تا سال 183 گذشته این دوره در مهبط وحی و منزل قران مدینه طیبه با پدر و خاندان خود زیسته و از روح بزرگوار جدش استفاده می کرده است و 35 سال با پدرش بوده.

دوره دوم: زندگانی امامت ان حضرت که در مدینه بوده و پس از پدر بزرگوارش مرجع انام و ملجآ مسلمین و منزلش مرکز تجمع علما و دانشمندان و فقهاو مجتهدین بوده و سیل مردم معارف پر ور که طرف مکه و مدینه می امدند از علم و فضیلت از جود و سخاوت ازدانش و مکارم اخلاقی تربیتی ان حضرت بهره مند می شدند.در ان عصر امپراطوری اسلام قسمت معظم روی کره خاک را در تصرف داشت وصیت شهرت علم و فضیلت امام هشتم جهانگیر شده بود. این دوره تقریبآ 20 سال طول کشید و در این مدت اواب علم و دانش به روی مردم باز بوده و هرکس به اندازه استعداد و لیاقتش از ان سرچشمه علم و دانش اسمانی سیراب می شد. مکتب رضوی در این دوره شروع تحلیل و تحقیق نموده و مردم را به حقایق معارف اسلامی واقف ساخت.

مقدمه:

تاریخ اینه گذشت روزگار است و از این سرگذشت باید سرمشق گرفت.انسان در تحرک کمالی است و روزگار عبرت اموز ادمی است .بنابراین هر انسان از گذشت روزگار عبرت می گیرد و به قول رودکی:

هر که ناموخت از گذشت روزگار            هیچ ناموزد ز هیچ اموزگار