تحقیق مقاله تاریخچه ى حفظ قرآن

تاریخچه ى حفظ قرآن

خداوندا, من در کتاب   ورات امتى مى بینم که انجیل شان در سینه هایشان جاى دارد و آن را از حفظمى خوانند .
مناجات حضرت موسى

پیدایش حفظ قرآن

پیامبر اسلام در چهل سالگى به مقام شامخ نبوت برگزیده شد وقرآن در بیست و سه سال به مناسبت رویدادهاى مختلف بر قلب مبارک وى فرود آمد .
در این مدت , صحابه به سفارش آن حضرت درنگهدارى آیات الاهى مى کوشیدند . آن ها آیات الاهى را بر پوست واستخوان هاى شانه و دنده ى حیوانات , چوب هاى درخت خرما,سنگ هاى سفید پهن , کاغذ و پارچه مى نگاشتند (5) .و براى برخوردارى از پاداش معنوى به خاطر مى سپردند .
حفظ آیات الاهى نخستین گام در راه نگاهبانى از قرآن به شمار مى آمد, زیرا از یک سوخط آن روز کوفى بود و به سبب نداشتن نقطه و اعراب به شکل هاى مختلف خوانده مى شد, و از سوى دیگر, تقریبا همه ى مردم بى سوادبودند وتنهاباحفظقرآن مى توانستندعشق خودبه کتاب خداوندراآشکارسازند .
هنگامى که پیامبر اکرم (ص ) در غار [حرا] به سر مى برد,فرشته یى در برابرش حضور یافت و گفت : بخوان . پیامبر فرمود:خواندن نمى دانم . آن گاه بى هوش شد . وقتى حضرت به هوش آمد,فرشته گفت : [اقراء باسم ربک الذى خلق ....[ (6) امام صادق (ع ) فرمود: بسم اللّه الرحمن الرحیم . اقراء باسم ربک ...
اولین آیاتى است که بر نبى اکرم (ص ) نازل شد .
اولین مرحله , مرحله ى قرائت و به خاطر سپارى است ومرحله ى کتابت بعد از آن تحقق یافت .
از این رو, آیه هاى آغازین قرآن از [اقراء] سخن مى گوید و مراد از آن حفظ آیات در سینه ها است . اکنون این مسئله را در موارد مختلف زیر مورد بررسى قرار مى دهیم :

اصطلاح حافظ در صدر اسلام

واژه ى [حفظ] در زبان عرب در دو معنا به کار رفته است :
الف ) نگهدارى و نگهبانى  ب به خاطر سپردن ضد فراموشى 9 در قرآن مجید, این واژه و مشتقاتش تنها در معناى اول به کاررفته است .
 حافظ اسم فاعل است و در اصطلاح علوم قرآنى , به کسى مى گویند که همه ى قرآن را با تجوید و ترتیل و به کار بردن قرائت قابل قبول قرآن شناسان به خاطر سپرده باشد .
همچنین به کسى که بر سنن رسول اکرم ص  احاطه داشته , موارد اتفاق واختلاف آن را بداند و به احوال راویان و طبقات مشایخ آگاهى کامل داشته باشد, حافظ مى گویند .
برخى تعداد آن را نیز معین کرده اند و گفته اند باید فرد صدهزار حدیث با سند از حفظ باشد تا این واژه بر او اطلاق شود .
در صدر اسلام , به خاطر سپارندگان قرآن را [حافظ] نمى خواندند و با واژه هایى چون [جماع القرآن قراءالقرآن حمله القرآن  و الماهر فى القرآن  از آنان یاد مى کردند .
واژه ى حافظ پس از قرن اول یا نیمه ى دوم قرن هجرى (13)   دراین معنا به کار گرفته شد .
البته واژه ها و ترکیب هاى یاد شده در سراسر روزگار پیامبراسلام (ص ) به معناى کسى که همه ى متن قرآن را به خاطر سپرده , نبوده و پس از رحلت رسول اکرم (ص )چنین معنایى یافته است . درزمان آن حضرت , از حافظ بخشى از کتاب خدا نیز با این عبارت ها یادمى کردند .

اولین حافظ قرآن

حفظ آیات الاهى , از نخستین روزهاى نزول وحى آغاز شد . پیامبر اسلام (ص ( نخستین حافظ قرآن به شمار مى رفت و براى فراگرفتن و حفظ آن بسیار مى کوشید .
آن حضرت همراه پیک وحى زبانش را حرکت مى داد و شتاب مى کرد تا آنچه مى شنود فراموش نکند . مرحوم طبرسى در شان نزول آیه ى لاتحرک به لسانک لتعجل به . ان علیناجمعه و قرءانه
15  اى رسول ما  در حال وحى , شتابان زبان به قرائت قرآن بگشاى که ما خود آن را جمع کرده   در سینه ات ]نگاه مى داریم و بر تو مى خوانیم .
از ابن عباس چنین نقل مى کند:پیامبر اکرم (ص ) به سبب عشق شدیدى که به دریافت و حفظ قرآن داشت هنگامى که پیک وحى آیات را بر او مى خواند, همراه وى زبانش را حرکت مى داد و شتاب مى ورزید تا آنچه مى شنود فراموش نکند . خداوند او را از این کار بازداشت و فرمود: ما آن را برایت جمع مى کنیم .
حضرت براى اطمینان کامل از محفوظات خویش آن هارا بر فرشته ى وحى عرضه مى کرد .
در روایات متعدد چنان مى خوانیم که پیامبراسلام (ص ) در ماه رمضان هر سال قرآن را, تا آن جا که نازل شده بود, باجبرئیل مقابله و تکرار مى کرد, و در واپسین سال زندگى اش , بر خلاف گذشته , این مقابله و تکرار را دو بار به انجام رساند .

تقسیم بندی‌ قران ها

قرآن به ۳۰ بخش تقریباً مساوی به نام جزء تقسیم شده‌است. هر جزء از دو قسمت مساوی به نام حزب تشکیل شده‌است و احزاب به نصف و ربع حزب تقسیم می‌شوند (برخی نیز هر جزء را به چهار حزب تقسیم می‌کنند و در این صورت ۱۲۰ حزب داریم).

گردآوری قران

متن قرآن در سه مرحله گردآوری شد، تا نهایتاً به صورت امروزین یا اصطلاحاً «مصحف» درآمد. نخست زمان محمد. سپس زمان ابوبکر و در آخر زمان عثمان. در دوره‌های بعدی رسم الخط آن اصلاح شد

زمان محمد